Μια φαινομενικά ευτυχισμένη οικογένεια δείχνει τις βαθιές ρωγμές της όταν η Αντριάνα, επί 35 χρόνια σύζυγος του Ελίας πεθαίνει σε ένα ατύχημα στην κουζίνα του σπιτιού τους. Ομως ο Σεμπαστιάν σύζυγος της μιας από τις δυο κόρες του ζευγαριού είναι πεπεισμένος ότι ο Ελίας είναι υπεύθυνος για τον θάνατό της. Οι αμφιβολίες του και η απόφασή του να υποδυθεί τον ερασιτέχνη ντετέκτιβ θα έχει τραγικές συνέπειες για όλους.
Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του αργεντίνου Μιγκέλ Κοάν ξετυλίγεται σαν ένα βραδυφλεγές οικογενειακό δράμα με μια εξίσου ράθυμη αστυνομική ίντριγκα να πυροδοτεί την εξέλιξη της πλοκής και των χαρακτήρων. Διαφορετικές οπτικές ξετυλίγουν τις πιθανές απαντήσεις στο κεντρικό μυστήριο, αλλά το whodunnit, ή το πως ακριβώς συνέβη το ατύχημα ή ο φόνος στο κεντρο της πλοκής δεν είναι αυτό που ενδιαφέρει το φιλμ.
Ο Κοάν θέλει με το πρόσχημα ενός αστυνομικού θρίλερ, να κοιτάξει πίσω από την καλογυαλισμένη επιφάνεια μιας εκ πρώτης όψεως αξιοζήλευτης μεγαλοαστικής οικογένειας αποκαλύπτοντας τα μυστικά και τα ψέματα που οι άνθρωποι λένε για να διατηρήσουν τα προσχήματα της φαινομενικής ευτυχίας τους.
Οι προθέσεις του είναι ενδιαφέρουσες, όμως οι χαρακτήρες του μοιάζουν μάλλον σχηματικοί και η απόπειρά να μεταδώσει στην ιστορία μια βαθύτερη υπαρξιακή χροιά για την κληρονομικότητα των οικογενειακών αμαρτικών -ή κάτι τέτοιο- πέφτει στο κενό, αφού το σενάριο δεν χτίζει πάνω στα επιμέρους στοιχεία μια οικογενειακή χρονολογία που θα έκανε το οικοδόμημα πιο στέρεο.
Η αρχική σκηνή της ταινίας μοιάζει ξεκρέμαστη ως το τέλος -δίχως και πάλι να δικαιολογείται- στοιχεία της πλοκής που επανέρχονται όπως οι αναφορές στον νεκρό αδελφό του Ελίας δεν δείχνουν να χρησιμεύουν στ΄αλήθεια σε κάτι, ενώ τα σχόλια πάνω στην γραφειοκρατία ή την οικονομική κρίση με αφορμή τα χρέη του Ελίας, μοιάζουν να έρχονται από μια άλλη ταινία.
Ακόμη κι έτσι όμως το φιλμ κατορθώνει να κρατά το ενδιαφέρον ακόμη κι όταν η απάντηση στο τι ακριβώς συνέβη στην κουζίνα έχει πια δοθεί, μέσα από μια σειρά από ανατροπές, εκπλήξεις και μικρές ή μεγαλύτερες αποκαλύψεις και μια ως επί το πλείστον πετυχημένη και πυκνή κινηματογραφική ατμόσφαιρα.
