H ταινία:
Ενα 14χρονο κορίτσι κλέβει το κινητό του αρχιμαφιόζου διακινητή της και τραβάει σε βίντεο την απόδρασή της από τη συμμορία του.
Oι σκηνοθέτες
Η Φίλη Ολσέφσκι και ο Ανδρέας Βακαλιός κάνουν μαζί ταινίες. Σκηνοθέτησαν την πρώτη τους το 1998 και σχεδιάζουν να σκηνοθετήσουν την τελευταία τους το 2098. Γεννήθηκαν εκτός Ελλάδος, αλλά μεγάλωσαν εντός της. Σπούδασαν σε Σχολές Καλών Τεχνών. Στο στούντιο Τριπόδι κάνουν χρωματική διόρθωση σε ταινίες.
Διαβάστε περισσότερα για προηγούμενες ταινίες τους:
- Φεστιβάλ Δράμας 2022: «Γιάμα» του Ανδρέα Βακαλιού
- Φεστιβάλ Δράμας 2019: «Μίλα» του Ανδρέα Βακαλιού
- Φεστιβάλ Δράμας 2018: «Deathcar» του Ανδρέα Βακαλιού
5 ερωτήσεις για το «Με Λένε Αντι»
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Το «Με λένε Αντι» βασίζεται στην πραγματική ιστορία της καλύτερής μας φίλης που επιβίωσε από κύκλωμα τράφικιν όταν ήταν παιδί. Με αυτο το θρίλερ στο στυλ του found footage που τραβήξαμε με κάμερα κινητού, αποφασίσαμε να πούμε ένα κομμάτι της ιστορίας της από το δικό της pov, από το pov μιας επιβιώσασας: ενα κλεμμένο κινητό γίνεται ο μόνος τρόπος για την ηρωίδα μας όχι απλώς να αφηγηθεί την ιστορία της αλλά να στοιχειοθετήσει το ντοκουμέντο της.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα;
Στην πραγματικότητα, οι προκλήσεις δεν τόσο υλικές (είναι, αλλά σινεμά μπορούμε να κάνουμε πια με πολύ φτηνά μέσα), όσο ιδεολογικές (μια ταινία που δεν θα μοιάζει όπως έχουμε συνηθίσει, τρομάζει, καθώς το εδαφος που πατάς είναι νέο, μαλακό, ανεξερεύνητο, κι άρα για πολλούς τρομακτικό). Ημασταν συνοδοιπόροι με επαγγελματίες συναδέλφους και φοβερούς ανθρώπους που παραμέρισαν τις προκαταλήψεις και αγκυλώσεις όλων μας για το τι και πώς (πρέπει να) είναι το σινεμα. Τους ευχαριστούμε γι' αυτό.
Τι σας δυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε - θετικά ή αρνητικά;
Είναι φοβερά ευχάριστο να γυρνάς μια ταινία με κινητό. Ο τρόπος που σκέφτεσαι αλλάζει ριζικά. Αλλάζει ο τρόπος που γυρνάς, οι καλλιτεχνικές σου προτεραιότητες. Ημασταν συχνά σε χωρική απόσταση απο τους ηθοποιούς μας, καθώς σκηνή τους ήταν η 360 μοιρών πραγματικότητά μας. Το αντανακλαστικό του σκηνοθέτη να βλέπει τη δράση λάιβ, μετατρέπεται σε άφεση στην πίστη των ηθοποιών να πουν την ιστορία (και μετατίθεται στο πλέι μπακ). Είσαι εκεί ως θεατής πρώτα και μετά ως δημιουργός. Το αντανακλαστικό του φωτογράφου να φτιάξει μια καλλιεπή, καλοφωτισμένη εικόνα, μπαίνει κάτω από την αλήθεια του να αποτυπωθεί η ιστορία. Οπερατέρ αυτού του found footage ηταν κυρίως η πρωταγωνίστριά μας, Αφροδίτη, που μαζί με αυτό το πόστο έπαιζε, ως ερασιτέχνιδα, άνετη απέναντι σε πολύ έμπειρους ηθοποιούς. Ολα αλλάζουν οταν γυρνάς ενα found footage με κινητό. Και αλλάζεις κι εσύ.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομή και προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Πού στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμες;
Φ: Συγγνώμη, πάντα δυσκολευομαι να καταλαβω το δίλημμα (Γενικά, είναι λίγο περίεργα τα διλήμματα. Εχει πλάκα: στην εποχή μας που προσπαθούμε τόσο πολύ να δώσουμε χώρο στο διαφορετικό, ακόμη νιώθουμε την ανάγκη να βάλουμε σε σειρά προτεραιότητας πράγματα που δεν χρειάζεται απαραίτητα να τα κατατάξουμε ως καλύτερα ή χειρότερα, αλλά απλώς να τα δούμε ως διαφορετικά. Κλείνει η παρένθεση). Οι ταινίες είναι ταινίες. Ναι, η πλαισίωση είναι διαφορετική. Είναι άλλη η εμπειρία του σινεμα, αλλη του streaming. Η μαγεία υπάρχει και στα δύο. Οι ταινίες χωράνε παντού.
