Αργεντινή, μέσα της δεκαετίας του '40. Ενας μεσήλικας εργένης γιατρός αποφασίζει να κλείσει το ιατρείο του και να ξεφύγει από όσα τον βασανίζουν - να πάει διακοπές σε παραλιακό θέρετρο και στο ξενοδοχείο της ξαδέλφης του. Ενας αδιέξοδος έρωτας με μια μοιραία γυναίκα τον έχει φέρει στα όριά του. Για κακή του τύχη όμως, η Μάρι είναι κι εκείνη εκεί - με την αδελφή και τον γαμπρό της. Της είχε μιλήσει για αυτόν τον μικρό παράδεισο και εκείνη είχε συμπτωματικά (;) επιλέξει τον ίδιο τόπο διακοπών.
Το πάθος κι ο εφιάλτης του συνεχίζονται: να τη βλέπει να φλερτάρει με άντρες κάθε ηλικίας, χωρίς φραγμούς. Ολοι οι πελάτες του ξενοδοχείου, ακόμα κι ο άντρας της αδελφής της, είναι πιόνια της γοητείας και της εξωστρέφειάς της. Μέχρι που μια μέρα η Μάρι ανακαλύπτεται δολοφονημένη στο δωμάτιό της. Κάποιος την έχει δηλητηριάσει και προσπάθησε να το κάνει να φανεί σαν αυτοκτονία. Ποιος είναι ο δολοφόνος; Ολοι είχαν λόγους να τη ζηλεύουν.
Ποζάτο, θεατρινίστικο και σε στιγμές κακοπαιγμένο και στομφώδες αυτό το αστυνομικό θρίλερ εποχής επιχειρεί να μεταφέρει κάτι από τη γοητεία των αλά Αγκάθα Κρίστι ταινιών μυστηρίου, αλλά αποτυγχάνει με το αδύναμο, προβλέψιμο σενάριό του και τους χάρτινους ήρωές του. Βασισμένη στο μυθιστόρημα «Οποιος Αγαπά Μισεί» των Αντόλφο Μπιόι Καζάρες και Σιλβίνα Οκάμπο, η πλοκή θέλει να χτίσει σασπένς και ίντριγκα με τη συνταγή του «whodunit» θρίλερ δωματίου: όλοι οι ύποπτοι βρίσκονται στον ίδιο χώρο κι όλα ανατρέπονται με κάθε νέα αποκάλυψη. Ενας είναι ο δολοφόνος, αλλά κανείς δεν είναι ακριβώς αθώος.
Μόνο που, ειδικά στο σύγχρονο εκπαιδευμένο κινηματογραφικό κοινό, η πρόθεση δεν φτάνει. Οσο κι αν χαζεύεις την ατμόσφαιρα εποχής, όσο καλόβουλα κι αν θες να ακολουθήσεις την άκρη του νήματος ή να βυθιστείς στη θλίψη του κεντρικού, μεσόκοπου ήρωα, ούτε σκηνοθετικά, ούτε ερμηνευτικά, ούτε εγκεφαλικά η ταινία μπορεί να σταθεί στη σύγκριση τόσων και τόσων αντίστοιχων κλασικών.
Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις πρόχειρα σενάρια. Η αμμοθύελλα θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια.
