Η συνταγματάρχης Κάθριν Πάουελ είναι επικεφαλής μιας βάσης στο Λονδίνο που ανήκει στις μυστικές υπηρεσίες και χρησιμοποιεί drones για την περάτωση των επιχειρήσεών της. Στην τρέχουσα ατζέντα βρίσκεται η σύλληψη επικίνδυνων τρομοκρατών στην Κένυα. Το σκηνικό κλιμακώνεται, όταν οι συνθήκες επιτάσσουν η απλή σύλληψη να μετατραπεί σε εξολόθρευση, αφού οι τρομοκράτες ετοιμάζονται άμεσα για αποστολές αυτοκτονίας. Από τη βάση του στη Νεβάδα, ο πιλότος drone Στιβ Ουότς είναι έτοιμος να αφανίσει τους στόχους, όταν ένα 9χρονο κοριτσάκι εμφανίζεται απροσδόκητα κοντά στη ζώνη πυρός. Με τον κίνδυνο των απρόβλεπτων παράπλευρων απωλειών να μπαίνουν στην εξίσωση, αυτός που θα πάρει την τελική απόφαση θα πρέπει να σταθμίσει πολύ καλά όλα τα ενδεχόμενα και τις συνέπειές τους.
Το μεγαλύτερο μέρος του «Eye in the Sky» διαδραματίζεται σε αίθουσες συσκέψεων, σε δωμάτια στρατιωτικών επιχειρήσεων, μπροστά σε οθόνες υπολογιστών, ή άλλες που προβάλλουν εικόνες από drones και κάμερες παρακολούθησης. Με ένα κεντρικό ηθικό ερώτημα που σε κάνει συμμέτοχο στην απόφαση τού αν ο φόνος αθώων δικαιολογείται για να σωθούν περισσότερες ζωές άλλων αθώων, η ταινία σε εμπλέκει ανησυχητικά σε ερωτήματα που μοιάζουν εξαιρετικά μπερδεμένα για να έχουν εύκολες απαντήσεις.
Σε έναν κόσμο όπου ο τρόπος του πολέμου έχει αλλάξει και βρίσκεται πλέον ανάμεσα σε δύο άκρα, από τη μια σε τρομοκρατικές επιθέσεις σε μάζες αθώων με πυροβόλα, εκρηκτικά γιλέκα ή ακόμη και φορτηγά κι από την άλλη σε αποστασιοποιημένα χτυπήματα με τηλεκατευθυνόμενα drones, πόσο εύκολο είναι να έχεις μια καθαρή εικόνα του τι είναι ηθικό ή όχι;
Αυτό ακριβώς σχηματοποιεί το φιλμ του Γκάβιν Χουντ, όχι το πρώτο που γίνεται πάνω στα χτυπήματα με drones (είχε προηγηθεί το «Good Kill» του Αντριου Νικόλ), αλλά αναμφίβολα το πρώτο που δοκιμάζει να εξετάσει την πλήρη εικόνα πίσω από κάτι που μοιάζει υπερβολικά απλό κι εύκολο για να είναι τέτοιο.
Οι χαρακτήρες του, κλεισμένοι οι περισσότεροι στο δικό τους δωμάτιο κι οχυρωμένοι στις δικές τους πεποιθήσεις και διαδικασίες, μοιάζουν κατά στιγμές με ήρωες σε ένα θεατρικό έργο του παραλόγου, ενδιαφερόμενοι περισσότερο να δικαιολογήσουν μέσω μιας δικής τους λογικής τις πράξεις τους, ή να αποποιηθούν την ευθύνη, παρά να συλλογιστούν τις αληθινές συνέπειες των πράξεών τους.
Ναι, στο κέντρο της ιστορίας του φιλμ υπάρχει ένα ηθικό δίλημμα ίσως λίγο περισσότερο σκηνοθετημένο απ' όσο θα ήθελες και με κάποιο τρόπο με τα δικά του προβλήματα. Σκοτώνεις ένα μικρο κορίτσι για να εξοντώσεις μια ομάδα τρομοκρατών που ετοιμάζεται για ένα χτύπημα; Και κατά πόσο η ζωή ενός μικρού κοριτσιού είναι πιο σημαντική από αυτές άλλων ενηλίκων αθώων περαστικών με τις ζωές των οποίων οι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις δεν ασχολούνται;
Οι χαρακτήρες του φιλμ, πολιτικοί, στρατιωτικοί, μυστικοί πράκτορες, οι άνθρωποι στο έδαφος, μοιάζουν να λειτουργούν με μια σειρά δικούς τους κανόνες και βεβαιότητες ή έστω δικλείδες ασφαλείας, αλλά η ταινία δεν προσπαθεί να σε πείσει για την ορθότητα της μιας ή της άλλης άποψης. Κι αν η τελευταία ατάκα του φιλμ που ανήκει στον στρατιωτικό Αλαν Ρίκμαν και μιλά για το κόστος του πολέμου και την ανάγκη να παίρνεις δύσκολες αποφάσεις μοιάζει να διαλέγει πλευρά σε αυτό το δίλλημα, τα τελευταία πλάνα δίνουν εικόνα στο τι ακριβώς σημαίνουν οι αποφάσεις αυτές στις ζωές των ανθρώπων.
Με ένα θαυμάσιο καστ που κατορθώνει να βρίσκει τις γκρίζες περιοχές ακόμη και στις πιο «ασπρόμαυρες» στιγμές, το «Eye in the Sky» είναι ένα από εκείνα τα θρίλερ που δεν προσφέρουν ακριβώς ξένοιαστη διασκέδαση, ούτε ένα τακτοποιημένο κλείσιμο, μια ταινία της οποίας η ερμηνεία εξαρτάται αποκλειστικά από τα μάτια του θεατή. Ο τρόπος που θα την διαβάσετε πιθανότατα λέει περισσότερα για εσάς παρά για τους ανθρώπους που την έκαναν.
