H Σάντι είναι 45χρονη διαζευγμένη μητέρα δύο μικρών αγοριών, όταν μαθαίνει ότι ο άντρας της ξαναπανρεύτηκε μία μικρούλα. Τώρα πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται, χωρίς ανώφελο ανταγωνισμό, την νέα κατάσταση που θέλει τα παιδιά της να έχουν μητριά, που μοιάζει να αγαπούν πολύ. Η φίλη της Τζέσι έχει παντρευτεί τον ινδικής καταγωγής σύζυγό της κι έχουν ένα παιδί, μυστικά από την μητέρα της. Κι αυτό γιατί εκείνη δεν ενέκρινε τη διαφυλετική σχέση. Πόσο μάλλον αν ήξερε ότι η άλλη της κόρη είναι γκέι και παντρεμένη, κρυφά επίσης, με γυναίκα. Η Μιράντα είναι μία 50χρονη ανύπαντρη διάσημη τηλεπαρουσιάστρια, μία γυναίκα που προτίμησε την καριέρα από το γάμο και τη μητρότητα. Μέχρι που το μεγάλο της μυστικό επιστρέφει από το παρελθόν της. Ο Mπράντλεϊ χήρεψε ξαφνικά στα 40 του, καθώς η πεζοναύτης γυναίκα του σκοτώθηκε στο Αφγανιστάν, αφήνοντάς τον να είναι και πατέρας και μητέρα στα δύο κορίτσια τους. Οι ιστορίες όλων θα συναντηθούν και θα μπλεχτούν σε μία κοινή μεγάλη περιπέτεια, η οποία θα κορυφωθεί την Μέρα της Μητέρας.
Η συνταγή είναι ίδια με τις προηγούμενες σπονδυλωτές κομεντί του Γκάρι Μάρσαλ («Valentine’s Day», «New Year’s Eve»): θαμπώνουμε το κοινό με λαμπερά ονόματα στο καστ και την οθόνη, κατασκευάζουμε ένα ευκολόπιιοτο σενάριο γεμάτο γλυκανάλατα κλισέ, προβλέψιμα μελό στιγμές, διανθίζουμε με διάχυτη σαχλοκωμωδία και βρίσκουμε μία εορταστική αφορμή που γνωρίζουμε ότι θα δώσει έναυσμα στις μάζες να τρέξουν: Γιορτή της Μητέρας! Μπίνγκο! Πάρτε τη μαμά σας και πηγαίνετε σινεμά για να περάσετε δύο απροβλημάτιστες ώρες.
Το «απροβλημάτιστες» βέβαια είναι σχετικό. Η γεμάτα δίωρη διάρκεια της ταινίας που παλλινδρομεί από το προβλέψιμο στο αφόρητο (η «πλάκα» είναι αρκετές στιγμές παλιομοδίτικα ρατσιστική και σεξιστική, αλλά πάνω από όλα ανεγκέφαλη), μπορεί να είναι βασανιστική για το θεατή που έχει μία μικρή απαίτηση: να μην τον δουλεύουν. Γιατί οι κομεντί είναι ένα παρεξηγημένο είδος. Εχουν τόσο ταυτιστεί με τις αρπαχτές που έχουν κατακλύσει το κινηματογραφικό στερέωμα των τελευταίων 10-15 χρόνων, που κανείς πλέον τις θεωρεί συνώνυμο της νερόβραστης, τετριμένης, ανέμπνευστης ρομαντικής ταινίας.
Δεν είναι έτσι και δε θα έπρεπε να είναι έτσι. Ο ίδιος ο Γκάρι Μάρσαλ μάς έχει χαρίσει μερικές κλασικές κι αρκετές προχειροφτιαγμένες που χαλάνε την πιάτσα. Τελευταία φαίνεται πώς η κότα που κάνει τα χρυσά αυγά (αυτή η συνταγή της σπονδυλωτής κομεντί λαμπερών πρωταγωνιστικών ονομάτων) είναι πολύ πιο ελκυστική από το να επενδύσει σε κάτι που θα είχε παραγωγή, σενάριο, χαρακτήρες.
Δε βαριέσαι. Ας κλείσουμε ένα all-star καστ να θαμπώσουμε το βλέμμα με πλάνα Τζούλια Ρόμπερτς και Τζένιφερ Ανιστον μαζί, και δεν ανησυχούμε για τίποτα άλλο. Ποιος νοιάζεται για την προχειρότητα. Το box office θα μας δικαιώσει.
