Ο Ντέιβιντ είναι ένας 45χρονος loser - ένας μικροαπατεώνας που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την άστατη ζωή και τα τζογαδόρικα χρέη του δουλεύοντας ως μεταφορέας στο κρεοπωλείο του πατέρα και των αδελφών του. Τυχοδιώκτης και καλοπερασάκιας από πιτσιρικάς είχε βρει τον τρόπο στα φοιτητικά του χρόνια να βγάζει εύκολο χρήμα: κάνοντας 648 δωρεές σπέρματος και εισπράττοντας 35 δολάρια τη φορά ως αμοιβή. Ομως, 25 χρόνια μετά, πληροφορείται από τον δικηγόρο του ότι ... είναι βιολογικός πατέρας 533 παιδιών, 120 εκ των οποίων έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να ανακαλύψουν την ταυτότητά του. Σοκαρισμένος, αλλά και περίεργος, αρχίζει να ανοίγει έναν έναν τους φακέλους με τα στοιχεία των παιδιών του και να μπαίνει ως επισκέπτης, φύλακας-άγγελος στη ζωή τους. Θα τους αποκαλύψει ποτέ ότι είναι ο πατέρας τους;
Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης και συνσεναριογράφος Κεν Σκοτ δεν προσπαθεί να μας πείσει για την αληθοφάνεια της ιδέας - αν και την ίδια εποχή με την κατασκευή της ταινίας, εμφανίστηκε στις ειδήσεις μία παρόμοια ιστορία ενός δωρητή σπέρματος.
Με το «Starbuck» (το όνομα του θρυλικού ταύρου στον Καναδά ο οποίος στα 19 χρόνια ζωής του γονιμοποίησε με το σπέρμα του 200.000 αγελάδες) ο Σκοτ προσπαθεί να αποτυπώσει, να εξετάσει, να διακωμωδήσει, να κατανοήσει και να ξορκίσει την ανδρική φοβία απέναντι στην πατρότητα. Τον εφιάλτη της ανακάλυψης ότι μια απερισκεψία κάπου, κάποτε μπορεί να σου φέρει χρόνια μετά έναν (ή και 532 ακόμα!) ανεπιθύμητο καλεσμένο.
Εχοντας ως γερό του χαρτί την ερμηνεία και αβίαστη γοητεία του πρωταγωνιστή του Πάτρικ Χιούαρντ, ο Σκοτ ξεδιπλώνει με τρυφερότητα ένα οδοιπορικό ανδρικής ενηλικίωσης μέσα από αντίξοες συνθήκες.
Και το κάνει χρησιμοποιώντας την μπουφόνικη κωμωδία ως οδηγό, αλλά επιτρέποντας σε δραματικές στιγμές να αλλοιώσουν το DNA της ταινίας - μία πρακτική που κρατά τις ισορροπίες μέχρι τη δραματική κορύφωση της ιστορίας και το ... εξωφρενικό φινάλε που παραδίδεται άνευ όρων στην αναληθοφάνεια και τον υπέρμετρο συναισθηματισμό.
