Από την πρώτη κιόλας του ταινία, πίσω το 2001, το franchise του «Fast & Furious» δείχνει να επεκτείνεται διαρκώς και ποικιλοτρόπως. Τόσο οι ιστορίες του όσο και οι χαρακτήρες του έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν το δικό τους πρωτότυπο κινηματογραφικό σύμπαν που πλέον έχει πάρει την δική του αφηγηματική πορεία με τροχιά στο άπειρο (και ακόμα παραπέρα) πάντα με ταχύτητα που σπάει το φράγμα του ήχου. Και όπως κάθε τέτοιο σύμπαν που οφείλει να σέβεται τον εαυτό του, έτσι και το FFU αποκτά το δικό του πρώτο spin off με το «Hobbs & Shaw», το οποίο μπορεί να αποκολλά τον εαυτό του από την «οικογένεια» του «Fast & Furious», αλλά δεν παύει να συνεχίζει με την ίδια ένταση να είναι το ίδιο απενεχοποιημένα διασκεδαστικό και έξυπνο b-movie που περιμένει κάποιος να δει.
Η λογική που έχει υιοθετήσει το FFU με κάθε ταινία που προσθέτει είναι εκείνη πως όσα περισσότερα (και παράλογα) συμβαίνουν στην οθόνη τόσο το καλύτερο, και το «Hobbs & Shaw» δεν φαίνεται να αποτελεί εξαίρεση, με τον σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λιτς (που μας έχει δώσει πρόσφατα τα εξαίρετα «Atomic Blonde» και «Deadpool 2») να κάνει την δική του δυναμική είσοδο στο franchise. Μπορεί τα κυνηγητά με πανάκριβα αυτοκίνητα, οι πάλες σώμα με σώμα, αλλά και σκηνές όπως από μια εντυπωσιακή διαφυγή από ένα εργοστάσιο μέχρι και τον The Rock να αλυσοδένει ένα ιπτάμενο ελικόπτερο σε αυτοκίνητο με τα χέρια του (γιατί όχι;) να μοιάζουν πράγματα που τα έχεις ξαναδεί, ο Λιτς, όμως, προσθέτει σε όλη αυτή την ανεξέλεγκτα διασκεδαστική δράση το δικό του ταλέντο και μια αυθεντικότητα την οποία δεν θα περίμενε να δει κάποιος, ειδικά μετά από 8 ταινίες.
Ο Λιτς καταφέρνει να δώσει μια συνοχή στο χάος της χορογραφίας των μαχών καθώς η κάμερα φαίνεται πως ακολουθεί με ιδιαίτερη ευκολία κάθε μπουνιά και κλοτσιά που ρίχνουν οι ήρωες σε κάθε κακό που κάνει το λάθος να μπει στον δρόμο τους. Ακόμα και στις μεγάλες σκηνές δράσης, ο Λιτς δείχνει ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση χτίζοντας τες στη λεπτομέρεια καθώς δεν σταματάνε ούτε λεπτό να ξεχειλίζουν από αδρεναλίνη και τεστοστερόνη. Και εκεί που νομίζεις πως οι σκηνές αυτές έχουν φτάσει στα όριά τους, ο Λιτς βάζει πέμπτη, πατάει το γκάζι και τις απογειώνει.
Κρατώντας την παράδοση του FFU ζωντανή, ο Λιτς ισορροπεί την δράση με την κωμωδία, ακόμη και όταν η τελευταία πέφτει με φόρα στην ασφαλτο της... δράσης. Η ιστορία δεν έχει και πάλι ιδιαίτερη σημασία - ο Χομπς και ο Σο είναι οι άσπονδοι φίλοι που θα αναγκαστούν να παραμερίσουν τις διαφορές τους για να αντιμετωπίσουν τον αδίστακτο αναρχικό τρομοκράτη Μπρίξτον Λορ, ο οποίος είναι έτοιμος να εξαπολύσει μια ανυπολόγιστη βιοχημική καταστροφή που θα αφανίσει την ανθρωπότητα. - αρκεί να προχωράει την δράση, και η σημασία της οικογένειας μοιάζει να κυριαρχεί. Αυτή την φορά όμως επικεντρώνεται στο πως οι ήρωες της προσπαθούν να επανενωθούν με τις ρίζες τους, όπως ο Χομπς με την οικογένειά του στα νησιά Σαμόα και ο Σο με την αδερφή του, δημιουργώντας ίσως μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές της ταινίας, δείχνοντας τους ήρωες της στις πιο ευάλωτες στιγμές τους - μια ευχάριστη διαφορά από το μοτίβο του «μάτσο άντρα» που μας έχουν συνηθίσει.
Στο επίκεντρο όλων αυτών βρίσκονται οι Τζέισον Στέιθαμ και Ντουέιν Τζόνσον. Πολυμηχανήματα που κάνουν και εδώ αυτό που ξέρουν καλύτερα χωρίς περιορισμούς, επενδύοντας πάνω στην ιδιαίτερη χημεία και γοητεία τους για να κρατήσουν γέρα ακόμα κι εκείνες τις στιγμές που όλα δείχνουν πως το ντεπόζιτο της έντασης έχει αδειάσει για τα καλά. Από την άλλη ο Ιντρις Ελμπα δείχνει να το διασκεδάζει δεόντως μέσα στον ρόλο του cyberkinetic υπερ-στρατιώτη, με όλα εκείνα τα κλισέ που τον συνοδεύουν, δίνοντας του την δική του προσωπικότητα και ανυψώνοντάς τον έτσι σε κάτι παραπάνω από έναν γενικά αδιάφορο κακό. Ενώ η Βανέσα Κίρμπι καταφέρνει να ενσωματωθεί με ιδιαίτερη ευκολία στο σύμπαν αυτό, έχοντας να προσφέρει την δική της δυναμική παρουσία, η οποία συνδυάζεται τέλεια με την επινοητικότητα και την ευφυΐα της.
Με το «Hobbs & Shaw» το κινηματογραφικό σύμπαν του «Fast & Furious» φαίνεται πως δεν έχει σκοπό να σταματήσει να τρέχει με προορισμό το άγνωστο. Παραμένει στην ψυχή της μια φιλότιμη και διασκεδαστική ταινία δράσης - από τις λίγες φορές που μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει έτσι ένα blockbuster - η οποία ήδη έχει καταφέρει να μας κάνει να ανυπομονούμε πραγματικά για το που θα μας πάει η ένατη ταινία του franchise που ετοιμάζεται.
