Η αρχαία Αίγυπτος είχε πάντα κάτι το μυσταγωγικό. Από τις Πυραμίδες και τους θησαυρούς (αλλά και τις κατάρες) που έκρυβαν μέσα τους, μέχρι τα ιερογλυφικά και την αρχαία τελετή της μουμιοποίησης, δεν σταμάτησε ποτέ να προκαλεί τον θαυμασμό και την γοητεία του κόσμου. Ο φόβος του θανάτου, η επιθυμία για την αθανασία αλλά και η γοητεία της μετά θάνατον ζωής, που διαπερνούν την αιγυπτιακή ιστορία και μυθολογία της από αρχαιοτάτων χρόνων, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια εμμονή του κόσμου με την Αιγυπτιολογία.
Αυτή η εμμονή, η Αιγυπτιομανία όπως ονομάζεται, εκτοξεύτηκε στα ύψη όταν στις 4 Νοεμβρίου του 1922 ο βρετανός αρχαιολόγος και αιγυπτιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ, ανακάλυψε τον τάφο του Τουταγχαμών στην Κοιλάδα των Βασιλέων στην Αίγυπτο, σε μια απόστολή η οποία χρηματοδοτήθηκε από τον Λόρδο Καρναρβόν. Σαν να μην έφτανε αυτό, δέκα μόλις μέρες την ανακάλυψη αυτού του σπουδαίου αρχαιολογικού ευρήματος, πολλά από τα μέλη της αποστολής, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Λόρδος Καρναρβόν, άρχισαν να πεθαίνουν «μυστηριωδώς». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο κόσμος να αρχίζει να πιστεύει πως μια «Κατάρα των Φαραώ» είχε προκαλέσει τους θανάτους, σαν τιμωρία για όσους είχαν αψηφήσει τις προειδοποιήσεις που υπήρχαν στο εσωτερικό των τύμβων και είχαν «τολμήσει να βεβηλώσουν την αιώνια ανάπαυση των Φαραώ».
Η ολοένα αυξανόμενη επιθυμία της παγκόσμιας κοινής γνώμης να μάθει περισσότερα για αυτές τις κατάρες, τις μούμιες αλλά και τις τελετές αθανασίας και για την μετά θάνατον ζωή των Αιγυπτίων, την οποία βέβαια τροφοδοτούσε ολοένα και περισσότερο με το hype του ο Τύπος της εποχής εκείνης, δεν μπορούσε παρά να κεντρίσει και το ενδιαφέρον και πολλών κινηματογραφιστών της εποχής. Την περίοδο εκείνη ο κινηματογράφος έκανε ήδη τα πρώτα του βήματα, αλλά πολλοί ήταν εκείνοι που ήθελαν να σπεύσουν να μεταφέρουν αυτή την διαχρονική εμμονή της ανθρωπότητας με την αθανασία και την αρχαία Αίγυπτο στο νέο θεαματικό επίτευγμα της εποχής.
O Μπόρις Κάρλοφ στη «Μούμια» του 1932
Αν και ταινίες με μούμιες είχαν αρχίσει να γυρίζονται από το 1899, με εννιά βουβές ταινίες να έχουν κάνει την εμφάνισή τους εκείνη την περίοδο, η ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών, και το ενδιαφέρον του κόσμου γύρω από αυτή, οδήγησε στην πρώτη ομιλούσα, κλασική πλέον, ταινία «The Mummy» του Γερμανού σκηνοθέτη Καρλ Φρόιντ το 1932, με τον Μπόρις Καρλόφ στον ρόλο της μούμιας του Ιμχοτέπ, η οποία εντάχθηκε στο «Dark Universe» της Universal, του σύμπαντος των κινηματογραφικών τεράτων της το οποίο άρχιζε να χτίζει από το 1923.
H ταινία του Φρόιντ θεωρείται μια από τις πιο κλασσικές ταινίες τρόμου, χρησιμοποιώντας περισσότερο τον ψυχολογικό τρόμο για να τρομάξει, κάτι που έκαναν οι περισσότερες γερμανικές ταινίες του είδους της εποχής. Το φιλμ επικεντρώνοταν περισσότερο στις σκιές και στο τι κρύβεται πίσω από αυτό που φαίνεται, εξάπτοντας έτσι την φαντασία των θεατών του, ενώ ο Καρλόφ, ο οποίος είχε γίνει γνωστός τότε με τον ρόλο του ως τέρας του Φρανκεστάιν, κατάφερε να προκαλέσει τον τρόμο και το δέος στο κοινό ως μούμια.
