Οι γνώμες διίστανται – όπως είναι φυσικό και σίγουρα πιο διασκεδαστικό, αλλά η παραδοχή είναι μία: η 65η επέτειος του μεγαλύτερου κινηματογραφικού Φεστιβάλ στον κόσμο σημαδεύεται από το σύννεφο της οικονομικής κρίσης (εντός και εκτός αιθουσών) και ίσως από την καλύτερη συγκομιδή ταινιών που βρέθηκαν ποτέ μαζεμένες στο διαγωνιστικό του τμήμα.
Ανάμεσα τους πολυαναμενόμενες ταινίες που δεν επιβεβαίωσαν το hype («On the Road», «Reality», «Cosmopolis»), πολυαναμενόμενες ταινίες που το επιβεβαιώσαν («Moonrise Kingdom», «Σκουριά και Κόκαλο»), ταινίες που δίχασαν («The Hunt»), ταινίες που αποδείχθηκαν λιγότερο δυνατές από τα διαπιστευτήρια τους («Beyond the Hills»), ταινίες που νίκησαν τον τρόμο του «τι θα δούμε;» και ενθουσίασαν («Holy Motors»), ταινίες που δεν περιμέναμε ως δυνατούς διεκδικητές βραβείων και όμως δεν θα απουσιάζουν από τις φετινές επιλογές της κριτικής επιτροπής («In the Fog» του Σεργκέι Λοζνίτσα).
Πράγμα που αναπόφευκτα κάνει την απόφαση για τα βραβεία που θα δοθούν την Κυριακή το βράδυ, εκτός από δύσκολη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.
Το Flix συγκέντρωσε όλες τις φήμες (ανεπιβεβαιώτες και μη), μελέτησε προσεκτικά τα στοιχήματα (επίσημα και ανεπίσημα) και προβλέπει τους μεγάλους νικητές του 65ου Φεστιβάλ, ενώ μπαίνει χωρίς ενοχές και στον πειρασμό να δώσει και τα δικά του βραβεία.
Χρυσός Φοίνικας
«Αmour» του Μίκαελ Χάνεκε
H βελόνα για το μεγάλο φετινό νικητή μοιάζει να έχει κολλήσει εδώ και μέρες σε μια και μόνη λέξη: «Amour».
Αν ο Μίκαελ Χάνεκε φύγει με το Χρυσό Φοίνικα, αυτό θα σημάνει και τα λιγότερα (τρία από τη «Λευκή Κορδέλα» του 2009) χρόνια ανάμεσα σε δύο Χρυσούς Φοίνικες στον ίδιο δημιουργό, αφού το αμέσως προηγούμενο μικρότερο διάστημα ανάμεσα σε δύο βραβεύσεις κατέχει μέχρι και σήμερα ο Μπιλ Ογκαστ με τέσσερα χρόνια διαφορά ανάμεσα στον Χρυσό Φοίνικα για το «Πελέ ο Κατακτητής» και αυτόν για τις «Καλύτερες Προθέσεις».
Στην πραγματικότητα ο Χάνεκε παίζει χωρίς αντίπαλο τόσο στη γνώμη των κριτικών όσο και στα στοιχήματα που παίζονται διαδικτυακά ανάμεσα στους φανατικούς των μεγάλων ντέρμπι (κινηματογραφικών και μη). Οι μόνοι που μοιάζουν να τον απειλούν είναι ο Ζακ Οντιάρ με το «Σκουριά και Κόκαλο», ο Τόμας Βίντερμπεργκ με το «Τhe Hunt», ο Σεργκέι Λόζνιτσα με το «Ιn the Fog», ενώ τελευταία και κάπως αναπάντεχη προσθήκη στην κούρσα μοιάζει να είναι ο Κεν Λόουτς που με την πιο feel good ταινία της καριέρας του, το «Αngel’s Share» φημολογείται πως αποτελεί την αγαπημένη ταινία του Νάνι Μορέτι.
Το Flix ψηφίζει: Δώσαμε το Χρυσό Φοίνικα μας ήδη με τους τίτλους τέλους του «Holy Motors» του Λεός Καράξ, για την παραισθησιογόνα του φιλοσοφία πάνω στο σινεμά και τη ζώη. Και δεν αλλάζουμε άποψη, ακόμη κι αν και μόνο το άκουσμα της λέξης «Amour» μας βρίσκει μονίμως σε κατάσταση σοκ και δέους!
Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής / Βραβείο της Επιτροπής / Βραβείο των 65 Χρόνων
«Δεν Εχετε Δει Τίποτα Ακόμη» του Αλέν Ρενέ
Να που σε μια καλή χρονιά για το διαγωνιστικό πρόγραμμα των Καννών, η προσθήκη ενός έξτρα βραβείου για τα 65 χρόνια θα βολέψει τρεις ταινίες από αυτές που διεκδικούν με αξιώσεις το Χρυσό Φοίνικα.
