Ο θρυλικός θαλασσοπόρος Θορ Χέγιερνταλ, που με ένα μυθιστόρημα και ένα τόμο απομνημονευμάτων έχει καταγράψει με λεπτομέρεια τις απίστευτες περιπέτειές του, αποτελεί την καρδιά αυτής της ταξιδιωτικής περιπέτειας για την ανθρώπινη δύναμη. Το 1947, ο Χέγερνταλ αποφάσισε να αποδείξει στην επιστημονική κοινότητα ότι ο Χριστόφορος Κολόμβος δεν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ανακάλυψε την Πολυνησία, αντίθετα είχαν ήδη εγκατασταθεί εκεί έποικοι από τη Νότια Αμερική. Για να πραγματοποιήσει το πείραμά του, ταξίδεψε μαζί με άλλους πέντε ριψοκίνδυνους επιστήμονες, αντιμετωπίζοντας τα κύματα της ανοιχτής θάλασσας πάνω σε μια χειροποίητη, DIY σχεδία, το Kon-Tiki, σύμβολο πια του ανθρώπινου πείσματος.
Φτάνοντας μέχρι τις πέντε υποψήφιες ταινίες για το περσινό Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, το φιλμ αποτελεί την ακριβότερη νορβηγική παραγωγή στην ιστορία κι αυτό γίνεται εμφανές από το πρώτο ως το τελευταίο πλάνο. Η αναπαράσταση της εποχής, η καταγραφή του ταξιδιού, θεαματικά πλάνα που ανταγωνίζονται τη δύναμη ή τη ροπή των κυμάτων, εκπληκτική δεξιοτεχνία στη φωτογραφία, επιμονή στη λεπτομέρεια και μια γενική κινηματογραφική πολυτέλεια δίνουν στο φιλμ έναν αέρα όχι μόνο θαλασσινό, αλλά και μεγαλεπήβολο, παραπάνω κι από το σχέδιο του Χέγερνταλ και την παράλογη τόλμη του που οδήγησε την επιστήμη του βήματα μακριά.
Παρόλ’ αυτά, για μια ιστορία που καταπιάνεται με τόσο περιπετειώδεις και ριζοσπαστικούς ήρωες κι ένα τόσο ανατρεπτικό αληθινό περιστατικό, το φιλμ παραμένει παράξενα επίπεδο, με την προσοχή του θεατή να παρασύρεται από την εικόνα και τα γεγονότα, αλλά όχι από τους ανθρώπους που κάνουν το ταξίδι. Είναι προφανές ότι τους σκηνοθέτες ενδιέφερε περισσότερο ν’ αποδώσουν την ακριβή εικόνα της εποχής και του ταξιδιού, στο μέγεθος και την πρόκλησή τους, παρά να κοιτάξουν, πέρα από τα γεγονότα, τους ανθρώπους που έκαναν αυτή την ιστορία πραγματικότητα. Γι’ αυτό και το «Kon-Tiki» είναι μια θαυμάσια αφορμή για να μάθουμε ακόμα περισσότερα πράγματα για τις περιπέτειες του Χέγερνταλ, αλλά όχι για τον ίδιο και τους συντρόφους του: όσο αληθινά φαίνονται τα ντεκόρ, η εποχή, η απειλή της φύσης και της θάλασσας, τόσο ψεύτικη μοιάζει η… αληθινή ιστορία, χωρίς ένα στιβαρό σενάριο να της δίνει χαρακτήρα ξεχωριστό και μια αίσθηση μοναδικότητας που θα άξιζε η αφήγησή της.
