Η Μίνα είναι ένα χαρούμενο κορίτσι - μεγαλώνει με τον μπαμπά της μόνο (η μαμά δεν είναι πια εκεί) και με το αγαπημένο της χάμστερ. Οταν, όμως, ο μπαμπάς φέρει στο σπίτι, για να εγκατασταθούν, τη νέα του σύντροφο και τη δική της κόρη, την Τζένι, εμμονική με το ίνσταγκραμ και το σούσι, η Μίνα θ' αποφασίσει να εκδικηθεί. Τι τυχερό που μόλις έχει γνωριστεί με τα μικροσκοπικά μπλε μηχανικά πλασματάκια που κατοικούν στα σύννεφα και δημιουργούν τα όνειρα: η Μίνα θα διαμορφώσει έτσι τα όνειρα της Τζένι ώστε να έρθει στα νερά της - ή μήπως, απλώς, θα προκαλέσει σε όλους έναν εφιάλτη;
Με δισδιάστατο, απλούστατο σχέδιο, η ταινία ξεκινά με μια ευπρόσδεκτη πρωτοτυπία: καταπιάνεται με την ιδέα μιας σύγχρονης οικογένειας, με τη διεκδίκηση της αγάπης, της διαφορετικότητας, με μια χαριτωμένα κριτική ματιά στα σημερινά στερεότυπα «αποδεκτού» και «μοδάτου».
Στην πορεία, βέβαια, το φιλμ παραμερίζει την... ψυχολογική / ανθρωπολογική πλευρά του (λίγες παιδικές παραγωγές μπορούν να διαχειριστούν κάτι τέτοιο, αν δεν είναι... η Pixar), για να επικεντρωθεί στη δράση, σε μια μάλλον κοινότυπη κατρακύλα ενός έξυπνου σχεδίου στην καταστροφή. Εστω κι έτσι, οι «Ονειρομπελάδες» παραμένουν γλυκύτατοι για το μικρών ηλικιών κοινό και μια ευκαιρία για τα παιδιά να σκεφτούν μια δεύτερη φορά τι ονειρεύονται.
