Ισπανία. Καλοκαίρι 1936. Ο φημισμένος συγγραφέας Μιγκέλ ντε Ουναμούνο αποφασίζει να στηρίξει δημόσια τη στρατιωτική επέμβαση που υπόσχεται να φέρει τάξη στη χαοτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Αυτόματα παύεται από τη θέση του ως Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα με παρέμβαση της αριστερής κυβέρνησης της χώρας. Στο μεταξύ, ο Στρατηγός Φράνκο συγκεντρώνει τις δυνάμεις του ξεκινώντας τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις από τον Νότο, ευελπιστώντας να κατακτήσει την εξουσία. Οι συγκρούσεις γίνονται αιματηρές και καθώς ο Ουναμούνο βλέπει συναδέλφους του να φυλακίζονται, αρχίζει να αμφισβητεί την ορθότητα της απόφασής του να ταχθεί υπέρ της στρατιωτικής επέμβασης. Οταν ο Φράνκο μεταφέρει το αρχηγείο του στη Σαλαμάνκα ως Γενικός Διοικητής, ο Ουναμούνο αποφασίζει να τον επισκεφτεί στο παλάτι του και να ζητήσει επιείκεια.
Αυτή είναι η υπόθεση της νέας ταινίας του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ («Η Θάλασσα Μέσα Μου», «Οι Αλλοι», «Agora»), με τον τίτλο «Οσο Κρατά ο Πόλεμος», που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, ταξίδεψε σε πλήθος φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ανάμεσα σε αυτά και αυτό της Θεσσαλονικής, ήταν υποψήφια για 17 βραβεία Goya αποσπώντας συνολικά 5 και τώρα είναι έτοιμη για την online πρεμιέρα της μέσω viva.gr στην Ελλάδα στις 22 Απριλίου από τη StraDa Films.
Σ' εκείνη την ελληνική, δια ζώσης πρεμιέρα της, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όταν ακόμα οι πρεμιέρες γίνονταν σε αίθουσες, παρουσία συντελεστών, συναντήσαμε τον Κάρα Ελεχάλντε. Σπουδαίος Ισπανός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, έχει βραβευτεί επανειλημμένα με Goya, έχει διακριθεί για τις σύνθετες ερμηνείες του κι έχει περάσει στην ποπ κουλτούρα της χώρας ως «Φιλεμόν», στη σειρά κωμικών ταινιών «Μορταδέλο και Φιλεμόν». Πληθωρική προσωπικότητα, γλυκύτατος συνομιλητής, μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία της συνεργασίας του με τον Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, αλλά και τις σκέψεις του για έναν κόσμο που δεν μαθαίνει από την Ιστορία. Διαβάστε παρακάτω τα πέντε πράγματα που κρατήσαμε από την κουβέντα μας.
Η πραγματική ιστορία της ταινίας οπωσδήποτε μιλά για κάτι που αντανακλάται στο παρόν μας. Τα ακροδεξιά κινήματα και κόμματα νομιμοποιούνται, όπως βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα αλλά και στην Ισπανία, το φιλμ μάς προειδοποιεί για τους κινδύνους του φασισμού που ζήσαμε και βλέπουμε να επιστρέφει.
Αξιοποίησα τα λίγα γνωστά στοιχεία για τον Ουναμούνο και πάνω τους έχτισα μια προσωπικότητα με τη φαντασία μου. Ολόκληρη η ταινία επικεντρώνεται σε μια τελική αντιπαράθεση. Αλλά δεν υπάρχουν πολλές ηχογραφήσεις του Ουναμούνο, ή φιλμ αρχείου, μόνο λίγες φωτογραφίες και μία ηχογράφησή του από το ραδιόφωνο. Οπότε τα υπόλοιπα τα συνέθεσα εγώ, με στοιχεία που προσέθεσα μόνος μου. Για παράδειγμα, του έδωσα έντονες χειρονομίες – διάβασα ότι ο Ουναμούνο έκανε αυτές τις κινήσεις για να εξασκεί τα χέρια του για να προφυλαχθεί από μια οικογενειακή εκφυλιστική ασθένεια. Γι’ αυτό παίζει πολύ με τα δάχτυλά του. Αλλά και το γεγονός ότι είχα βαρύ μακιγιάζ με βοήθησε να μπω στο ρόλο, φυσικά μαζί με τις οδηγίες του σκηνοθέτη. Η ταινία δεν είναι βιογραφία του Ουναμούνο, αλλά της διαδρομής στην εξουσία του Φράνκο και, ακόμα, του ανθρώπου που έθεσε υπεύθυνο της προπαγάνδας. Ο Αλεχάντρο προσπάθησε να είναι πολύ ακριβής, ιστορικά, αλλά για άλλα στοιχεία, όπως την οικογενειακή ζωή του ήρωα, έδωσε στον εαυτό του λίγη μεγαλύτερη ελευθερία για να δραματοποιήσει τα γεγονότα.