The Mummy's Hand του 1940
The Mummy's Tomb του 1942
Μετά την τρομερή επιτυχία του «The Mummy», η Αιγυπτιομανία που φαίνεται να είχε κατακλύσει το κοινό την περίοδο εκείνη δεν φαίνεται να κοπάζει. Eτσι, το 1940 η Universal κυκλοφόρησε την ταινία «The Mummy’s Hand», εγκαθιδρύοντας έτσι την μούμια στο Πάνθεον των Τεράτων της. Αυτή την φορά τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Κρίστι Καμπάν, με τον Τομ Τάιλερ να αντικαθιστά τον Καρλόφ στον ρόλο της μούμιας, που εδώ είχε το όνομα Καρίς. Πολλοί πίστευαν ότι πρόκειται για το σίκουελ της ταινίας του ’32, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει μιας και το σενάριό τους και οι χαρακτήρες τους είναι τελείως διαφορετικοί.
Η ταινία ήταν η πρώτη σε μια τετραλογία ταινιών της Universal με κεντρικό χαρακτήρα την μούμια Καρίς. Η επόμενη ταινία της σειράς, «The Mummy’s Tomb» κυκλοφόρησε το 1942 σε σκηνοθεσία του Χάρολντ Γιάνγκ, ενώ ο Λον Τσένεϊ Τζούνιορ αντικατέστησε τον Τάιλερ στον ρόλο της μούμιας, έναν ρόλο που κράτησε και για τις επόμενες δυο ταινίες. Εκείνη την περίοδο η δράση και τα κυνηγητά είχαν αρχίσει να αντικαθιστούν τον ψυχολογικό τρόμο κάνοντας τις ταινίες της σειράς να μοιάζουν περισσότερο με θρίλερ παρά με ταινίες τρόμου. Στο ίδιο κλίμα ήταν και οι δυο τελευταίες ταινίες της σειράς «The Mummy’s Ghost» του Ρέτζιναλντ Λε Μποργκ και το «The Mummy’s Curse» του Λέσλι Γκούντγουινς, οι οποίες και οι δυο κυκλοφόρησαν το 1944 με διαφορά μόλις 5 μηνών.
The Mummy's Ghost του 1944
Μετά και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η μανία του κόσμου για ό,τι αφορούσε την Αίγυπτο, άρχισε να καταλαγιάζει. Η τελευταία εμφάνιση της μούμιας έγινε 11 χρόνια μετά, το 1955, στην ταινία του Τσαρλς Λαμόντ «Abbott and Costello Meet the Mummy». Πρόκειται για την τελευταία ταινία/παρωδία με θέμα το τέρας της μούμιας στην οποία το διάσημο κωμικό δίδυμο Αμποτ και Κοστέλο, τα έβαζαν με ένα κινηματογραφικό τέρας της Universal, σε μια προσπάθεια του Χόλιγουντ να απομυθοποιήσει (;), να γελοιοποιήσει (;) ίσως την εμμονή του κοινού με ό,τι μεταφυσικό. Κι αυτό ήταν αρχή του τέλους του Dark Universe της Universal την περίοδο εκείνη.
Βέβαια, δεν ήταν μόνο η μούμια της Universal η οποία προκαλούσε τον τρόμο στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η βρετανική εταιρεία ταινιών τρόμου Hammer κυκλοφόρησε κι αυτή μια σειρά ταινιών με θέμα την μούμια από το 1959 ως και το 1971, μάλιστα με τον Κρίστοφερ Λι να υποδύεται τον ρόλο της μούμιας Καρίς στην πρώτη ταινία της σειράς με τίτλο «The Mummy» και σε σκηνοθεσία του θρυλικού Τέρενς Φίσερ. Οι ταινίες της Hammer επικεντρώνονταν περισσότερο στον τρόμο και την αγωνία παρά στην δράση στις οποίες είχαν επενδύσει οι τελευταίες ταινίες της Universal.
