Ο Νιφάδας είναι πολύ γλυκός αλλά και πολύ ξεχωριστός, αφού είναι ο μοναδικός λευκός γορίλας στον κόσμο και το κύριο αξιοθέατο του ζωολογικού κήπου. Τα παιδιά τον λατρεύουν! Κάτι που δεν ισχύει όμως για τους άλλους γορίλες του κήπου, που τον απορρίπτουν λόγω της διαφορετικότητας του. Ο Νιφάδας τότε θα πάρει τη μεγάλη απόφαση να κάνει τα πάντα για να πάψει να είναι διαφορετικός!
Οχι ακριβώς η καλύτερη απόφαση, αφού ο Νιφάδας είναι χαριτωμένος και μοναδικός «όνομα και πράγμα», ακριβώς εξαιτίας της διαφορετικότητάς του που αναδεικνύεται σε αυτό το φιλόδοξο ισπανικό animation του 2011 που συνδυάζει και live action με τρόπο που θα γοητεύσει παιδιά και λίγο μεγαλύτερα παιδιά, αλλά προσοχή δεν θα μπορέσει και να τα ξετρελάνει.
Ισως όχι μόνο το παιδικό του θέματος και της αισθητικής του, αλλά κυρίως η διαρκής αίσθηση ότι όλα εδώ συμβαίνουν για χάρη μιας γρήγορης, πολύχρωμης και ανώδυνης περιπέτειας, είναι αρκετή για να επικυρώσει τα κλισέ μιας ταινίας που θέλει να μιλήσει για κάτι σημαντικό (τη διαφορετικότητα) με τους όρους κάτι τόσο γνώριμου όσο ενός παραμυθιού που μπορείς μετά να το διηγηθείς και το βράδυ στα παιδιά σου πριν κοιμηθούν.
Κάπου στα μισά του ταξιδιού προς τη... μάγισσα που θα επαναφέρει το σωστό χρώμα στον Νιφάδα, δεν έχεις καμία αμφιβολία για το πολύ μικρό ηλικιακά target group στο οποίο απευθύνονται οι «Γοριλομπελάδες», αν και θα μπορούσες να το υποψιαστείς από το γεγονός πως η ταινία κυκλοφορεί σε απογευματινές προβολές σε όλη την Ελλάδα μόνο μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.
