Εξι νεαροί με τις απαραίτητες μεταξύ τους σχέσεις ανταγωνισμού και έλξης, περνούν μια μέρα και μια νύχτα σ' ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, όπου παλιότερα, σ' ένα κάλεσμα πνευμάτων, τα πράγματα είχαν πάει μνημειωδώς στραβά. Οι ήρωες έχουν σκοπό να καλέσουν τα ίδια πνεύματα και τα θύματά τους, αλλά φυσικά η ιδέα θα οδηγήσει σε μακελειό. Μια ψυχολόγος βοηθά τον ντετέκτιβ που χειρίζεται την υπόθεση, ανακρίνοντας τον μοναδικό επιζώντα που, τρομοκρατημένος, δεν μπορεί να θυμηθεί ακριβώς τι συνέβη. Εσείς βέβαια μπορείτε να το αφηγηθείτε και πριν δείτε την ταινία.
Ο σκηνοθέτης του «Brotherhood» που, το 2010, είχε προκαλέσει μια σχετική φεστιβαλική αίσθηση κι είχε προβληθεί στις Νύχτες Πρεμιέρας, αξιοποιεί τον Τζέιμς Γουαν ως παραγωγό (και ατραξιόν) και όλα τα γνώριμα κόλπα των ταινιών μεταφυσικού τρόμου που βρίσκει στο τεφτέρι του, για να κάνει μια ταινία από εκείνες που σε κάνουν, μεν, να πηδήξεις από τη θέση σου κάθε τόσο, αλλά μετά δεν μπορείς να θυμηθείς ακριβώς ποια ήταν ανάμεσα στις τόσες παρόμοιες.
Το φιλμ εξελίσσεται σε τρεις άξονες, εκείνον της ανάκρισης, εκείνον των flash backs σε όσα συνέβησαν το βράδυ στο σπίτι κι εκείνον του «found footage», καθώς η αστυνομία εξετάζει το υλικό που τράβηξαν τα ίδια τα παιδιά στη διάρκεια της επίσκεψής τους. Τα κλισέ είναι όλα τους εδώ (ακριβώς όπως και τα πνεύματα...), από τις πόρτες που ανοιγοκλείνουν κατά βούληση και τους κρεμασμένους σταυρούς που αναποδογυρίζουν μόνοι τους, μέχρι τα μαγικά σύμβολα κρυμένα κάτω απ' το χαλάκι, τις μορφές που παραμονεύουν στις σκοτεινές γωνίες και τη δυναμική ξανθιά που ποτέ δεν αναρωτιέται τι βρίσκεται πίσω της. Ωστόσο, για να το κάνουμε να ξεχωρίζει, θα θυμόμαστε το «Demonic» ως «αυτό όπου οι δαιμονισμένοι έφτυναν ολόκληρα σμήνη από μαύρα πουλιά ως εμετό.» Να, αυτό είναι στ' αλήθεια κάτι πρωτότυπο!
