Η πενταμελής οικογένεια Μπόουεν μετακομίζει σε ένα καινούριο σπίτι, έτοιμη να ξεκινήσει την νέα φάση της ζωής της, όμως έρχεται αντιμέτωπη, με κακόβουλες υπερφυσικές δυνάμεις που στοιχειώνουν το σπίτι. Όταν οι επιθέσεις των ανατριχιαστικών αυτών δυνάμεων ενταθούν και η μικρή κόρη της οικογένειας καταλήξει όμηρός τους, η οικογένεια, με τη βοήθεια δύο «ειδικών» στα υπερφυσικά φαινόμενα, πρέπει να ενωθεί για να την σώσει πριν εξαφανιστεί για πάντα.
Γυρισμένη το 1982, η πρωτότυπη ταινία του Τομπ Χούπερ -κάτω από την ομπρέλα του Στίβεν Σπίλμπεργκ- προφανώς δεν χρειαζόταν ένα ρημέικ, αφού το μόνο που μοιάζει να προσθέτει, εκτός από μια γερή δόση CGI είναι να τοποθετήσει την ιστορία στην Αμερική της οικονομικής κρίσης κάτι που παραμένει στο παρασκήνιο και μόνο ως αφορμή για να πάρει μπροστά η ιστορία.
Ακόμη κι έτσι όμως και κυρίως όσο το φιλμ του Κίναν παραμένει σε ένα επίπεδο τρόμου που θα μπορούσες να περιγράψαμε ως «παλιομοδίτικο», προσφέρει μερικές αληθινά πετυχημένες ανατριχίλες και ενδιαφέρουσες σκηνές. Ναι, μπορεί οι περισσότερες να έρχονται κατ' ευθείαν από την πρωτότυπη ταινία, αλλά σε μια εποχή όπου σπάνια το σινεμά κατορθώνει να σε τρομάξει, δεν μπορείς παρά να χειροκροτήσεις μια ταινία που ξέρει πως να το κάνει.
Βεβαίως τα κλισέ αφθονούν -αλλά αυτά είναι προφανώς το ίδιο επίμονα όσο και τα κακόβουλα πνεύματα στις ταινίες τρόμου- και η ανάγκη του φιλμ να ικανοποιήσει ένα κοινό που πλήρωσε την έξτρα χρέωση για το 3D εισιτηριό του οδηγεί σε σκηνές που δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό, όμως ακόμη κι έτσι το «Πνεύμα του Κακού» παραμένει ένα τεταμένο, ποπ, paranormal θρίλερ που δεν απογοητεύει.
Ακόμη κι αν είναι ολοκληρωτικά αχρείαστο.
