Μπορεί το εν λόγω μυστικό να έμεινε για χρόνια κρυμένο (τριάντα περίπου), όμως η ταινία είναι αποφασισμένη να μας το αποκαλύψει με τον πιο περιγραφικό κι επεξηγηματικό τρόπο. Ο Αντουάν είναι ώριμος, ωραίος αλλά και μελαγχολικός: έχει μόλις χωρίσει, νοιάζεται για την αντιδραστική έφηβη κόρη του και διατηρεί στενή σχέση με την αδελφή του, Αγκατά, αλλά όχι με τον αυστηρό κι αποστασιοποιημένο πατέρα του. Μια επίσκεψη στο θέρετρο όπου πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια, θα δώσει στον Αντουάν το ερέθισμα να διερευνήσει τις συνθήκες του θανάτου της μητέρας τους, τρεις δεκαετίες νωρίτερα κι όσα θ' ανακαλύψει, θα διαλύσουν κι αυτούς ακόμα τους ευάλωτους δεσμούς που συνδέουν τα μέλη της οικογένειάς τους.
Βασισμένη σε best-seller της Τατιάνα Ντε Ρονέ («Το Κλειδί της Σάρας»), η ταινία ξεκινά με στοιχεία που θα έκαναν τον Κλοντ Σαμπρόλ ευτυχή: ένα δραματικό οικογενειακό θρίλερ, με τον κυνισμό να παραμονεύει στο σκοτάδι των σχέσεων και υποσχέσεις μοιραίων αποφάσεων. Συνεχίζει ως ένα μεγαλόστομο δραματικό άρλεκιν, όπου το μυστήριο εξηγείται εξαντλητικά, αυθαίρετα και φλύαρα. Το σενάριο αξιοποιεί κάθε συστατικό του είδους, από το απομονωμένο εξοχικό σπίτι και τη λιγομίλητη οικονόμο, ως τα flash backs και τις υπογείως ανταγωνιστικές σχέσεις, αλλά παρασύρεται από το ύφος του και ξεχνά την ουσία: την ίντριγκα, το αίνιγμα και την ικανοποιητική λύση του.
Εκείνα που μένουν ως αρετές της ταινίας είναι τα ντεκόρ, ατμοσφαιρικά, ελκυστικά και προσεκτικά φωτογραφημένα ώστε να υπαινίσσονται στοιχεία της πλοκής και οι πρωταγωνιστές, ειδικά ο πάντα φωτογενής Λοράν Λαφίτ και η Οντρέ Ντανά που κάνει και τη μοναδική απόπειρα ερμηνείας.
