Στα πέντε του ο μικρός Πιτ μένει ορφανός, όταν οι γονείς του σκοτώνονται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα που αφήνει και τον ίδιο τραυματισμένο στην άκρη του δρόμου. Διασώζεται κι επιβιώνει για πέντε ακόμα χρόνια με τη βοήθεια του Ελιοτ, ενός γιγαντιαίου, πράσινου... δράκου που τον υιοθετεί και τον μεγαλώνει στο γειτονικό δάσος. Οταν οι εργασίες απαλλοτρίωσης της δασικής έκτασης ταράζουν την ησυχία των δύο φίλων, ο Πιτ γίνεται αντιληπτός από τους ανθρώπους, κάτι που μοιραία οδηγεί και στην ανακάλυψη του «τέρατος» που τον μεγάλωσε.
Επιτυχημένη διασκευή του ομώνυμου μιούζικαλ της Disney του 1977, από τον Ντέιβιντ Λόρι - ναι, τον σκηνοθέτη του ενήλικου «Ain’t Them Bodies Saints» που είδαμε στις Κάννες του 2013. Η επιλογή του σκηνοθέτη κάνει τη διαφορά και στο ίδιο το υλικό: μία ταινία με δράκους δεν είναι απαραίτητα αφελής, μία παιδική ταινία δεν είναι απαραίτητα αφόρητη για τους μεγάλους, μία συγκινητική και με μύνημα οικολογίας και κοινωνικής διαφορετικότητας ταινία της Disney δεν είναι απαραίτητα γλυκερή και διδακτική.
Ο Λόρι μένει πιστός στην αθωότητα της παιδικής ματιάς, όμως ταυτόχρονα είναι εμφανής η προσπάθειά του να δημιουργήσει έναν κόσμο από πιστευτούς, γήινους χαρακτήρες κι όχι τα τυπικά χάρτινα στερεότυπα ανάλογων «ταινιών για όλη την οικογένεια», καθώς επίσης και να γειώσει (όσο μπορεί) την εικόνα εξισσοροπώντας το μαγικό ρεαλισμό του παραμυθιού με τη διάσταση της τραυματισμένης αθωότητας του μικρού αγοριού.
Βοηθάει και το soundtrack που, με επιλογές όπως τους Λέοναρντ Κοέν, Τhe Lumineers, Μπόνι "Πρινς" Μπίλι, προσφέρει ένα τόνο εξανθρωπισμένης πραγματικότητας στο μυθικό σύμπαν όπου πράσινοι χαρωποί δράκοι τρέχουν να κρυφτούν από τους ανθρώπους.
Συγχαρητήρια στην ομάδα visual effects ειδικών της Weta, την εταιρία του Πίτερ Τζάκσον, για την κατασκευή του Ελιοτ - ενός από τους πιο εντυπωσιακούς δράκους σε παιδική ταινία. Κρίμα, όμως, που το τελευταίο κομμάτι της σεναριακής αφήγησης (όταν οι «κακοί άνθρωποι» κυνηγούν το τέρας που δεν καταλαβαίνουν) υποκύπτει σε μία σειρά από προβλέψιμα κλισέ. Αλλιώς θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα από τα πιο επιτυχημένα remakes του στούντιο της Disney των τελευταίων χρόνων.
Ακόμα κι έτσι όμως, η ταινία αποτελεί ευχάριστη, γλυκιά έκπληξη.
