Θρύλος στην μικρή του πόλη και ιδιοκτήτης τοπικού συνεργείου αυτοκινήτων, ο Τόμπι Μάρσαλ είναι ο καλύτερος οδηγός στις παράνομες, μεταμεσονύκτιες, επικίνδυνες κόντρες δίπλα στις γραμμές του τρένου. Κανείς δεν μπορεί να παραβγεί στην ικανότητα, το μυαλό, την τεχνική και το θάρρος του. Μεγαλύτερος αντίπαλος από τα εφηβικά τους χρόνια, ο Ντίνο Μπρούστερ, ο οποίος έφυγε νωρίς για την Νέα Υόρκη και βρήκε δόξα, χρήμα και την πρώην κοπέλα του Τόμπι που τα ξεπούλησε όλα για μια καλύτερη μητροπολιτική ζωή. Οταν ο Ντίνο επιστρέφει για να κάνει στον Τόμπι μία πρόταση που το χρεωμένο συνεργείο του δεν μπορεί να αρνηθεί, τότε όλα μπλέκονται. Χάνει τον καλύτερό του φίλο, πηγαίνει φυλακή και βγαίνοντας αποφασίζει να πάρει εκδίκηση, προκαλώντας τον Ντίνο στην μεγαλύτερη κόντρα που στήνεται κάθε χρόνο για τους πρωτοκλασάτους οδηγούς της χώρας.
Δέστε τις ζώνες σας. Οι χολιγουντιανοί παραγωγοί όταν έχουν μπροστά τους ένα video game που έχει πουλήσει πάνω από 140 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως πατάνε τα γκάζια για την κινηματογραφική μεταφορά του χωρίς να υπολογίζουν σηματοδότηση, κώδικες, πεζούς. Χωρίς να έχουν χαράξει πορεία, διαδρομή. Στόχος: ποιος θα φτάσει πρώτος στο finish line του box office (κάτι που πέτυχαν, με την ταινία να σκίζει στην Αμερική).
Κατά τ' άλλα αυτό το «Μαχητές των Δρόμων»-wannabe δεν έχει πολλά να σου πει, ή έστω να σου δείξει, έτσι όπως τρέχει με σπασμένα τα φρένα γύρω από την ουρά του. Το σενάριο είναι απλά μία πρόφαση για υπερβολή, οι χαρακτήρες είναι τόσο σχηματικοί και κλισέ που περιφέρονται σαν χάρτινα πιόνια, οι μη ρεαλιστικές, ακατανόητες ανατροπές (και οι λύσεις σε κάθε λακούβα της περιπέτειας) δεν αξίζουν καν τον κόπο να σχολιαστούν ή το χρόνο να τις διαβάσετε.
Αλλωστε δεν είναι αυτό το θέμα. Μία τέτοια ταινία δεν την κρίνει κανείς για το ρεαλισμό της. Με το που κλείνεις πίσω σου την πόρτα του συνοδηγού έχεις αποδεχτεί ότι αυτή η κινηματογραφική βόλτα θα συμβεί κάπου ανάμεσα στην ψηφιακή φαντασία και τα κόκκινα όρια της αδρεναλίνης σου. Απόλυτα σεβαστό. Μόνο που εδώ, ούτε αυτό συμβαίνει: η ταινία κάνει κοιλιές, ξεφεύγει από το ρυθμό της. Δεν κοιτάς απλώς ένα video game. Κοιτάς κάποιον άλλον να παίζει το video game κι εσύ κάθεσαι δίπλα του αμέτοχος στον καναπέ.
Κρίμα, γιατί ο φρέσκος από την επιτυχία του «Breaking Bad» Ααρον Πολ δεν βρήκε το όχημα που θα τον έκανε ηγέτη ενός franchise που αξίζει τα μίλια του. Κρίμα, γιατί υπάρχει ένας ανεξάντλητος ρομαντικός μύθος που θέλει τους ανοιχτούς δρόμους της Αμερικής κι ένα αμάξι που τρέχει να σε οδηγούν σε αυτόματα κλασική ποπ κουλτούρα. Εδώ έμεινε ανεκμετάλλευτη. Κι εμείς από λάστιχο.