Το 1999, η Universal, προσπάθησε να αναστήσει τα αγαπημένα κινηματογραφικά της τέρατα με το «The Mummy» του Στίβεν Σόμερς, στo οποίo πρωταγωνιστούσαν οι Μπρένταν Φρέιζερ, Ρέιτσελ Βάις, Τζον Χάνα και ο Αρνολντ Βόσλου στον ρόλο της μούμιας Ιμχοτέπ. H ταινία είχε τόση εμπορική επιτυχία που μέσα σε δυο χρόνια κυκλοφόρησε η συνέχειά της «The Mummy Returns». Η συγκεκριμένη δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε την εύνοια των κριτικών αλλά ούτε το κοινού, ενώ για πολλλούς διαθέτει και ένα από τα πιο ατυχή ειδικά εφέ στην ιστορία της εταιρείας του Τζορτζ Λούκας Industrial Light and Magic, αυτό του Scorpion King, o οποίος απέκτησε και τις δικές του spin-off ταινίες (οι περισσότερες κατευθείαν στο DVD). Χρειάστηκαν να περάσουν εφτά χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί η τριλογία της σειράς με τίτλο «The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor» του Ρομπ Κοέν, αυτή την φορά με τη Μάρια Μπέλο να αντικαθιστά την Ρέιτσελ Βάις στον ρόλο της Ιβι και τη δράση να μεταφέρεται στην Κίνα με τον Τζετ Λι στον ρόλο της Μούμιας Αυτοκράτορα. Θα υπήρχε κι άλλη μια τέταρτη ταινία, αλλά η εισπρακτική αποτυχία της τελευταίας ταινίας, έκανε την Universal για άλλη μια φορά να σταματήσει την σειρά.
Φέτος η Universal ξεκινάει το θρυλικό της Dark Universe από την αρχή με ένα σύγχρονο reboot του «The Mummy» σε σκηνοθεσία του Αλεξ Κούρτζμαν με τους Τομ Κρουζ, Ράσελ Κρόου, Αναμπελ Γουάλις και την Σοφία Μπουτέλα στον ρόλο της μούμιας. Πέρα του ότι η ταινία του Κούρτζμαν καινοτομεί με το να κάνει για πρώτη φορά την μούμια γυναίκα, ήταν στόχος του στούντιο το φιλμ να είναι ταυτόχρονα μοντέρνο και να μη μοιάζει καθόλου με κάποιο από τα προηγούμενα. Ο Κούρτζμαν είχε δηλώσει πως για να έχει νόημα η αναβίωση της μούμιας, η ταινία έπρεπε να είναι τρομακτική, αλλά την ίδια στιγμή πρέπει το κοινό να μπορεί να αναγνωρίζει πως μέσα στο τέρας υπάρχει ένα ανθρώπινο πλάσμα και να συμπάσχει μαζί του.
Στο ίδιο κλίμα και η Μπουτέλα αναφέρει πως εκτιμά το γεγονός ότι ο Αλεξ Κούρτζμαν δεν ήθελε απλώς να «τερατοποιήσει» την Αμανετ. Μπορεί πρακτικά να είναι ένα τέρας, αλλά το σημαντικό για όλους ήταν να δείξουν την ψυχολογία της προκειμένου να γίνει κατανοητός ο λόγος για τον οποίο έκανε και κάνει όσα κάνει. Το μόνο που ήθελε και θέλει είναι να επιβιώσει.
Δείτε ακόμη: Αγέραστος Τομ Κρουζ: οι κασκαντέρ σκηνές του «The Mummy» σ' ένα βίντεο!
O Τομ Κρουζ, που αναλαμβάνει το δύσκολο ρόλο του ήρωα που θα έρθει αντιμέτωπος με την «κατάρα» συμπληρώνει: «Λατρεύω ταινίες όπως "Ο Λυκάνθρωπος", "Ο Δράκουλας" και "Η Μούμια". Ηταν τρομακτικές αυτές οι ταινίες για ένα μικρό παιδί. Κι αυτή η ταινία είναι τρομακτική έχοντας την κομψότητα των παλιών. Θέλεις να δεις τα τέρατα να θριαμβεύουν. Αυτό είναι το πολύ ενδιαφέρον με αυτές τις ταινίες. Ενώ μας τρομάζουν, την ίδια στιγμή συμπάσχουμε με τα τέρατα.»
Εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, το κοινό έχει αποδείξει την αγάπη του για τα τέρατα της μεγάλης οθόνης, ταυτιζόμενο τρόπον τινά, με αυτά τα πλάσματα που παλεύουν μεταξύ σκότους και φωτός, καθιστώντας δυσδιάκριτη τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου. Ετσι η νέα «Μούμια» είναι το πρώτο τέρας που θα (ξανα)ζωντανέψει στην σειρά ταινιών με θέμα τα κλασσικά τεράτα που ετοιμάζει η Universal στο πλαίσιο του «Dark Universe» της. Κι εμείς ανυπομονούμε για την συνέχεια.
