Μπορεί να είναι μια σκληροτράχηλη, καπάτσα ιδιωτική ερευνήτρια, αλλά όταν το αγοροκόριτσο Μόλι στρατολογείται από το FBI ως μυστική πράκτορας σε μια αδελφότητα σε κολέγιο, ανακαλύπτει ότι είναι έξω από τα νερά της, μέσα σε μια αδελφότητα από ψηλομύτες, πολυέξοδες και καπιταλίστριες φοιτήτριες. Παρόλα αυτά, η Μόλι δεσμεύεται να προστατεύσει μία πρωτόβγαλτη στην κοινωνία, η οποία έχει πληροφορίες που θα χρησιμοποιηθούν σε μια δίκη όπου ο πατέρας της πρόκειται να καταθέσει εναντίον της μαφίας. Και τότε η Μόλι γνωρίζει την «άλλη πλευρά», την κοριτσίστικη! Μοδάτα ρούχα, στιλάτα τακούνια, ρουζ, μανό και πούδρα ανακατεύονται στην πανάκριβη, πλέον τσάντα της, με τις χειροπέδες και το 9άρι περίστροφο της. Παρά το ότι εκείνη δεν έχει καμία σχέση με τις «αδελφές» της, η Μόλι πρέπει να να δεθεί με τα ενοχλητικά πλουσιοκόριτσα, προκειμένου να επιτύχει στην άκρως απόρρητη αποστολή της.
Θα μπορούσε κανείς να μιλάει για ώρες για το «φαινόμενο Μάιλι Σάιρους» και τον μηχανισμό που κινείται γύρω από αυτό, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να το ξεκολλήσουν από το target group του Disney Channel και του «Hanna Montana» και να το μετατρέψουν σε κάτι περισσότερο ενήλικο και όσο το δυνατόν πιο μαζικό.
Φυσικά, όσο χρόνο και να ξοδέψεις για να ασχοληθείς με μια 20χρονη σούπερ σταρ που σπάει ρεκόρ στο YouTube χωρίς να διαθέτει ούτε ένα αναγνωρίσιμο τραγούδι και απασχολεί συνεχώς τα αμερικάνικα media χωρίς ούτε ένα αξιόλογο gossip να συνοδεύει την καριέρα της, δεν θα είναι αρκετός για να εξηγήσεις τα τόσα πολλά «γιατί;» που γεννιούνται στο μυαλό σου βλέποντας το τελευταίο φιλμικό της όχημα. Εχοντας περάσει προ πολλού την εφηβεία (εκείνο το σημείο δηλαδή που κάθε νεαρό κορίτσι μοιάζει φρέσκο, ταλαντούχο και γεμάτο προοπτικές), η Μάιλι Σάιρους δεν είναι ούτε όμορφη, ούτε φρέσκια, ούτε ταλαντούχα και κυρίως χωρίς καμία κινηματογραφική προοπτική που θα μπορούσε να στηρίξει μια ολόκληρη ταινία που έχει «κατασκευαστεί» ολόκληρη πάνω της και πάνω σε μια τόσο εξώφθαλμη αμερικανιά που ακόμη και στην ίδια την Αμερική κυκλοφόρησε κατευθείαν σε... DVD.
Διασχίζοντας χωρίς καμία σεναριακή ντροπή όλη την (όχι και τόσο μεγάλη) διαδρομή που ενώνει την ανοησία με την ανία, το «So Undercover» είναι αφόρητα σοβαροφανές, εκνευριστικά girlish, επώδυνα αδιάφορο και τελικά ένα προϊόν που, αν οφείλουμε να το δούμε και από αυτήν του την πλευρά, δεν εξυπηρετεί τον πρωταρχικό σκοπό του.
Οχι μόνο γιατί η Μάιλι Σάιρους είναι serious miscast σε ένα ρόλο που απαιτεί κωμική στόφα και τσαχπινιά (βλ. τις υπέροχες Σάντρα Μπούλοκ στο «Μις με το Ζόρι» και Ρις Γουίδερσπουν στο «Totally Blonde»), αλλά κυρίως γιατί περιφέρει με αλαζονία το βαριεστημένο της – δήθεν rock ‘n’ roll – ύφος σε ένα ποπ κατασκεύασμα χωρίς να το διασκεδάζει καθόλου, προκαλώντας ακόμη και στον πιο καλόπιστο θεατή ένα διαρκές συναίσθημα «ας την χαστουκίσει κάποιος τώρα».
Επειδή, όπως καταλαβαίνετε, δεν θα βρεθεί αυτός ο άγιος άνθρωπος που θα το κάνει αυτό, διαθέτετε μια ωραιότατη μιάμιση ώρα για να σκεφτείτε τις δουλειές που έχετε να κάνετε μέσα στην εβδομάδα, να φάτε όλο το ποπ κορν του κινηματογράφου, να αναρωτηθείτε για το σύγχρονο star system και ενδεχομένως να αναθεωρήσετε τη γνώμη σας για «Crossroads» με τη Μπρίτνεϊ Σπίαρς που μπροστά στη φιλμογραφία της Μάιλι Σάιρους μοιάζει σχεδόν με χαμένο αριστούργημα.
