Η ταινία
Η Φανή, μια νεαρή νοσηλεύτρια ενός μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου, βυθίζεται κάθε βράδυ στονίδιο εμμονικό εφιάλτη. Βλέπει ότι μεταμορφώνεται σε δέντρο. Ενώ βρίσκεται στάσιμη μέσα σε μίαμοναχική καθημερινότητα, συνειδητοποιεί ότι ο εφιάλτης της ξεπερνά τα όρια του φαντασιακού καιεισχωρεί σταδιακά στη ζωή της.
Ο σκηνοθέτης
Ο Μανώλης Μαυρής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Σπούδασε γραφιστική και κινούμενο σχέδιο στην Αθήνα και οπτική επικοινωνία στο Λονδίνο (MA). Οι μικρού μήκους ταινίες του έχουνπροβληθεί σε σημαντικά φεστιβάλ ταινιών παγκοσμίως όπως το φεστιβάλ των Καννών, το SXSW και το BFI του Λονδίνου. Το 2021 η ταινία του «Brutalia, Εργάσιμες Μέρες» κέρδισε το βραβείοCanal+ στην 60ή Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ των Καννών, ενώ δύο χρόνια μετά η τελευταίατου ταινία «Midnight Skin» έκανε πρεμιέρα στο ίδιο φεστιβάλ. Το έργο του εστιάζει στην έννοια της ετεροτοπίας και εξερευνά τα όρια μεταξύ του ρεαλιστικού καιτου φανταστικού. Σήμερα ο Μανώλης Μαυρής προετοιμάζει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία "Liar Man", τοσενάριο της οποίας βραβεύτηκε στο ειδικό πρόγραμμα των Καννών NEXT STEP 2023.
5 ερωτήσεις για το «Midnight Skin»:
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη νααφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Η ιδέα της ταινίας προέκυψε πριν την πανδημία και βασίζεται στην αφήγηση ενός εφιαλτικούονείρου της μητέρας μου. Το "Midnight Skin" πραγματεύεται τη διαδρομή ενός μοναχικούανθρώπου προς την αυτογνωσία. Με θεματική αφετηρία το αίσθημα της αποξένωσης, η ταινίααφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που "εγκαταλείπει" σταδιακά την ανθρώπινη φύση και τελικάαποδέχεται μία "νέα μορφή ύπαρξης". Η μεταμόρφωση αυτή προκύπτει μέσω τουεπαναλαμβανόμενου εφιάλτη της και εκδηλώνεται ως σύμπτωμα της μοναξιάς της.Με αυτόν τον χαρακτήρα βρίσκω τον εαυτό μου βαθιά συνδεδεμένο. Είναι ένα άτομο που δενξεχωρίζει, νιώθει αποξενωμένο και δεν έχει αληθινή σχέση με τους άλλους.Το «Midnight Skin» είναι μια ήσυχη ιστορία.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση του να είσαι σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα; Τι σαςδυσκόλεψε στην πραγματοποίηση της ταινίας, τι σας έφερε μεγάλη χαρά, ή τι σας εξέπληξε- θετικά ή αρνητικά;
Το σινεμά με τον τρόπο που αντιμετωπίζεται στην Ελλάδα αποτελεί ένα ακριβό χόμπι. Δεναποφέρει χρήματα στους δημιουργούς, οπότε πρακτικά δεν μπορεί να αποκαλείται επάγγελμα. Ημεγαλύτερη πρόκληση για κάποιον που επιλέγει τη σκηνοθεσία είναι ο βιοπορισμός. Χρειάζεταιμεγάλη επιμονή ώστε να μην τα παρατήσεις όταν αναπόφευκτα έρθει η στιγμή που θα νιώσειςαβοήθητος, κουρασμένος ή βρεθείς σε οικονομικό αδιέξοδο.Οσον αφορά στο «Midnight Skin», πρόκειται για την πρώτη μου ταινία της οποίας η διάρκεια (40λεπτά) ξεπερνά το σύνηθες όριο των μικρού μήκους ταινιών και αρχίζει να συνορεύει με το φορμάττης μεγάλου μήκους. Μια καινούρια δοκιμασία για μένα.Στην ταινία αυτή κινητήρια δύναμη της ιστορίας αποτελεί η διαδρομή της κεντρικής ηρωίδας, τηνοποία ακολουθούμε από την αρχή ως το τέλος. Αυτό συνεπάγεται πρακτικά ότι το μεγαλύτεροβάρος πέφτει στην ερμηνεία της κεντρικής ηθοποιού, κάτι το οποίο επίσης δοκίμασα για πρώτηφορά - και χαίρομαι που το έκανα με τη Ρομάννα (Λόμπατς).Αυτή η εμπειρία ήταν μια πολύτιμη προετοιμασία για τις επόμενες ταινίες μου. Με μετακίνησε,ένιωσα ότι έφυγα από το comfort zone, εκτέθηκα σε κινδύνους που με έκαναν να νιώθω ότι δενείχα πάντα τον έλεγχο. Ωστόσο, πάντα μπορώ να νιώθω ασφαλής λαμβάνοντας μεγάλη στήριξηαπό τους συνεργάτες μου. Και συγκεκριμένα από τις παραγωγούς Άνναμπελ Αρώνη (με την οποίαφτιάξαμε μαζί και την προηγούμενη ταινία μου), Camille Genaud, Ρομάννα Λόμπατς και ΕλληΠαπαδιαμάντη.