Το μακιγιάζ, τα κοστούμια, είναι το 50% του ήρωά μου. Αν δεν τα είχα αυτά, θα έπαιζα με υπερβολή, θα προσποιόμουν ότι είμαι ηλικιωμένος, οπότε η ύπαρξη των τεχνικών μέσων είναι κάτι το απελευθερωτικό. Αλλά εδώ μας ενδιαφέρει ένας ήρωας πολύ εγκεφαλικός, πολύ αμφιλεγόμενος, πολύπλευρος. Δείχνοντας πώς συνειδητοποιεί, σιγά-σιγά, ότι έχει κάνει λάθος, εκεί βρισκόταν η πρόκληση του ρόλου. Κάθε μικρή χειρονομία, όταν ξεκινά η συνειδητοποίησή του, προέρχεται από μέσα, από τη σκέψη μου, είναι κάτι που δεν μπορείς να υποδυθείς με τη στάση του σώματός σου ή με το μακιγιάζ. Για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται, πήρα στοιχεία κι από άλλους ανθρώπους της εποχής του. Ανθρώπους του πνεύματος κι ανθρώπους που τον ήξερα κι έγραψαν γι’ αυτόν, πόσο ήταν περήφανος, γκρινιάρης, πώς τον έβλεπαν. Αυτά βοήθησαν για να διαμορφώσω την εικόνα του. Κι η πνευματική και θρησκευτική ζωή του έχτισαν επίσης τον ήρωα. Ολ’ αυτά ήταν εργαλείο, όχι για εμένα, αλλά για έναν σπουδαίο σκηνοθέτη.
Η ταινία είναι απολύτως επίκαιρη, όταν βλέπουμε τόσα νεοφασιστικά κόμματα και κινήματα να ξανάρχονται στην επιφάνεια σ’ όλο τον κόσμο. Ιστορικά το έχουμε δει στη Χιλή, στην Αργεντινή, τώρα στην Ελλάδα. Αλλά και πώς στο σύγχρονο κόσμο βλέπουμε ανθρώπους σαν τον Ντόναλντ Τραμπ που υποστηρίζουν πράγματα όχι πολύ μακριά από τέτοιες ιδεολογίες, ή τον Μπόρις Τζόνσον και τόσους άλλους. Η ταινία αυτή είναι το αντίδοτο για να καταλάβουμε τι έχει συμβεί στο παρελθόν κι ότι δεν διαφέρει απ’ αυτό που ζούμε σήμερα.»
Είναι ένας άνθρωπος πανέξυπνος ο Αμενάμπαρ και με μεγάλη συναισθηματική νοημοσύνη. Ξέρει πώς να συντηρήσει τη δική σου αυτοπεποίθηση. Σου δίνει ένα πλαίσιο για να δουλέψεις αλλά σ’ αφήνει μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο να τον εκπλήξεις και να νιώσεις ελεύθερος. Αλλοι τροφοδοτούν τον ηθοποιό με ιδέες, εκείνος με πολύ λίγα λόγια, μόνο, σου λέει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις. Κι όσο περνά ο καιρός στην προετοιμασία και στο γύρισμα και μαθαίνεις καλύτερα τον ήρωά σου, τόσο λιγότερα πράγματα σου λέει. Είναι πολύ εύκολο να δουλεύεις μαζί του και σε γεμίζει ικανοποίηση.
Η ταινία είναι απολύτως επίκαιρη, όταν βλέπουμε τόσα νεοφασιστικά κόμματα και κινήματα να ξανάρχονται στην επιφάνεια σ’ όλο τον κόσμο. Ιστορικά το έχουμε δει στη Χιλή, στην Αργεντινή, τώρα στην Ελλάδα. Αλλά και πώς στο σύγχρονο κόσμο βλέπουμε ανθρώπους σαν τον Ντόναλντ Τραμπ που υποστηρίζουν πράγματα όχι πολύ μακριά από τέτοιες ιδεολογίες, ή τον Μπόρις Τζόνσον και τόσους άλλους. Η ταινία αυτή είναι το αντίδοτο για να καταλάβουμε τι έχει συμβεί στο παρελθόν κι ότι δεν διαφέρει απ’ αυτό που ζούμε σήμερα. Στην Ισπανία την ιστορία γράφουν οι νικητές, αν μια τέτοια ταινία είχε προβληθεί στα σχολεία, θα υπήρχαν λιγότεροι νέοι νεοφασίστες που δεν καταλαβαίνουν από πού προερχόμαστε και πού πηγαίνουμε.
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για την ταινία «Οσο Κρατά ο Πόλεμος» στο επίσημο site της StraDa Films και στο IPlatforma
Το «Οσο Κρατά ο Πόλεμος» θα κάνει την online πρεμιέρα του στις 22 Απριλίου μέσω viva.gr, συνεχίζοντας την προσπάθεια της StraDa Films να ανοίξει τα κλειστά σινεμά στο σπίτι σας δίνοντας τη δυνατότητα να παρακολουθήσετε μια πολυβραβευμένη ταινία A' προβολής, χωρίς συνδρομή, αγοράζοντας το δικό σας ψηφιακό εισιτήριο (virtual e-ticket).
Η προπώληση για την ταινία έχει ξεκινήσει εδώ.
