Σε λίγες μέρες, κάνει την πρεμιέρα του το «Blinded By the Light» της Γκούριντερ Τσάντα. Βασισμένη ελεύθερα στην αυτοβιογραφία του πακιστανικής καταγωγής Αγγλου δημοσιογράφου Σαφράζ Μανζούρ (ο οποίος έχει δει τον Σπρίγνκστιν live πάνω από 150 φορές), η ταινία ακολουθεί την ιστορία του ευαίσθητου Τζάβεντ την εποχή που ο ρατσισμός τον εγκλώβιζε στο γκέτο του στην Θατσερική Αγγλία, αλλά εκείνος βρήκε παρηγοριά, δύναμη και διέξοδο προς το όνειρό του ακούγοντας τους δίσκους (και το πρόσταγμα) του Αφεντικού. Ομως αυτή δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η μοναδική φορά που ο Μπρους Σπρίνγκστιν συνδέεται με ταινίες.
Διαβάστε περισσότερα: «Blinded by the Light»: Ο Μπρους Σπρίνγκστιν παρουσιάζει την πρεμιέρα στο Νιου Τζέρσεϊ (και παίζει secret gig!)
O Mπρους Σπρίνγκστιν μπορεί να έχει καθιερωθεί ως ένας από τους μεγαλύτερους αμερικανούς ρόκερς, η μυθολογία του όμως πάντα φλέρταρε με το σινεμά. Οι κεντρικοί ήρωες των τραγουδιών μοιάζουν με πρωταγωνιστές σε ένα ατέλειωτο road movie (μέσα σε αυτοκίνητα που τρέχουν, και κυριολεκτικά και με τον συμβολισμό του «Born to Run»). To πιο αγαπημένο κομμάτι των φαν σε όλο τον κόσμο το εμπνεύστηκε από... ένα κινηματογραφικό πόστερ: το «Thunder Road» του Αρθουρ Ρίπλεϊ με τον Ρόμπερτ Μίτσαμ. Οι σκηνοθέτες που υπογράφουν τα μουσικά του βίντεο είναι διάσημοι κινηματογραφικοί σκηνοθέτες (από τον Τζον Σέιλς μέχρι τον Τζόναθαν Ντέμι) - με μεγαλύτερο παράδειγμα, αυτό του Μπράιαν Ντε Πάλμα που (πόσοι το γνωρίζουν;) σκηνοθέτησε την άγνωστη τότε Κόρτνεϊ Κοξ και το χορό της επί σκηνής στο κλασικό πια «Dancing In The Dark».
To «Western Stars» που συνσκηνοθέτησε ο ίδιος ο Μπρους Σπρίνγκστιν με τον Τομ Ζίνι
Η σύνδεση όμως του Μπρους Σπρίνγκστιν με το σινεμά είναι πιο βαθιά, ακόμα πιο ουσιαστική. Γιατί τα τραγούδια του, σχεδόν τα βλέπεις. Η βελόνα ακουμπάει στο βινίλιο και ταυτόχρονα ανοίγει το φως μιας φανταστικής οθόνης που κατοικείται από ένα μωσαϊκό χαρακτήρων με ονόματα, παρατσούκλια, ιδιοσυγκρασίες. Μυθικές φιγούρες που αλωνίζουν στο boardwalk του Asbury Park, κρύβονται στις σκιές των Backstreets της Νέας Υόρκης, εγκληματούν και χάνονται στις χωμάτινες στέπες της Νεμπράσκα, μεταννοούν και αναβαπτίζονται σε «ποτάμια».
Did you hear the cops finally busted Madame Marie for telling fortunes better than they do?» | «4th of July, Asbury Park» (The Wild, the Innocent and the E Street Shuffle, 1973)
Ονειρεύονται, ερωτεύονται, πληγώνονται, πληγώνουν και πάντα, μα πάντα, πληρώνουν το τίμημα. Η Rosalita, o Jack the Rabbit, ο Little Dynamite και η Sloppy Sue που κάνουν την επανάστασή τους να μοιάζει με ολονύχτιο πάρτυ, η Puerto Rican Jane και ο Spanish Johnny της που περπατάνε μέχρι το ξημέρωμα ψάχνοντας τα χαμένα τους όνειρα, o Billie και η Diamond Jackie που ακούνε τις τζαζίστικες σερενάτες του μεταμεσονύχτιου Μανχάταν, η Madame Marie που ξέρει καλύτερα τις μοίρες των ανθρώπων, κορίτσια που χτενίζονται στα καθρεφτάκια των αυτοκινήτων, αγόρια που περπατάνε με σκληρό ύφος...
