Η ιστορία πίσω από τη δημιουργία αυτής της ταινίας ταυτίζεται με την εικόνα της. Στα 15 χρόνια της, η Σουζάν Λεντόν έγραψε ένα σενάριο, εμπνευσμένη απ' όσα γνώριζε: τη ζωή της, τη γειτονιά της, τα συναισθήματά της, τους γονείς της. Αυτοί οι γονείς, συγκεκριμένα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα power couples (χωρισμένοι τώρα), του γαλλικού θεάματος, οι ηθοποιοί Σαντρίν Κιμπερλέν και Βενσάν Λεντόν. Πέντε χρόνια αργότερα, αποφάσισε να κάνει το σενάριο ταινία, να σκηνοθετήσει και να πρωταγωνιστήσει - η ταινία επιλέχθηκε από το Φεστιβάλ Καννών που ακυρώθηκε κι έκανε πρεμιέρα στο Τορόντο.
Με την ίδια ευκολία και την ίδια γλυκιά παιδικότητα ξετυλίγεται κι η ίδια η ταινία. Η ιστορία μιας έφηβης, της 16χρονης Σουζάν, μαθήτριας, που ζει ζωή χαρισάμενη στο όμορφο διαμέρισμά της στη γοητευτική γειτονιά του Παρισιού με τους γεμάτους κατανόηση, χιούμορ και τρυφερότητα γονείς της, κι όμως νιώθει ennui. Γι' αυτό κι ερωτεύεται, τρανταχτά, για πρώτη φορά, τον 35χρονο ηθοποιό που κάθε μέρα βλέπει να κάνει πρόβες σ' ένα θέατρο, στη διαδρομή της από το σχολείο στο σπίτι.
Η σκηνοθετική ματιά έχει αυτό το «επιμελημένα ατημέλητο», μια en passant φυσικότητα, παρότι όλα είναι υπολογισμένα με λεπτομέρεια: η φωτογραφία που ανεβάζει τα κόκκινα, τα μπλε και το λευκό, τα χρώματα της γαλλικής σημαίας. Τα quirks - αναφορές στο '80, όπως το ποτό που πίνει η Σουζάν με καλαμάκι, λεμονάδα με γρεναδίνη, ή η αφίσα που κρέμεται στον τοίχο του δωματίου της, το «À nos amours» του Μορίς Πιαλά, με την ερωτική Σουζάν ως ηρωίδα, το βιβλίο του Μπορίς Βιαν που διαβάζει και τα μικρά, «αδέξια» χορευτικά ιντερλούδια που διακόπτουν τη δράση, συμπυκνώνοντας, ίσως, το συναίσθημα των ηρώων - κι αντικαθιστώντας τις διακριτές φάσεις της σχέσης, τη γνωριμία, το σεξ, τη μελαγχολία - μ' ένα κυνικό χιούμορ όπως θα έκανε η Τσαγγάρη ή ο Λάνθιμος αν ήταν Γάλλοι.
Ταυτόχρονα, η Σουζάν - σκηνοθέτης δυσκολεύεται μετά το πρώτο μέρος να κλείσει την ταινία, ή ν' αποφασίσει για το ύφος του φινάλε της, ενώ, μ' έναν κατεξοχήν γαλλικό τρόπο, δεν αφορά ποτέ κανέναν ότι αυτή είναι 16 κι αυτός 35. Φρέσκια σαν ανοιξιάτικο πρωινό, αμήχανη στο χειροποίητο προφίλ της, με μια προνομιούχο αφέλεια που προκαλεί, όμως, μια μεταδοτική αισιοδοξία, ενοχλεί σαν εγωκεντρικός έφηβος και μαζί γοητεύει με το πόσο απαλή, ρόδινη, μικρή και φευγαλέα είναι.
