Ο νεαρός Ιθαν Γουέιτ βασανίζεται από μυστηριώδη όνειρα. Η μυστηριώδης Λένα Ντουκέιν έχει μόλις μετακομίσει στη μικρή πόλη Γκάτλιν και κρύβει ένα φοβερό μυστικό. Eνας θνητός Ρωμαίος και μια μάγισσα Ιουλιέτα σε μια ιστορία ενηλικίωσης γύρω από την πραγματική μας ταυτότητα - μια μοντέρνα μυθολογία που εκτυλίσσεται σε μια γοτθική, βαθιά θρησκευόμενη επαρχία του Νότου, ανάμεσα στους πνιγμένους στην άναρχη βλάστηση κήπους, στους θολούς βάλτους και στα φαντάσματα του Αμερικανικού Εμφυλίου.
Μοιάζει τόσο δύσκολο να αποφασίσεις τι ακριβώς πάει στραβά με αυτή την ρομαντική ιστορία φαντασίας, που τελικά η μόνη λύση είναι να αποδεχτείς, ότι τίποτα δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Τα «Ομορφα Πλάσματα» προσπαθούν να κατοικήσουν στο σημείο που το υπερφυσικό southern gothic του «True Blood» συναντά τον εφηβικό ρομαντισμό του «Twilight», αλλά το αποτέλεσμα είναι ένα αλλόκοτο κουβάρι από άβολες στιγμές, αποτυχημένα αστεία, αδιάφορους χαρακτήρες και μια αίσθηση του υπερφυσικού που θυμίζει παρωδία της τηλεοπτικής «Οικογένειας Ανταμς», ή ακόμη χειρότερα των «Munstsers».
Κρίμα γιατί ο Αλντεν Ερενράιχ (ο νεαρός αδελφός στο «Tetro» του Φράνσις Φορντ Κόπολα) και η Αλις Ενγκλερτ (η κόρη της Τζέιν Κάμπιον παρακαλώ), σχηματίζουν ένα ζευγάρι που δεν μοιάζει τόσο γλυκανάλατο όσο η Μπέλα και ο Εντουαρτ, ακόμη κι αν η χημεία τους δυσκολεύεται να εμφανιστεί στην οθόνη.
Ομως οι δυο νεαροί πρωταγωνιστές είναι το μικρότερο από τα προβλήματα, όταν ηθοποιοί όπως η Εμα Τόμσον και ο Τζέρεμι Αϊρονς δίνουν καινούριο νόημα στην λέξη overacting, δοκιμάζοντας να υποστηρίξουν με τον λάθος τρόπο, ρόλους που πολύ απλά δεν θα έπρεπε να είχαν δεχτεί ποτέ.
Διότι δυστυχώς, ακόμη κι αν αυτό το παράξενο πλάσμα κατορθώνει να είναι μαζί απελπιστικά ανόητο και την ίδια στιγμή να παίρνει τον εαυτό του εντελώς στα σοβαρά, με κάθε απόπειρα χιούμορ και ελαφρότητας να βυθίζεται στο κενό.
Το ότι η ιστορία είναι απόλυτα αδιάφορη και η αγωνία για την τύχη των νεαρών εραστών ανύπαρκτη δεν βοηθά, ούτε ότι το art direction, το set design και τα κοστούμια μπερδεύουν συχνά τον κόσμο των μαγισσών της ταινίας, με αυτόν των μαγισσών του καρναβαλιού.
Το αποτέλεσμα είναι ένα άνευρο, αδιάφορο φιλμ που δεν μπορεί να πετύχει ούτε την camp υπερβολή, ούτε την ρομαντική ιστορία που θα σε κερδίσει και που δυστυχώς αποτυγχάνει ολοκληρωτικά να χτίσει έναν κόσμο που θα θελήσεις να επισκεφτείς ξανά.
Κάτι που σε συνδυασμό με την χλιαρή υποδοχή της ταινίας στο αμερικάνικο box office, υποθέτουμε ότι κάνει την κινηματογραφική τύχη των τριών επόμενων βιβλίων της σειράς, αμφίβολη. Η τουλάχιστον, έτσι θέλουμε να ελπίζουμε...
