Είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο (οκ, σεναριακά, όχι παραγωγικά), να βάλεις ένα σκυλάκι σε μια ταινία για να την κάνεις ακαταμάχητα συγκινητική. Πόσω μάλλον όταν αυτό το σκυλάκι δέχεται να περάσει δια πυρός και σιδήρου, επειδή αγάπησε έναν άνθρωπο. Πόσω μάλλον όταν ο άνθρωπος είναι ελαφρώς παραστρατημένος κι αναζητά εξιλέωση.
Αυτό ακριβώς κάνει ο Σάιμον Κέθλαν Τζόουνς (του «Family Plan» και πολλών σκηνοθετικών συμμετοχών σε πετυχημένες τηλεοπτικές σειρές), επιλέγοντας μια τέτοια τη γωνία για ν' αφηγηθεί μια ιστορία στη βάση της αληθινή. Ο Μάικλ της ταινίας είναι αντικατοπτρισμός του Μίκαελ Λίντνορντ, ενός Σουηδού δρομέα υπεραποστάσεων και δύσκολων διαδρομών, που σε μια πορεία 700 χιλιομέτρων στον Ισημερινό που, όντως, διένυσε μέσα σε 10 ημέρες, βρέθηκε με παρέα έναν αδέσποτο σκύλο που τον ακολούθησε και τον οποίο βάφτισε Αρθουρ.
Η πορεία του Μάικλ ως εκεί δεν ήταν... βατή: ανταγωνιστικός και κακότροπος, προκάλεσε πλήγματα όχι μόνο στην ομάδα του, αλλά και στην αθλητική εικόνα τους, για να μην πιάσουμε τη σχέση του με τη γυναίκα του και την αυτοεκτίμησή του.
Αρα ο Μάικλ (της ταινίας, τουλάχιστον), θέλει μ' αυτή τη διαδρομή-άθλο και με τη νέα του ομάδα (ανάμεσά τους ο σχηματικός Λίο που ενδιαφέρεται κυρίως για τις καρδούλες στα στόρι του), να αποδείξει ότι έχει και ικανότητες αλλά και υπομονή και ήθος. Και σ' αυτό θα τον βοηθήσει ο γλυκούλης Αρθουρ, απόκληρος κι αυτός όσο βρίσκεται στο δρόμο, που, πιστά, διασχίζει ζούγκλες, ποτάμια, βουνά, τρώει τα ελάχιστα, χωρίς ίχνος λιχουδιάς και κοιτάζει τον Μάικλ με τη γνώριμη αθωότητα και άνευ όρων αγάπη.
Απέναντί του, ο Μαρκ Γουόλμπεργκ (και παραγωγός της ταινίας εδώ), επιδεικνύει τις βασικές αρετές που τον διακρίνουν σε όλες τις ταινίες όπου δεν έχει καλό/ή σκηνοθέτη: αντρίλα, ενοχές, μύες. Ωστόσο τα στοιχήματα της διαδρομής (της ταινίας) είναι καθολικά αναγνωρίσιμα με μια κάποια κάθαρση, οι προκλήσεις της φύσης καταγεγραμμένες με σχετικό σασπένς και, πώς να το κάνουμε, υπάρχει και το σκυλάκι.