Εδώ τα πράγματα είναι ωστόσο λιγότερο σαφή από την κούρσα για τον Χρυσό Φοίνικα: ένα από αυτά τα βραβεία θα πάει στον Ζακ Οντιάρ για το «Σκουριά και Κόκαλο» ή τον Ρώσο Σεργκέι Λόζνιτσα για το «Ιn the Fog» (ή και τον Τόμας Βίντερμπεργκ για το «Τhe Hunt») και το πιο πιθανό είναι το επετειακό βραβείο των 65 χρόνων να πάει στον Αλέν Ρενέ για το «Δεν Εχετε Δει Τίποτα Ακόμη», ως φόρο – τιμής στον 90χρονο βετεράνο του γαλλικού σινεμά. Η θέση που μένει κενή μπορεί ωστόσο να πάει στον οποιονδήποτε: από τον Κεν Λόουτς και τον Αμπάς Κιαροστάμι, μέχρι τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ και τον Ούλριχ Ζάιντλ.
Το Flix ψηφίζει: Θα δίναμε με χαρά το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στον Ζακ Οντιάρ, θα χαιρόμασταν αν το Βραβείο της Επιτροπής πήγαινε στο «Moonrise Kingdom» του Γουες Αντερσον και συνηγορούμε απόλυτα στην ενδεχόμενη επετειακή βράβευση του Αλεν Ρενέ κυρίως για την αειθαλή του νεανική ορμή, περισσότερο όπως αυτή τον βρίσκει αγέραστο στη ζωή παρά στο σινεμά του.
Βραβείο Σκηνοθεσίας
«Holy Motors» του Λεός Καράξ
Ανάμεσα σε 22 φανατικούς θιασώτες του σινεμά του δημιουργού ποιος άραγε είναι ο καλύτερος; Οι φήμες θέλουν την επιτροπή να «βολεύει» εδώ τον Λεός Καράξ, προκειμένου να αποφύγει να του δώσει κάποια από τα μεγάλα βραβεία των ταινιών. Ωστόσο μην παραξενευτεί κανείς αν η σκηνοθεσία καταλήξει σε κάποιον από τους δύο νοτιοκορεάτες του προγράμματος (τους σχεδόν συνονόματους Χονγκ Σανγκ-σου και Ιμ Σανγκ –σου) ή στους τρεις «αμερικάνους», τον Αυστραλό Τζον Χίλκοουτ του «Lawless», τον Νεοζηλανδό Αντριου Ντόμινικ για το «Killing Them Softly» και τον καθαρόαιμο Αμερικάνο Τζεφ Νίκολς για το «Mud»
Το Flix ψηφίζει: Αν δεν είχε απαγορευτεί ρητά από τον επίσημο κανονισμό του Φεστιβάλ Καννών να κερδίζει το Χρυσό Φοίνικα και τη σκηνοθεσία η ίδια ταινία (συνέβη με αφορμή τη διπλή βράβευση των αδερφών Κοέν για το «Barton Fink»), πακέτο με τον Χρυσό Φοίνικα μας στο «Holy Motors» θα δίναμε το βραβείο σκηνοθεσίας στον Λεός Καράξ. Αν θέλουμε όμως να είμαστε νομοταγείς, τασσόμαστε υπέρ των περισσοτέρων εκ των 22 ανδρών σκηνοθετών, με μοναδικό βέτο στον τηλεοπτικής αισθητικής Αιγύπτιο Νασρί Νασράλα...
Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας
«Σκουριά και Κόκαλο» του Ζακ Οντιάρ
Μπορεί οι γυναίκες να απουσίασαν πανηγυρικά από την καρέκλα του σκηνοθέτη στο φετινό πρόγραμμα, αλλά οι γυναικείες ερμηνείες που θα άξιζαν βραβείο είναι τόσες που οργανώνουν από μόνες τους φεμινιστικό μέτωπο ολκής.
Το φαβορί παραμένει από τη δεύτερη μόλις μέρα του Φεστιβάλ η Μαριόν Κοτιγιάρ για το «Σκουριά και Κόκαλο» που συνδυάζει οσκαρική ερμηνεία, γαλλική βράβευση και μια σταρ στη σκηνή της τελετής λήξης. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μια αναγνώριση του θάρρους και κυρίως της ιστορίας (η πρωταγωνίστρια του «Χιροσίμα Αγάπη Μου» του Αλέν Ρενέ) της Εμανουέλ Ριβά στο «Αmour», της τολμηρής και διασκεδαστικής Μαργκαρέτε Τίζελ στο «Paradise:Love» του Ούλριχ Ζάιντλ ή το δίδυμο των νεαρών πρωταγωνιστριών στο «Βeyond the Hills» του Κριστιάν Μουντζίου.
