Ισως τα σύνορα που διαχωρίζουν χώρες και μοίρες είναι εκείνα που τελικά αποδεικνύουν ότι μοιάζουμε - αυτόν το συλλογισμό προβάρει, στην τέταρτη ταινία του, ο ιρανικής καταγωγής Μπαμπάκ Τζαλαλί («Frontier Blues», «Radio Dreams»), συνδέοντας τα καλύτερα στοιχεία ενός νεαρού Τζιμ Τζάρμους με την παγκόσμια μοναξιά που δεν έχει εθνική ταυτότητα, σε μια γλυκύτατη, ήρεμη, ρομαντική ταινία με πεισματικά αισιόδοξη κατεύθυνση.
Ηρωίδα είναι η Ντόνια, κάποτε μεταφράστρια του αμερικανικού στρατού στην πατρίδα της, το Αφγανιστάν, τώρα μετανάστρια στο Φρίμοντ, μια μικρή πόλη δίπλα στο Σαν Φρανσίσκο. Η Ντόνια δουλεύει σε μια κινέζικη επιχείρηση που παρασκευάζει fortune cookies: όταν η υπερήλικη κυρία που γράφει τα προφητικά μηνύματα που μπαίνουν μέσα στα μπισκοτάκια πεθαίνει ξαφνικά επί το έργον, η Ντόνια αναλαμβάνει τη συγγραφή τους και μέσα απ' αυτά επιχειρεί να επηρεάσει το μέλλον, κυρίως το δικό της.
Λίγες φορές μία κάμερα, σταθερή, απέναντι από ένα τετράγωνο κάδρο σ' ένα βαθύ ασπρόμαυρο μεταφέρει τόσο πολύχρωμα συναισθήματα. Η ζωή της Ντόνια, με τη μία Αμερικανίδα φίλη και τους μπόλικους γνωστούς της Αφγανούς πρόσφυγες που μένουν στην ίδια στοιχειώδη πολυκατοικία κυλά σε βινιέτες, μικρές εκπληρώσεις ή διαψεύσεις χρησμών, λεπτού χιούμορ συναντήσεις με τον ψυχολόγο που ερμηνεύει τη μετανάστευση αλλά και τη ζωή ολόκληρη μέσα από το αγαπημένο του βιβλίο, τον «Ασπροδόντη». Από εκείνον η Ντόνια ζητά χαπάκια που θα τη βοηθήσουν να κοιμηθεί, αυτή τη νέα γυναίκα με το δυστυχισμένο, βίαιο παρελθόν που κρατά στη σιωπή και που πάσχει από αϋπνίες, γι' αυτό και ονειρεύεται.
Μικρές ανάσες διαλόγου, μια αφοπλιστική ερμηνεία από την Αναΐτα Γουάλι Ζάντα, μια εμφάνιση-δώρο από τον Τζέρεμι Αλεν Γουάιτ, οριακά προτού γίνει διάσημος με το «The Bear», μια ησυχία που επιτρέπει ν' ακούγεται η αγωνία, χωρίς να φωνάζει. Ενα φιλμ που αντλεί το φίνο χιούμορ του από το παράλογο της ζωής, τρυφερό, διακριτικό και εύστοχο, σαν το ένα χαρτάκι ανάμεσα στα χιλιάδες fortune cookies που υποψιάζεσαι ότι μπορεί να το εννοούσε όποιος το έγραψε.