Α: Πέρα από τη μαγεία της αίθουσας, τα όνειρά μας και όλα αυτά, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι το διαδίκτυο είναι πολύ ταιριαστό μέρος για ταινίες μικρού μήκους. Είμαι στη δουλειά, έχω δέκα λεπτά διάλειμμα και ορίστε μια προβολή μιας μικρού μήκους.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους στο διεθνές τοπίο;
Ολα αυτά σημαίνουν πολλά και δίνουν μια ευκαιρία να τα συζητήσουμε για άλλη μία φορά όλοι μαζί από κοντά στο φεστιβάλ! Μία θερινή σύναξις των φιλμοφυλάκων.
Ο,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
Χμμ. Η τέχνη ίσως να παραμείνει μέσα μας για πολύ καιρό ακόμη. Βλέπουμε ότι ο άνθρωπος ένιωσε από την αρχή του χρόνου την ανάγκη να ζωγραφίζει τη σπηλιά του. Οι ταινίες είναι μια ακόμη ζωγραφιά στη σπηλιά. Ομως, οι σπηλιές ενίοτε φράζουν από παγετώνες και οι κάτοικοί τους μετακομίζουν σε άλλες. Θα δούμε.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Με Λένε Αντι:»
Mε Λένε Αντι:
Αφροδίτη Μπαχαρνίκου, Ευθαλία Παπακώστα, Αρης Σερβετάλης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου | Σκηνοθεσία, σενάριο, μοντάζ: Ανδρέας Βακαλιός, Φίλη Ολσέφσκι | Παραγωγός: Ορέστης Πλακιάς | Executive Producer: Φαίδρα Βόκαλη | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Φίλη Ολσέφσκι | Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Σοφία Βάσο, Αννα Βόκαλη | Μακιγιάζ, Κομμώσεις: Αντιγόνη Ακριτίδου | Ηχολήπτης, Ηχητικός Σχεδιασμός, μιξάζ: Αντώνης Κουτελιάς | Χορογράφος Σκηνικής Πάλης: Νικολάκης Ζεγκίνογλου | Οπερατέρ: Αφροδίτη Μπαχαρνίκου, Φίλη Ολσέφσκι | Α' Βοηθός Σκηνοθέτης: Γιάννης Τζουβελέκης | Διευθυντής Παραγωγής: Μανόλης Κριτσωτάκης | Βοηθός Κάμερας: Ελισσάβετ Αλεξοπούλου | Βοηθός Διευθυντή Παραγωγής: Μαριλίζα Αντωνιάδου | Επιμελητής Μοντέρ Ηχου: Παναγιώτης Κουβέλης | Σύμβουλος Σεναρίου: Τζον Στήβενς | Σύμβουλος Ερευνας: Αντιγόνη Νικολαΐδου | Φωτογράφος Πλατώ: Νύπε Σότι | Παραγωγή: Late Bloomers, ΕΡΤ | Με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