Η Νικόλ Κίντμαν απειλεί από κοντά για το τολμηρό ρόλο της στο «Τhe Paperboy» του Λι Ντάνιελς, καθώς το Φεστιβάλ της χρωστάει το βραβείο από την εποχή του «Dogville», τοποθετώντας την στη μειονεκτική θέση του να είναι η μοναδική από τις πρωταγωνίστριες του Λαρς φον Τρίερ που δεν έχει πάρει το βραβείο ερμηνείας.
To Flix ψηφίζει: Ομόφωνα, πανηγυρικά και χωρίς καμία αμφιβολία την Μαριόν Κοτιγιάρ.
Bραβείο Ανδρικής Ερμηνείας
«Reality» του Ματέο Γκαρόνε
Οσοι υποψήφιοι (και είναι πολλοί) και αν υπάρχουν φέτος, το βραβείο στην εν λόγω κατηγορία μοιάζει ήδη να έχει δοθεί. Δεν είναι μόνο η εθνικότητα του Προέδρου Νάνι Μορέτι που αν βραβεύσει τον Ανιέλο Αρένα για το «Reality» του Ματεό Γκαρόνε τη βγάζει καθαρή για να μην του την πέσουν οι συμπατριώτες του. Αλλά η βράβευση του φυλακισμένου εδώ και είκοσι χρόνια για ανθρωποκτονία σούπερ σταρ αποτέλεσε ήδη από την προβολή της ταινίας το «σιγουράκι» των βραβείων. Καλός, αλλά όχι και εκπληκτικός, ο Αρένα θα κλέψει το βραβείο από τους όντως εκπληκτικούς Ζαν Λουί Τρεντινιάν για το «Αmour», Μαντς Μίκελσεν για το «The Hunt», Ματίας Σένερτς του «Σκουριά και Κόκαλο» και το μεγάλο outsider που δεν είναι άλλος από τον Μάθιου ΜακΚόναχι στο «Mud», ο οποίος ισοπέδωσε τελευταία στιγμή τον άλλο σταρ που απογήτευσε, τον Ρόμπερτ Πάτινσον για το «Cosmopolis».
Το Flix ψηφίζει: Εξ ημισείας στον Μαντς Μίκελσεν στο «The Hunt» του Τόμας Βίντερμπεργκ και στον Ντενίς Λαβάντ του «Holy Motors». Χωρίς κανένα περαιτέρω σχόλιο.
Βραβείο Σεναρίου
«The Hunt» του Τόμας Βίντερμπεργκ
Κατηγορία – παρωδία εδώ και χρόνια για το Φεστιβάλ των Καννών, το βραβείο καλύτερου σεναρίου έχει πάει κατά καιρούς σε ταινίες χωρίς σενάριο (με πιο πρόσφατη το «Spring Fever» του Λου Γε το 2009), οπότε όλα μοιάζουν να είναι ανοιχτά.
Tα μοναδικά μέχρι σήμερα προγνωστικά μιλούν για πριμοδότηση της κινηματογραφικής διασκευής του θεατρικού αυτοσχεδιασμού (!) των έργων του Ζαν Ανούιγ στο «Δεν Εχετε Δει Ακόμη Τίποτα» του Αλέν Ρενέ, ενώ δεν αποκλείεται η αναγνώριση του σχεδόν αρχαιοελληνικού σεναρίου του «Τhe Hunt» του Τόμας Βίντερμπεργκ ή η αναγνώριση (δεύτερη μετά το «Γλυκά Δεκάξι») του Πολ Λάβερτι για το σενάριο του «Angel’s Share» του Κεν Λόουτς. Οσο για τις τρεις ιστορίες που γράφει ως σενάριο η ηρωίδα του «In Another Country» του Χονγκ Σανγκ-σου δεν αποκλείεται να βρουν την επιτροπή απροετοίμαστη...
Το Flix ψηφίζει: Οτιδήποτε ανάμεσα στα «The Hunt», «Amour» και «Δεν Εχετε Δει Τίποτα Ακόμη» μας βρίσκει σύμφωνους. Πιο σύμφωνους ωστόσο μας βρίσκει η πάλαι πότε επιλογή του Φεστιβάλ να καταργήσει το εν λόγω βραβείο για μια ολόκληρη δεκαετία (από το 1985 έως το 1994) αφού στην πραγματικότητα εδώ βραβεύονται απλά ταινίες που δεν χώρεσαν σε κάποιο άλλο βραβείο.
Tags: Cannes 2012
