Ο Ας, επίδοξο αστέρι του streetdance, μαζί με το νέο του φίλο και μάνατζερ, Εντι, ταξιδεύουν σε ολόκληρη την Ευρώπη για να συγκεντρώσουν τους καλύτερους streetdancers σε μια δυνατή ομάδα χορευτών, με στόχο να κερδίσουν τους Invincibles στην προσεχή αναμέτρηση. Στην πορεία όμως ο Ας συναντά και τον έρωτα, στο πρόσωπο της πανέμορφης χορεύτριας της σάλσα, Εύα. Η συναντήσή τους θα δώσει νέα ένταση στο χορό τους και το αυτοσχέδιο fusion του latin με το streetdance θα προσπαθήσει να ενώσει δυο διαφορετικούς κόσμους της pop κουλτούρας.
Δεν υπάρχουν και πάρα πολλά πράγματα να πεις γι’ αυτήν την ταινία, απλούστατα γιατί αν ξεκινήσεις να την κουβεντιάζεις και είσαι πάνω από 20 χρόνων, ακούγεσαι αυτόματα γέρος!
Το καθοριστικό είναι ότι βλέποντας την ταινία κάνεις αλλεπάλληλες ευχές: κατ’ αρχήν να ήσουν 13 – 14. Για να μπορείς πάνω στις εφηβικές ταινίες να ονειρεύσαι. Κατά δεύτερον να μπορούσες να χορεύεις τόσο δυνατά και… ανθεκτικά, να είσαι γυμνασμένος και ευλίγιστος όσο αυτά τα παιδιά. Επειτα, να έχεις χρόνο και ελευθερία να γυρνάς στους δρόμους και να κάνεις ή να χαζεύεις performances. Να έχεις το κορμί της Σοφία Μπουτέλα που είναι καλλονή ολκής, λατίνα με νεύρο και πόδια που συνεχίζουν, συνεχίζουν και δε σταματούν. Να μην έμενες, ίσως στην Αθήνα; Απ’ όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις που επισκέπτονται ο Ας και ο Εντι η δική μας λείπει – δεν έχουμε streetdancers ή δεν έδωσε άδεια γυρίσματος το Υπουργείο Πολιτισμού;
Το να μπορείς, λοιπόν, εάν είσαι πράγματι πάνω από 20 χρόνων, να δεις το «Streetdance 2» και να μη βαρεθείς δευτερόλεπτο, οριακά και να ψιλοκουνιέσαι στη θέση σου, σημαίνει ότι αυτό το teenage μουσικοχορευτικό πείραμα έχει δύναμη.
Τη δύναμη του 3D, της δυνατής μουσικής, μιας στερεοτυπικής, αθώας ερωτικής ιστορίας και, κυρίως, των νιάτων. Που μπορούν, εκτός από το να δουν το «Streetdance 2» αυτήν την εβδομάδα, ν’ ανοίξουν και κανένα βιβλίο να ξεστραβωθούν. Ωχ, όχι, τώρα πάλι ακούγεσαι γέρος!