Είναι οι πλατφόρμες και η νέα πραγματικότητα του streaming μια ευκαιρία για τη διανομήκαι προβολή της μικρού μήκους ταινίας; Πού στέκεστε στο δίλημμα αίθουσες ήπλατφόρμες;
Ενώ παλιότερα ο βασικός τόπος όπου μπορούσε κανείς να δει μικρού μήκους ήταν σε φεστιβάλ,πλέον η ζωή μιας ταινίας μεγεθύνεται - κάτι που είναι εξαιρετικά θετικό. Με το streaming σίγουρα ημικρού μήκους ταινία έχει την δυνατότητα να φτάσει σε ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό. Αυτός είναι οσκοπός μιας ταινίας, να την δει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται. Ανεξάρτητα με τον τρόπο - αν θατην δει από το κινητό, το λάπτοπ ή το σινεμά - το βασικό ζητούμενο είναι να την δει. Από την άλληθεωρώ πολύ σημαντική και τη συνθήκη θέασης μιας ταινίας, την ποιότητα της προβολής, η οποίαμπορεί να αλλάξει τελείως την πρόσληψη. Τίποτα δεν συγκρίνεται με την αίθουσα. Είναι τοασφαλές περιβάλλον που απαιτεί την προσοχή του θεατή και τον βάζει σε μια ατμόσφαιρα. Ηαίθουσα δεν επιτρέπει διακοπές και περισπασμούς που μπορεί να υπάρξουν σε άλλους χώρουςκαι να κατακερματίσουν την εμπειρία μιας ταινίας. Οπότε στο δίλημμα αίθουσες ή πλατφόρμεςαπαντώ μόνιμα γεμάτες αίθουσες.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικόκινηματογραφικό τοπίο; Τι σημαίνουν οι συνεχείς επιτυχίες της ελληνικής ταινίας μικρούμήκους στο διεθνές τοπίο;
Σχετικά με τις διακρίσεις των ελληνικών ταινιών μικρού μήκους στα διεθνή φεστιβάλ, θεωρώ ότιείναι απόδειξη της στραμμένης προσοχής προς τους νέους δημιουργούς της χώρας μας. Οιδυνατότητες που αυτή η προσοχή εξασφαλίζει κάνουν εφικτή την υλοποίηση όλο και περισσότερωνταινιών. Οι διεθνείς συμπαραγωγές είναι ένα φαινόμενο που συναντάμε όλο και πιο σύχνα.Επίσης δεν θεωρώ ασύνδετο το γεγονός ότι από φέτος το φεστιβάλ της Δράμας αναγνωρίζεται ωςOscar qualifying. Η διαρκής εξέλιξη του φεστιβάλ πιστεύω πως είναι αλληλένδετη με το συνεχώςαυξανόμενο επίπεδο του ελληνικού σινεμά.Είναι η τέταρτη φορά που πάω στο φεστιβάλ της Δράμας. Ενα φεστιβάλ που με έχει στηρίξειφιλοξενώντας όλες μου τις ταινίες και προσφέροντάς μου ουσιαστική βοήθεια στα βήματά μου.Φέτος θα προβληθούν εκεί ταινίες πολλών φίλων μου, κάτι που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο.Ανυπομονώ τις δω.
O,τι κι αν γίνει το σινεμά θα επιβιώσει γιατί...
Πάντα θα υπάρχουν ιστορίες να ειπωθούν.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Midnight Skin»:
Midnight Skin | Σενάριο - Σκηνοθεσία: Μανώλης Μαυρής | Ηθοποιοί: Ρομάννα Λόμπατς, Κατερίνα Ζησούδη, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Δημήτρης Κίτσος, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Γρηγόρης Μπαλλάς, Αγγελική Νοέα, Κωνσταντίνος Σάμαα, Χαρά Τζόκα, Κωνσταντίνος Πλεμμένος | Παραγωγοί: Ανναμπέλ Αρώνη, Camille Genaud, Ρομάννα Λόμπατς, Γιώργος Τσοκόπουλος, Clarisse Tupin | Παραγωγή: Avion Films, Paraiso Production, AKRAN Creative Company | Executive Producer:Έλλη Παπαδιαμάντη | Παραγωγός Avion Films: Jo Hayek, Παραγωγός AKRAN: Paul Typaldos |Line Producer AKRAN: Λήδα Βλαχάβα | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Manu Tilinski | Μουσική: CarlaPallone | Μοντάζ: Θοδωρής Αρμάος | Σκηνογραφία: Δάφνη Καλογιάννη | Κοστούμια: ΕύαΓουλάκου | Sound Design: Παναγιώτης Παπαγιαννόπουλος, Στέλιος Κουπετώρης | Color Grading:Alexandra Pocquet | Α’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδρέας Οικονομάκης | Β' Βοηθός Σκηνοθέτη: ‘ΙριδαΜπαγλανέα | Script: Έλενα Παπασταύρου | Παραγωγοί: Avion Films - Jo Hayek | Akran - PaulTypaldos | Διεύθυνση Παραγωγής: Θάνος Αθανασιάδης | Ηχοληψία: ΠαναγιώτηςΠαπαγιαννόπουλος | Location management: Locatopia - Παναγιώτης Λαζαράκος, ΠαναγιώταΚαραστεργίου | Μακιγιάζ: Manon Kehayoglou | Κομμώσεις: Daniel Bababekova | Special EffectsMake Up: Morgan Hildebrand & Aurélia Monnier, Fiona Bourgeois | VFX: Mathematics | Casting:Athens Casting - Alex Kelly, Κατερίνα ΖησούδηΜε την υποστήριξη: CNC, France Televisions, Prociper & Angoa, EKK, ΕΚΟΜΕ, ΥπουργείοΠολιτισμού & Αθλητισμού «ειδικό πρόγραμμα -COVID-19- για την υποστήριξη τηςκινηματογραφικής κοινότητας» | Sales & Distribution: Radiator IP Sales, Ben Vandendaele
