Μπερδεμένες ταυτότητες, πόρτες που ανοιγοκλείνουν σε ξενοδοχεία, απατημένες σύζυγοι, πόρνες με καλή καρδιά, νευρωτικές ψυχολόγοι και ερωτύλοι ηθοποιοί μπερδεύονται στην ιστορία μιας ηθοποιού που αφηγείται το πως έφτασε στην δόξα από τα κρεβάτια των ξενοδοχείων όπου δούλευε ως «μούσα», ή αν θέλετε να είστε ακριβείς, call girl.
Η screwball κωμωδία μπορεί να δείχνει εύκολη και αβίαστη όταν είναι πετυχημένη και το ίδιο εύκολα μπορεί να είναι αμήχανη κι ενοχλητική όταν τα υλικά τη δεν δένουν και το χιούμορ δεν λειτουργεί.
Στην περίπτωση του «She's Funny that Way» δυστυχώς συμβαίνει το δεύτερο, αφού αυτή η θα ήθελε να είναι γουντιαλενική κωμωδία, θυμίζει στις καλύτερες στιγμές της θεατρική φαρσοκωμωδία, στις δε χειρότερες με μια φτηνή απόπειρα σε ένα τραβηγμένο από τα μαλλιά χιούμορ με δανεικά αστεία που μοιάζει να τα έχεις δει ξανά και μάλιστα πολύ καλύτερα, συχνά δε κι από τον ίδιο τον Μπογκντάνοβιτς.
Η Ιμοτζεν Πουτς κάνει την καλύτερη μίμηση της Σκάρλετ Τζοχάνσον στο «Don Jon» στον πρωταγωνιστικό ρόλο της πόρνης Ιζι, κι ο Οουεν Γουίλσον δείχνει να παίζει τον ίδιο ρόλο που είχε στο «Μεσάνυχτα στο Παρίσι», υποδυόμενος έναν παντρεμένο σκηνοθέτη που ετοιμάζεται να ανεβάσει ένα θεατρικό στο Broadway και που δίνει στην νεαρή Ιζι μια ευκαιρία να ξεφύγει από την ζωή της, προσφέροντάς της 30.000 δολάρια.
Μόνο που η φιλοδοξία της είναι να γίνει ηθοποιός κι έτσι την επόμενη μέρα θα συναντηθούν ξανά στις ακροάσεις για το έργο του, και η οντισιόν της για τον ρόλο της πόρνης θα είναι τόσο καλή, που εκείνος δεν θα μπορέσει να της αρνηθεί την ευκαιρία ακόμη κι αν συμπρωταγωνίστρια θα είναι η γυναικά του.
Οπως είναι φυσικό μια σειρά από παρεξηγήσεις και μπερδέματα θα ακολουθήσουν, από γκάφες και μεταμφιέσεις, από υπερβολές και αναληθοφάνειες που δεν θα ενοχλούσαν σε μια αστεία κωμωδία μα που εδώ μοιάζουν σχεδόν επώδυνα αμήχανες.
Ο Μπογκντάνοβιτς γεμίζει το φιλμ με αναγνωρίσιμους ηθοποιούς και με σινεφίλ αναφορές, η πιο βασική από τις όποιες είναι στο «Cluny Brown» του Ερνστ Λιούμπιτς (του οποίου τις σπιρτόζικες κομεντί φιλοδοξεί να μιμηθεί), κι από την οποία κρατά και μια από τις βασικές ατάκες του φιλμ: «μερικοί αρέσκονται να ταΐζουν φουντούκια τους σκίουρους, αλλά αν κάποιος θέλει να ταΐζει σκίουρους στα φουντούκια, ποιος είμαι εγώ που θα πω, φουντούκια στους σκίουρους;».
Κι αυτή είναι ίσως η πιο πετυχημένη ατάκα της ταινίας. Αλλά είναι κι αυτή δανεική...
