Αυτή είναι η «εμπορική» ταινία στην καριέρα του Σατιαζίτ Ρέι, η δική του, ανυπέρβλητα πνευματική και φιλοσοφική απόπειρα να ευχαριστήσει το κοινό, να μαζέψει χρήματα και να προχωρήσει στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας του Απού. Κι αν αυτό είναι το εμπορικό σινεμά, ας βλέπουμε μόνο τέτοιο.
Κεντρικός ήρωας ένας προύχοντας γαιοκτήμονας στην Ινδία του 1920 - την εποχή που, με τoν αγώνα για την ανεξαρτησία από τη βρετανική κατοχή, τα κληρονομικά δικαιώματα γης καταργούνται, με σκοπό τις ισότιμες ευκαιρίες για όλους. Ο ήρωας, ο Ρόι, δεν θέλει τις ισότιμες ευκαιρίες. Θέλει να μπορεί να εκφράζει το μεγάλο πάθος του, τη μουσική, στο ειδικό δωμάτιο που έχει κατασκευάσει στην έπαυλή του (η ταινία γυρίστηκε ολόκληρη στην κατοικία του Σατιαζίτ Ρέι), να διοργανώνει μεγαλοπρεπή, πανάκριβα κονσέρτα και να καλεί τους «πληβείους» να τα απολαύσουν και να καλλιεργηθούν. Την ίδια ώρα η περιουσία του εξαϋλώνεται, τα κτήματά του καταστρέφονται, ο γείτονάς του, νεόπλουτος κι επιδεικτικός, τον προκαλεί διαρκώς σ' έναν ανταγωνισμό πλούτου, οδηγώντας τον στην καταστροφή.
Θέλοντας να σκηνοθετήσει μια λαοφιλή ταινία, ο Σατιαζίτ Ρέι διασκευάζει ένα λαϊκό διήγημα, επιλέγει έναν διάσημο πρωταγωνιστή και συγκεντρώνει κάποιους από τους πιο αναγνωρισμένους κι αγαπητούς μουσικούς της εποχής του. Το αποτέλεσμα είναι... μια συναρπαστικά λυρική ταινία, ένα λεπτεπίλεπτο δοκίμιο για έναν κόσμο και μια χώρα που αλλάζει, για το παλιό που συγκρούεται με το καινούριο (συνήθως με νικητή το δεύτερο), για την εμμονή, την αυτοκαταστροφή, την ταξική αδικία, την ομορφιά της τέχνης. Για όλα τα σημαντικά κι όλα τ' ασήμαντα και με μια από τις ωραιότερες εναρκτήριες σκηνές ταινίας όλων των εποχών.
