Σε αυτήν την περιπέτεια δράσης, ο Λίαμ Νίσον είναι ο βιρτουόζος εκτελεστής του Μπρούκλιν, Τζίμι Κόνλον παλαιότερα γνωστός και ως «νεκροθάφτης». Βρίσκεται σε δύσκολη θέση, καθώς ο καλύτερός του φίλος και αφεντικό της μαφίας αρχίζει και πληρώνει τα λάθη του παρελθόντος. Συγχρόνως, ένας επίμονος ντετέκτιβ βρίσκεται στα χνάρια του και ο γιος του, τον οποίο έχει εγκαταλείψει χρόνια πριν, γίνεται στόχος δολοφονίας. Ο Τζίμι θα πρέπει μέσα σε μία νύχτα να διαλέξει πλευρά.
Αν κάποτε υπήρξαν μέρες που ο Λίαμ Νίσον δεν κοίταζε αγριεμένος την κάμερα δεν κρατούσε πιστόλι και δεν έσφιγγε τις γροθιές του με θυμό και βία (ναι υπήρξαν), ελάχιστοι μοιάζουν να τις θυμούνται πλέον, αφού ο ικανός ηθοποιός έχει μεταμορφωθεί εδώ και χρόνια στον μεσήλικα action star που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα χρειαζόμαστε, ή ότι θα απολαμβάναμε τόσο.
Κι εκτός από την σειρά του «Taken», ο Ζομ Κολέ Σέρα που υπογράφει τη «Νυχτερινή Καταδίωξη» τον βοήθησε να χτίσει αυτή ακριβώς την εικόνα τόσο με το προσφατο «Non-Stop» όσο και με τον «Αγνωστο». Ομως αυτό που δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει -και που πιθανότατα ο Λίαμ δεν θα αφήσει κανέναν να το ξεχάσει ακόμη κι αν χρειαστεί να τον σπάσει στο ξύλο-, είναι το ότι παραμένει πάντα ένας εξαιρετικός ηθοποιός.
Στην πραγματικότητα ακόμη κι αν κανείς δεν μπορούσε πριν να το φανταστεί, ο Λίαμ Νίσον ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν το σινεμά δράσης, κάποιος που σε πείθει πως μπορεί να ρίξει με την ίδια αποτελεσματικότητα μια φονική γροθιά, ή σφαίρα, όσο κι ένα φονικό βλέμμα και, στο φιλμ του Σέρα τα κάνει και τα δύο σε αφθονία.
Κι αν ένας καλός ηθοποιός θα ήταν αρκετός για να μεταμορφώσει αυτή την μάλλον τυπική ταινία δράσης σε κάτι παραπάνω, η «Νυχτερινή Καταδίωξη» προσθέτει στο μείγμα έναν ακόμη, δίνοντας στον Εντ Χάρις την ευκαιρία να μας θυμίσει πως ένας μάλλον τυπικός ρόλος μπορεί να γίνει κάτι παραπάνω από απολαυστικός.
Ναι μπορεί το φιλμ να ξοδεύει περισσότερο χρόνο απ όσο θα χρειαζόταν σε κυνηγητά με αυτοκίνητα ή μη και προσθέτει στο δεύτερο μέρος της τον χαρακτήρα ενός πληρωμένου δολοφόνου που μοιάζει να βγήκε -όπως τον υποδύεται ο Κόμον- από το σύμπαν του «Terminator», αλλά ακόμη κι αυτό ή το γεγονός ότι η ιστορία καταλήγει με μια εντελώς προβλέψιμη ανταλλαγή πυροβολισμών, δεν είναι αρκετά για να στερήσουν την γνώριμη μεν, άλλα χορταστική απόλαυση που η ταινία προσφέρει.
