Τρεις φιλενάδες από το σχολείο ετοιμάζονται για το γάμο της τέταρτης, προσπαθώντας να είναι καλές παράνυμφες και καταλήγοντας σχεδόν να καταστρέφουν το γάμο, τη μελλοντική ζωή της φίλης τους και τις δικές τους.
Μια ταινία που τοποθετείται – και πραγματικά ξεκινά – ως τομή ανάμεσα στο «Hangover» και τις «Φιλενάδες», εξελίσσεται σε μια καυστική ματιά στη γυναικεία ενηλικίωση, πιστή στο ομότιτλο θεατρικό έργο της Λέσλι Χέντλαντ όπου και βασίζεται, καθώς η Χέντλαντ παρουσιάζει ένα one-woman-show ως, επίσης, σεναριογράφος και σκηνοθέτης της ταινίας.
Η Ρέιγκαν είναι control freak, η Τζένα δεν ξέρει με ποιον ξυπνά κάθε πρωί και τι ντραγκς έκανε το προηγούμενο βράδυ κι η Κέιτι είναι το ακατοίκητο party girl με τη χρυσή καρδιά, τρεις κούκλες που έχουν φθαρεί απ’ το πολύ παιχνίδι. Η Μπέκι είναι η υπέρβαρη φίλη-μαξιλάρι, που από το σχολείο μέχρι και τώρα, ανακουφίζει τις υπόλοιπες τρεις μόνο και μόνο επειδή εκείνες γνωρίζουν ότι την υπερβαίνουν. Και να που η Μπέκι παντρεύεται, έναν ωραίο και πλούσιο γαμπρό, ενώ οι άλλες τρεις δεν ξέρουν πώς να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Φυσικά όλα τα συστατικά της σύγχρονης ανατρεπτικής κωμωδίας βρίσκονται στη θέση τους: έχουμε και τουαλέτες και σπέρμα και βρισίδια και αηδίες και ξεράσματα, στην κυριολεξία. Η ταινία, όμως, μέσα στην αφέλεια και την επιφανειακότητά της, έχει τρεις πρωταγωνίστριες που παραδόξως κάνουν τις ηρωίδες τους πειστικές: η βασίλισσα του πάγου Κίρστεν Ντανστ, η Αϊλα Φίσερ με λεπτή κωμική φλέβα και η πανέμορφη Λίζι Κάπλαν που χωρίς αμφιβολία θα περάσει στην πρώτη γραμμή των σταρ μετά από αυτήν την ταινία.
Και καθώς τη σκατολογία του «Hangover» σιγά-σιγά αντικαθιστά ο κυνισμός του σεναρίου της Χέντλαντ και την υστερία των «Φιλενάδων» μια πιο σκοτεινή απόχρωση της τέως ωραίας του σχολείου που δεν μπορεί πια να προσδιορίσει την ταυτότητά της, σχηματίζεται μια ταινία κατά στιγμές αστεία, οπωσδήποτε σαχλή, αλλά και μ’ ένα αντιδραστικό ταμπεραμέντο που κερδίζει πόντους. Λιγότερο για την καφρίλα των φίλων του γαμπρού ή της νύφης και πιο πολύ για τα κορίτσια που δεν μπορούν να μεγαλώσουν.
Είναι κρίμα που παρά το υπέροχο καστ και την αντικομφορμιστική ματιά του το φιλμ δεν καταφέρνει να κατακτήσει αυτό που ξεκινά να κάνει. Αλλά μέσα στη σαχλαμάρα του είναι αξιολάτρευτο, σαν την ενοχλητική σου φίλη από το σχολείο που όλες τις ώρες είναι αφόρητη, αλλά όταν έχετε πιει λίγο της κάνεις και μια αγκαλιά.
