Εάν η ταινία αυτή ήταν ανέκδοτο, θα γελούσαν μόνο τα παιδιά πολύ μικρής ηλικίας, αυτά που γελούν με γκάφες όπως είναι οι θεαματικές τούμπες ή οι μέτριας έμπνευσης ζαβολιές.
Το ατίθασο πιτσιρίκι, ο Τοτό(ς), είναι η εγγύηση της διασκέδασης για τους συμμαθητές του, της απόγνωσης για τη δασκάλα του και τους γονείς του: είναι το αγοράκι που θα κρύψει τα παπούτσια του μπαμπά του όταν εκείνος πρέπει να πάει στο γραφείο, θα τραβήξει ένα φρούτο από το καφάσι, προκαλώντας μαζική πτώση, των φρούτων και του μανάβη, θα τρελάνει τη δασκάλα του επαναλαμβάνοντας τις φράσεις της. Αλλά ο Τοτός δεν φταίει για όλα. Οταν σε μια παρουσίαση της δουλειάς του πατέρα του προκληθεί μια επική καταστροφή κι όλοι στρέψουν το βλέμμα σ' εκείνον, ο Τοτός, ξέροντας ότι για μια φορά δεν φέρει την ευθύνη, θ' αναλάβει, παρέα με τους συμμαθητές του, ν' ανακαλύψει τον πραγματικό ένοχο.
Εδώ και πάνω από έναν αιώνα υποκείμενο κλασικών ανεκδότων - στη Γαλλία ανέκδοτα με τον Τοτό εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1892 - ο σκανταλιάρης ήρωας διασκευάστηκε και σε σειρά κόμικ από τον Τιερί Κοπέ, με αφετηρία το 2004 και στο πρώτο βιβλίο αυτής της βερσιόν του, βασίζεται η ταινία. Ο πρωταγωνιστής, Γκαβρίλ Νταρτεβέλ, ενσαρκώνει άξια το τρομερό αγοράκι, αλλά το σενάριο περιορίζεται στα πιο προφανή, ενώ τα συμπληρωματικά στοιχεία, οι ενήλικες, γονείς, δάσκαλοι, αφεντικά και οι ίδιες οι πλάκες δεν έχουν καμία πρόθεση να ανεβάσουν τον πήχη πιο ψηλά από τα στοιχειώδη. Η ταινία, άλλωστε, προβάλλεται μόνο μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, τροφή για πιτσιρίκια που δεν έχουν τι να κάνουν πριν τις διακοπές.
