Αμερική, 1929, οικονομικό Κραχ. Οι άνεργοι θα δούλευαν οπουδήποτε για ένα κομμάτι ψωμί - ακόμα και σε επικίνδυνες δασικές εκτάσεις, που αποδεκατίζουν ασύδοτοι τυχοδιώκτες επιχειρηματίες για να χτίσουν αυτοκρατορίες ξυλείας. Ενας από αυτούς είναι ο Τζορτζ Πέμπερτον, ένας υπερφιλόδοξος καιροσκόπος, ο οποίος δεν περιορίζεται στην ήδη παράτολμα (και παράνομα) στημένη επιχείρησή του στα βουνά της Βόρειας Καρολίνας. Εχει στόχους να φτάσει μέχρι τη Βραζιλία, στα απάτητα δάση του Αμαζονίου. Να κατακτήσει τον κόσμο. Αλλωστε είναι γεννημένος για το ακατόρθωτο: όταν δε δουλεύει κυνηγά πάνθηρες. Κι όταν μπροστά του παρουσιάζεται ένα θηλυκό που όλοι του λένε ότι δεν μπορεί να το έχει, εκείνος την παντρεύεται. Αυτή είναι η Σερίνα, μία δυναμική κληρονόμος, μία έξυπνη και πονηρή γυναίκα, που στο πρόσωπο του Τζορτζ πιστεύει ότι βρίσκει το συνωμότη της στη ζωή: δύο άνθρωποι που δεν βάζουν όρια στις φιλοδοξίες τους, που θα σαρώσουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Μόνο που η γεμάτη πάθος σχέση τους καταστρέφει και αυτοκαταστρέφεται: η Σερίνα σπείρει τη διχόνοια ανάμεσα στον Τζορτζ και τους φίλους του, ενώ η προσωπική της ζήλεια και εμμονή τον στρέφει σταδιακά εναντίον της.
Η Σουζάνε Μπίερ («In A Better World», «Ερωτας Είναι...») μεταφέρει στο σινεμά το μυθιστόρημα του Ρον Ρας - την ιστορία μίας ανεξάρτητης, δυναμικής γυναίκας σ' ένα ανδρικό κόσμο, την αυτοκαταστροφή ενός αλαζονικού ζευγαριού επιχειρηματιών σε μια βαθιά πληγωμένη χώρα από την οικονομική κρίση, την τοξική αγάπη όταν στηρίζεται στο πάθος και τη φιλοδοξία.
Η σκηνοθέτης κινηματογραφεί με καλογυαλισμένη επιτήδευση το είδος της ταινίας εποχής, στηρίζεται πολύ στη γοητεία της vintage εικόνας, το φιζίκ των χαρακτήρων, τα σκηνικά, την ενδυματολογία. Οι σκάλες στα μαλλιά της Τζένιφερ Λόρενς, τα μακριά μεταξωτά της φορέματα, ο φωτισμός στα μάτια του Μπράντλεϊ Κούπερ. Μόνο που κάπου ξεχνάει να χτίσει στιγμές που ο θεατής θα κατανοήσει ποιοι είναι αυτοί οι δύο άνθρωποι, ποια τα κίνητρά τους, ποιες οι ανάγκες τους - ώστε μετέπειτα, όταν στην τρίτη πράξη σημειωθούν οι ανατροπές, οι εξελίξεις, η δράση, να τον ενδιαφέρει τι θα απογίνουν. Να τον αγγίξει η κατάληξη της ιστορίας τους. Να τους ξέρει, να τους πονά, να τον αφορούν.
Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Παραμένουμε να χαζεύουμε επιδερμικά αβαθείς χαρακτήρες σε μια πλοκή που εξελίσσεται με σκεπτικό τελενουβέλας, δύο ηθοποιούς που προσπαθούν να δανείσουν την προσωπική τους γοητεία και ενέργεια σε ρόλους χωρίς έρμα, μία ταινία που φέρνει στο τραπέζι όλα τα συστατικά μίας συνταγής και καταλήγει με ένα άνοστο, φλατ φαγητό.
