Ενα μοναστήρι στα βουνά της βόρειας Αφρικής τη δεκαετία του ’90. Οκτώ χριστιανοί καλόγεροι από τη Γαλλία, ζουν σε αρμονία με τους αδελφούς τους μουσουλμάνους. Όταν ένα συνεργείο από ξένους εργάτες σφαγιάζεται από μια ομάδα φανατικών ισλαμιστών, ο φόβος κυριεύει την περιοχή. Ο στρατός θα προσφέρει προστασία στους μοναχούς, αλλά εκείνοι θα αρνηθούν. Αρχίζουν νααναρωτιούνται αν θα πρέπει να εγκαταλείψουν το μοναστήρι ή όχι. Παρά την αυξανόμενη απειλή, συνειδητοποιούν ότι πρέπει να μείνουν… με ότι αυτό συνεπάγεται.Η ταινία εμπνεύστηκε από τη ζωή των Κιστερκιανών μοναχών που ζούσανε στην Αλγερία, από το 1993, έως την απαγωγή τους το 1996
Έχοντας δικαίως κερδίσει το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις περασμένες Κάννες, το «Ενώπιον Θεών και Ανθρώπων», πραγματοποιεί επιτέλους την υπόσχεση που είχε αφήσει κάποτε ο σκηνοθέτης της και γίνεται η μεγάλη ταινία που σημαδεύει την άνιση μέχρι τώρα φιλμογραφία του. Και μαζί την χρονιά που διανύουμε. Χαμηλότονη, δίχως εύκολα συμπεράσματα, δίχως να προπαγανδίζει οποιαδήποτε πίστη, εκτός από αυτή στο σωστό.
Το φιλμ του Μποβουά κρατά την καρδιά του ανοιχτή, δεν αγιοποιεί του μοναχούς, δεν δαιμονοποιεί τους διώκτες τους. Πρεσβεύει την κατανόηση, σε οδηγεί όχι σε συμπεράσματα αλλά σε σκέψη, και περιέχει στιγμές κατάνυξης που θα μπορούσες να τις περιγράψεις θρησκευτικές, αν η λέξη δεν ήταν τόσο ελλιπής μπροστά στο απροσποίητο μεγαλείο τους.