Δείτε κι αυτό: Οταν ο Μάρτιν (Σκορσέζε) συνάντησε τον Μπρους (Σπρίνγκστιν)
Ηρωες ή μάλλον αντιήρωες μικρόκοσμων που από μόνοι τους δεν είναι τίποτα το σπουδαίο (όποιος έχει επισκεφτεί το Νιου Τζέρσεϊ.. ξέρει), αλλά κάτω από το ηλεκτρισμένο βλέμμα του παρατηρητή τους γίνονται μαγικοί - λούζονται με τα φώτα του Λούνα Παρκ της προβλήτας, ντύνονται με καλοκαιρινή υγρασία, παίρνουν φωτιά με τα πυροτεχνήματα της 4ης Ιουλίου και πλημμυρίζουν με επικές μουσικές. Γιατί το «σάουντρακ» κάθε τέτοιας «ταινίας» είναι υπερπαραγωγή. Εισαγωγές με υποβλητικό πιάνο που περνάει από την κλασσική μουσική στην τζαζ και καταλήγει σε μπαλάντα, στοιχειωμένα πλήκτρα, ταξιδιάρικα σαξόφωνα, τσιτωμένες χορδές και μια φωνή που συνήθως επιλέγει να ... ψιθυρίσει τις ιστορίες της. Να σκύψει στο αυτί σου και να στις διηγηθεί προσωπικά.
Remember all the movies, Terry, we'd go see? Trying to learn how to walk like the heroes, we thought we had to be? And after all this time to find we're just like all the rest...» | «Backstreets» [Born to Run, 1975]
Σήμερα, που το Αφεντικό κλείνει τα 70 του χρόνια, σκεφτήκαμε να συγκεντρώσουμε τις καλύτερες κινηματογραφικές στιγμές που ο Σπρίνγκστιν έχει ντύσει με τραγούδια του. Τραγούδια που έγραψε ειδικά για το σινεμά (με το το «Dead Man Walking» να είναι υποψήφιο και «Streets of Philadelphia» να κερδίζει Οσκαρ Τραγουδιού, ενώ το «The Wrestler» τη Χρυσή Σφαίρα) ή τραγούδια που παραχώρησε τα δικαιώματα και έβαλαν τη δική τους φωτιά στην οθόνη.
Από το «Indian Runner», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Σον Πεν, το οποίο είναι στην ουσία η κινηματογραφική μεταφορά της ιδέας/ιστορίας του «Highway Patrolman» έπους του Σπρίνγκστιν (με δυο αδέλφια σε αντίθετες πλευρές του νόμου) μέχρι την ερωτευμένη Ρενέ Ζελβέγκερ στο «Τζέρι Μαγκουάιρ», κι από τον κωφό από το ένα αυτί αντιήρωα του Σιλβέστερ Σταλόνε στο «Cop Land» που τα βράδια του μελαγχολεί με κομμάτια από το «The River», μέχρι τον Γουίλεμ Νταφό που επισκευάζει το ηλεκτρικό στην καμπίνα του «Κυνηγού» και το πικ απ ξαναζωντανεύει με το «I'm On Fire» - τα τραγούδια του Σπρίνγκστιν δεν ντύνουν απλά με μουσική την εικόνα. Συμπληρώνουν σεναριακά και συναισθηματικά το κινηματογραφικό αφήγημα.
Απολαύστε τα.
«Highway Patrolman» («The Indian Runner» του Σον Πεν, 1991)
«Μissing» («The Crossing Guard» του Σον Πεν, 1995)
«Streets of Philadelphia» («Φιλαδέλφεια» του Τζόναθαν Ντέμι, 1993)
«Dead Man Walking» («Dead Man Walking» του Τιμ Ρόμπινς, 1995)
Dream Baby Dream («American Honey» της Αντρεα Αρνολντ, 2016)
«Stolen Car» &«Drive All Night» («Cop Land» του Τζέιμς Μάνγκολντ, 1997)
«Dancing in the Dark» («Lawn Dogs» του Τζον Ντούιγκαν, 1997 | «Τhe Place Beyond the Pines» του Ντέρεκ Σιαφράνς, 2013)
«Secret Garden» («Jerry Maguire» του Κάμερον Κρόου, 1996)
«Lift me Up» («Limbo» του Τζον Σέιλς, 1999)
«The Fuse» («25η Ωρα» του Σπάικ Λι, 2002)
«Τhe Wrestler» («Ο Παλαιστής» του Ντάρεν Αρονόφσκι, 2008)
«I'm on Fire» («Ο Κυνηγός» του Ντάνιελ Νέιθεμ, 2011)
Promised Land («Blinded By The Light» της Γκούριντερ Τσαντα, 2019)
«Ακούστε» ακόμη
