Ο αστυνομικός επιθεωρητής Ραλφ Σάρτσι ακολουθεί μία σειρά από εγκλήματα οικογενειακής κακοποίησης για να συνειδητοποιήσει ότι όλα έχουν ως κοινό παρανομαστή μία ομάδα συμπολεμιστών στο Ιράκ. Ταυτόχρονα, ένα ανορθόδοξος ιερέας που εμπλέκεται στην έρευνα τον υποψιάζει ότι δεν έχει να κάνει με τυπικό σύνδρομο μεταπολεμικού τραύματος, αλλά κάτι σκοτεινό έχει φωλιάσει στο σώμα των βετεράνων. Ο Σάρτσι είναι αρχικά επιφυλακτικός, αλλά η αγριότητα των εγκλημάτων δεν σηκώνει αμφιβολία: το Κακό υπάρχει και τρομοκρατεί την πόλη της Νέας Υόρκης.
Το θρίλερ του Σκοτ Ντέρικσον («Ο Εξορκισμός της Εμιλι Ρόουζ», «Sinister») θα καταλήξει σ' έναν εντυπωσιακά στημένο, ανατριχιαστικό, φρικαλέο εξορκισμό. Εκεί το «δαιμονισμένο» κορμί του πρώην πεζοναύτη στο Ιράκ θα λυγίσει σε μορφές και σχήματα που το ανθρώπινο σώμα δε θα έπρεπε να έχει τη δυνατότητα και η φωνή του Βρετανού ηθοποιού Σον Χάρις θα μεταλλαχτεί σε τρομακτικό μπάσο. Σας φτάνει; Γιατί όσα προηγούνται φλερτάρουν ανυπόφορα με το κλισέ, το αφελές, το προβλέψιμο - ατάκτως ερριμμένα.
Δυστυχώς ελάχιστα θρίλερ τρόμου που εξετάζουν το θέμα του εξορκισμού δίνουν σημασία στο τι προηγείται. Σ' ένα σενάριο μεστό, με εδραιωμένους χαρακτήρες και μία «πραγματικότητα» με γερά θεμέλια, που θα αντέξει στα τριξίματα, τις δονήσεις και την έκρηξη της μεταφυσικής, υπερρεαλιστικής κορύφωσης. Οι περισσότεροι σκηνοθέτες, κι ο Ντέρικσον δεν ξεφεύγει από αυτό, μοιάζουν να αδιαφορούν για την ιστορία, την αφήνουν χωρίς ένα φως στα σκοτεινά, δεν την πιστεύουν, την εγκαταλείπουν στους δαίμονές της - να πνιγεί στον εμετό των στερεότυπων: ήρωας με προσωπικά τραύματα, κλονισμένη Πίστη, γυναίκα και παιδί, sidekick φίλος αστυνομικός με χύμα χιούμορ, ένας εναλλακτικός παπάς με Οραμα, μία σειρά από εγκλήματα που «συνδέονται». Κλείσιμο ματιού. Το Κακό.
Δυστυχώς, η ιστορία που βασίζεται στα απομνημονεύματα του Σάρτσι, επιχειρεί να δώσει έναν επιπλέον αυθαίρετο, κι όχι κερδισμένο, τόνο αληθοφάνειας και μία πολιτική ανάγνωση στην ταινία - μία σύνδεση με το, έτσι κι αλλιώς, δαιμονοποιημένο Ιράκ που θα εξόργιζε, αν δεν ήταν τόσο αποτυχημένα αποτυπωμένη και τόσο αδιάφορα ειπωμένη.
Αναρωτιόμαστε τι έχει στοιχειώσει το σώμα και τις επιλογές του πάλαι ποτέ υποσχόμενου Ερικ Μπάνα. Να το βρούμε και να το ξορκίσουμε.
