Oλοι γνωρίζουμε τον κωμικό ηθοποιό Κώστα Τσάκωνα, ο οποίος ξεχώρισε με το «Μάθε Παιδί μου Γράμματα» του Θόδωρου Μαραγκού, αλλά κυρίως βρήκε μία cult αναγνωρισιμότητα ερμηνεύοντας δευτεροχαρακτήρες σε b-movies (στην εποχή της ελληνικής βιντεοκασσέτας), τηλεοπτικές σειρές και επιθεωρήσεις του Δελφιναρίου. Σχεδόν ως καρικατούρα του εαυτού του, ο Τσάκωνας πρόσφερε την σήμα-κατατεθέν πονηρή χαμογελαστή του φάτσα, την ιδιόρρυθμη ένρινη φωνή και το απότομο, κακαριστό του γέλιο για να κάνει το κοινό να γελάσει - άμα τη εμφανίσει του στο πλάνο ή το σανίδι.
Πόσοι όμως γνωρίζουμε τη ζωή του Τσάκωνα - τη φτώχια, την ανέχεια, τα δύσκολα χρόνια; Το 60λεπτο ντοκιμαντέρ του στενού συνεργάτη και προσωπικού του φίλου, Θόδωρου Μαραγκού, επιχειρεί να μας δείξει έναν άνθρωπο που παρόλες τις αντιξοότητες και τις πληγές των παιδικών και νεανικών του χρόνων, είχε μία τεράστια καρδιά και τη διάθεση να κάνει τον κόσμο να γελάει. Γελώντας πρώτα αυτός.
Η ιδέα και η καλή πρόθεση του ντοκιμαντέρ να αποκαλύψει την τραγική πλευρά ενός κωμικού είναι καλοδεχούμενη. Ποιοι είναι αυτοί που μάς κάνουν να γελάμε, γιατί αποφασίζουν στη ζωή τους ότι σε αυτό είναι καλοί (από τον Τζιμ Κάρεϊ μέχρι τον Κώστα Τσάκωνα, η άρρωστη μητέρα που θέλουν να ψυχαγωγήσουν είναι η απάντηση), τι μελαγχολία κρύβεται στα μάτια όταν το στόμα χαμογελά;
Δυστυχώς όμως, ο Θόδωρος Μαραγκός δεν εκτελεί αυτή την ιδέα επιτυχημένα. Το υλικό του, που στηρίζεται -πρωτίστως- σε μία ερασιτεχνική αφήγηση μπροστά στην κάμερα που είχε στήσει ο ίδιος ο Τσάκωνας στην κουζίνα του σπιτιού του, σε συνεντεύξεις συνεργατών και σε πλάνα αρχείου από τις βιντεοκασσέτες δεν προδιαθέτει για ένα κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ. Ακόμα περισσότερο όμως ενοχλεί η δραματική αφήγηση του Μαραγκού πάνω από φωτογραφίες και αρχειακά πλάνα - ένα voice over τόσο υπογραμμισμένο, εκβιαστικό και βαρύγδουπο, που αντί να προκαλεί συγκίνηση, γίνεται μελό και κουραστικό.
Αυτό που ξεκινά ως αποκάλυψη της μεγαλοψυχίας ενός ανθρώπου καταλήγει σε μία φορσέ αγιογραφία και σε πετάει έξω. Θα είχε ενδιαφέρον να ανακαλύπταμε από μόνοι μας, μέσα από κάτι πιο στιβαρό και υπαινικτικό, τον άνθρωπο πίσω από την καρικατούρα, τη θλίψη πίσω από το γέλιο, τον πλούτο πίσω από τη φθηνή γκροτέσκα κωμωδία.
Το «Ολο Γελούσε» προβάλλεται μαζί με το μικρού μήκους animation «Το Οραμα του Θοδωράκη» επίσης του Θόδωρου Μαραγκού.
