Σικελία, 1993. H Λούνα, μία 12χρονη μαθήτρια, είναι ερωτευμένη με τον Τζουζέπε - τον ευαίσθητο, ρομαντικό συμμαθητή της. Του γράφει ένα ερωτικό γράμμα που του διηγείται τα έντονα όνειρά της. Κανείς από τα δύο παιδιά δεν ξέρει ότι αυτό το γράμμα θα είναι η μόνη σανίδα ελπίδας του Τζουζέπε στις 779 μέρες απαγωγής του: ο πατέρας του είναι αποστάτης της Μαφίας και τα τοπικά πρωτοπαλίκαρα πιάνουν το γιο του για να εκβιάσουν την οικογένεια να σταματήσει να δίνει πληροφορίες στην αστυνομία. Η Λούνα είναι η μόνη που δεν σταματά να τον ψάχνει σε έναν κόσμο φοβισμένων, σωπηλών ενηλίκων. Κι ο Τζουζέπε την συναντά στα όνειρά της.
Πριν από πέντε χρόνια το «Salvo», η ιστορία ενός εκτελεστή της Μαφίας που ερωτεύεται το τυφλό θύμα του είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο στην Εβδομάδα Κριτικής των Καννών. Σήμερα, οι Φάμπιο Γκρασαντόνια και Αντόνια Πιάτσα βασίζονται στην αληθινή ιστορία απαγωγής του Τζουζέπε ντι Ματέο που είχε συγκλονίσει τη Σικελία, για να φτιάξουν και πάλι, όχι ένα τυπικό crime-movie, αλλά μία μεταφυσική, ποιητική ταινία, πλημμυρισμένη από σύμβολα. Ενα αλληγορικό παραμύθι που ακροβατεί ανάμεσα στη γλύκα του εφηβικού έρωτα και τον τρόμο του ενήλικου φιλμ νουάρ.
Με πρόσχημα τα έντονα όνειρα και την υπερφυσική διαίσθηση της Λούνα, οι Γκρασαντόνια και Πιάτσα οδηγούν την ταινία με υποβλητικούς ρυθμούς σε ένα παράλληλο σύμπαν μύθων και παραβολών. Το γειτονικό δάσος που το κορίτσι θα ψάξει για τον Τζουζέπε με το κόκκινο παλτό της κι αντιμετωπίζοντας τον άγριο σκύλο / κακό λύκο. Τα μαγεμένα, σκοτεινά νερά της λίμνης στον βυθό της οποίας προφητικά θα τον συναντήσει. Τα υπόγεια μονοπάτια ενός άλλου Αδη που θα ακολουθήσει για να βρει και να προσπαθήσει να διασώσει το αγόρι, καθώς οι Σικελοί σκηνοθέτες θα αντιστρέψουν ακόμα και το μύθο του Ορφέα και της Ευριδίκης: το κορίτσι κάνει το ταξίδι στον Κάτω Κόσμο.
Ο διευθυντής φωτογραφίας Λούκα Μπιγκάζι ενισχύει τόσο τη μαγεμένη, ονειρική διάσταση με τον τρόπο που κινηματογραφεί το μυστήριο φως του δάσους, τον επικίνδυνο ήλιο της Σικελίας (η απαγωγή γίνεται μέρα μεσημέρι) τα πράσινα, σκουριασμένα, «ένοχα» νερά της λίμνης (εκεί οι μαφιόζοι ξεφορτώνονται τα πτώματα των θυμάτων τους), όσο και τον τρόμο των εσωτερικών: δεν είναι μόνο ο Τζουζέπε εγκλωβισμένος και ημίτρελος στην υγρή, υπόγεια φυλακή του. Ολοι οι ενήλικες είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους, έντρομοι, βουβοί και ένοχοι.
Αυτός είναι στην ουσία ο κεντρικός άξονας της ταινίας: η αθωότητα και η γενναιότητα των παιδιών απέναντι στη σάπια ενήλικη πραγματικότητα που υποτάσσεται στον εκβιασμό της Κόζα Νόστρα. Τα παιδιά θεωρούνται τρελά («Λούνα»), αλλά εκείνα βρίσκουν διέξοδο στα παραμύθια: ο φίλος της δεν εξαφανίστηκε, έγινε άγγελος, έγινε φάντασμα («Sicilian Ghost Story»), τον βλέπει, τον διατηρεί ζωντανό σ' έναν κόσμο πρόθυμο να τον ξεχάσει.
Αν ο θεατής ακολουθήσει υπάκουα, ως μαγεμένος υπνοβάτης, το νωχελικό ρυθμό της ταινίας, η πυκνή, γοτθική της ατμόσφαιρα θα τον παρασύρει. Αν όχι, θα τον αφήσει μόνο του στον κόσμο των μεγάλων. Γιατί, εν τέλει, οι Φάμπιο Γκρασαντόνια και Αντόνια Πιάτσα είναι καθαρόαιμα ρομαντικοί: σ' έναν κόσμο απειλής, βλέπουν πάντα ως μοναδική λύση την αγάπη.
