Στο παγκοσμίως αδιάφορο προάστιο Γκλένβιου του Οχάιο, κάτι κοσμογονικό συμβαίνει: εξωγήινοι το επιλέγουν για την επέλασή τους στη Γη. Μόνο που αυτό δεν το γνωρίζει ακόμα ένας εργασιομανής, υποχόνδριος μάνατζερ πολυκαταστήματος, ο οποίος περνά όλο τον ελεύθερο του χρόνο σε εθελοντικές ασχολίες με τα κοινά της πόλης του. Δεν το καταλαβαίνει ακόμα κι όταν ο σεκιουριτάς του δολοφονείται – πιστεύει ότι απλά ένας αιμοσταγής δολοφόνος κυκλοφορεί εκεί έξω και πρέπει να τον σταματήσουν. Ετσι αποφασίζει να συγκροτήσει μία ομάδα περιπολίας. Στην αγγελία του όμως απαντούν ένας παντρεμένος νταής που ζητά αντροπαρέα για πιοτά και γέλια, ένας καταπιεσμένος μαμάκιας με ψύχωση για βία κι ένας βρετανός υπήκοος με εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Εχει πιθανότητες το Γκλενβιου, και η ανθρωπότητα στο σύνολό της, να σωθούν όταν η μόνη ελπίδα της Γης είναι οι ... συγκεκριμένοι γείτονες σε περιπολία;
Το αλά «Τζαντ Απαταου» χιούμορ, το κωμικό στιλ που έχει επιβληθεί στην κινηματογραφική συνείδηση τα τελευταία χρόνια, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα. Η γελοιότητα των «τίποτα» στιγμών, η επιστροφή των ανδρών στην πιο αγορίστικη ανώριμη τους φύση, το παραλήρημα διαλόγων και αυτοσχεδιασμών με μηδαμινή αφορμή- όλα μοιάζουν απλά, αλλά δεν είναι. Απαιτούν σενάριο, έλεγχο του χάους, κατεύθυνση και χιούμορ που μοιάζει αβίαστο, αλλά από πίσω κρύβεται δουλειά.
Δυστυχώς όμως ο Απαταου έχει χαλάσει την πιάτσα. Ακολουθώντας τον μιμητές που πιστεύουν ότι μπορούν να βάλουν απλά ηθοποιούς σ' ένα αυτοκίνητο να ουρούν σε τενεκεδάκια μπύρας περιγράφοντας ακριβώς τη διαδικασία φωναχτά, έχουμε καταλήξει με ταινίες όπως το «Γείτονες σε Περιπολία».
Μπορούμε να φανταστούμε γιατί εγκρίθηκε από ένα στούντιο ένα τέτοιο πρότζεκτ. Ενας βρετανός σκηνοθέτης που έχει δοκιμάσει με επιτυχία κάτι παρόμοιο με πιτσιρίκια («Attack the Block»), μεταφέρει τη δράση στα αμερικανικά προάστια, επανδρώνοντάς την με την dream team των σύγχρονων κωμικών ηθοποιών στους γνώριμους εαυτούς τους: ο Μπεν Στίλερ με το ακίνητο πρόσωπο που απορεί και αυτοσαρκάζεται, ο Βινς Βον με τον όγκο του να βροντοφωνάζει και να επιβάλλεται, ο Τζόνα Χιλ ντροπαλός και εσωστρεφής να μουρμουρίζει ιερόσυλα παραληρήματα. Στην ομάδα προστίθεται και το βρετανικό stand-up ταλέντο (ο Ρίτσαρντ Αγιοάντε του τηλεοπτικού «The IT Crowd») αλλά και... εξωγήινοι! Κάτι που πλασάρεται ως spoof των sci-fi ταινιών, ή ως καυστική σάτιρα του ανίδεου μέσου Αμερικάνου για τον υπόλοιπο κόσμο, στην ουσία είναι ένα και μόνο πράγμα: η απενοχοποιημένη προσπάθεια μιας μπουφόνικης κωμωδίας να ξυπνήσει σε κάθε άνδρα θεατή το 10χρονο αγοράκι που κρύβει μέσα του.
Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Με χαρά θα σιγοντάριζαν και τα αντίστοιχα κοριτσάκια, αν υπήρχε ένα σενάριο που έβγαζε γέλιο για πάνω από πέντε λεπτά.
