Ρωτήσαμε τον Αχιλλέα Κυριακίδη, συγγραφέα, κριτικό κινηματογράφου, σεναριογράφο, σκηνοθέτη, αλλά και πολύπειρο μεταφραστή με ειδικότητα στην ισπανόφωνη λογοτεχνία (Μπόρχες, Σεπούλβεδα, Φραμπέτι, Ζάμπρα, κ.α.), αν θα μπορούσε να μας προτείνει κάποιο βιβλίο σχετικό με τον Μάη του ’68 για το αφιέρωμά μας.
«Χμμμ, πολύ ενδιαφέρον», απάντησε, «αφήστε με λίγο να το δω». Την επομένη κιόλας, λάβαμε την απάντηση.
Αφιέρωμα | Μάης '68 | Η μέρα που διακόπηκε το Φεστιβάλ Καννών
O Χούλιο Κορτάσαρ στις όχθες του Σηκουάνα, το 1968
Ενα κείμενο του Χούλιο Κορτάσαρ (1914-1984), του επιδραστικού Αργεντινού μοντερνιστή συγγραφέα που ενέπνευσε μεταξύ πολλών άλλων καλλιτεχνών και κορυφαίους κινηματογραφιστές με το έργο του, όπως τον Μικελάντζελο Αντονιόνι ή τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ (το «Blow Up» και το «Weekend» έχουν τη βάση τους στα διηγήματά του «Las Babas del Diablo» και «La Autopista del Sur», αντίστοιχα). Και του οποίου το εμβληματικό αντι-μυθιστόρημα «Κουτσό» (πρωτ. τίτλος «Rayuela», 1963) μετέφρασε ο Αχιλλέας Κυριακίδης πρόσφατα για τις εκδόσεις Οπερα.
Διαβάστε ακόμη: Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ γράφει το τέλος του σινεμά και των πάντων με το «Weekend»
Στο Παρίσι με το γάτο του
Για την ακρίβεια, είναι ένα απόσπασμα ανταπόκρισης του συγγραφέα, που ζούσε μόνιμα στο Παρίσι από το 1951, για την εφημερίδα La Marcha του Μοντεβιδέο, η οποία εξέδιδε τότε πολλά από τα διηγήματά του. Σκέψεις και θέσεις για την εξέγερση του Μάη του ’68, παρατεθειμένες ως ανάθεμα των σκουριασμένων αντιλήψεων, που ο Αχιλλέας Κυριακίδης μετέφρασε ειδικά για το αφιέρωμα του Flix.
«Κανείς δεν τους δίδαξε να κάνουν αυτό που κάνουν τώρα˙ κανείς δεν διδάσκει το δέντρο πώς να βγάζει τα φύλλα του και τους καρπούς του. Δεν άφησαν να τους χρησιμοποιήσουν, όπως συνέβη τόσες φορές σε άλλες εποχές, σαν προγεφυρώματα ή σαν εξιλαστήρια θύματα˙ σήμερα είναι μόνοι μπροστά σε μια ρωγμώδη πραγματικότητα, είναι ένα απέραντο πλήθος το οποίο αρνείται ν’ αναπροσαρμοστεί για να ενταχθεί με το αζημίωτο σ’ αυτόν τον κόσμο που θέλει να λέγεται μοντέρνος, το οποίο αρνείται να το εναγκαλιστεί αυτός ο κόσμος με την υποκριτική διαλλακτικότητα του πατέρα προς τα άσωτα τέκνα.»
» […] Δεν είναι του παρόντος να ερμηνεύσουμε ή να αξιολογήσουμε αυτή την εξέγερση εναντίον όλων των παγιωμένων σχημάτων˙ και μόνο το ότι υπάρχει, εδώ και σε άλλες χώρες του κόσμου, καθώς και η ακατάσχετη ορμή της, αρκούν και με το παραπάνω για να θεμελιώσουν την αξία και την αλήθειά της. Οι φοιτητές δεν διεκδικούν τίποτα που να μη συνιστά κατά κάποιον τρόπο έναν νέο ορισμό του ανθρώπου και της κοινωνίας˙ και το διεκδικούν με τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο είναι δυνατόν να το διεκδικήσουν αυτή τη στιγμή, χωρίς ιδιοτελή αιτήματα, χωρίς να προτείνουν νέα σχήματα που απλώς θα υποκαταστήσουν τα ισχύοντα. Το διεκδικούν με απόλυτη αυταπάρνηση, με τη στοιχειώδη και αναντίλεκτη κίνηση να βγουν στους δρόμους και να φωνάξουν εναντίον των συνθλιπτικών μηχανισμών μιας νεκρωμένης και αναχρονιστικής τάξης. Οι φοιτητές κάνουν έρωτα με τον μοναδικό κόσμο που αγαπούν και που τους αγαπά.»
Στην Κυανή Ακτή το καλοκαίρι του 1968
Αφιέρωμα | Μάης '68 | Μία πρόζα, δύο ποιήματα κι επτά εικόνες από τον αυτόπτη Κώστα Φέρρη
