Παρά τα όσα θα πίστευε κανείς και για το ταμπεραμέντο, αλλά κυρίως για τη δύναμη που έχει επιδείξει σε περισσότερους από έναν σπουδαίους ρόλους την τελευταία δεκαετία, η Αλμπα Ρορβάκερ δεν θέλει να μιλάει καθόλου για τον εαυτό της, αρνείται να δεχτεί τον τίτλο της σπουδαίας ηθοποιού, κοκκινίζει στο άκουσμα πως εκπροσωπεί την Ιταλία στα διεθνή φεστιβάλ συγκεντρώνοντας διακρίσεις και φωτογραφικά φλας και προτιμά να αντιμετωπίζει την κάθε ταινία με το περίσσευμα αθωότητας που κρατάει πάντα και για τις ηρωίδες της.
Μέσα σε τρία μόλις χρόνια, η Αλμπα Ρορβάκερ βρέθηκε το 2012 στο 69ο Φεστιβάλ Βενετίας με την «Ωραία Κοιμωμένη» του Μάρκο Μπελόκιο, την επόμενη χρονιά, το 2013, στο 70ο Φεστιβάλ με το βραβευμένο «Via Castellana Bandiera» της Εμα Ντάντε, το Μάιο του 2014 στις Κάννες με τα «Θαύματα» της αδερφής της Αλίτσε Ρορβάκερ, το Σεπτέμβριο του 2014 στο 71ο Φεστιβάλ Βενετίας με το βραβείο Α' Γυναικείου Ρόλου για τις «Πεινασμένες Καρδιές» και το Φεβρουάριο του 2014 στη Berlinale με την «Ορκισμένη Παρθένα» της Λάουρα Μπισπούρι σε έναν από τους σπουδαιότερους ρόλους της καριέρας της.
Οχι και αμελητά συγκομιδή ρόλων και διακρίσεων για μια ηθοποιό που ξεκίνησε στα περασμένα 25 της χρόνια, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του Πούπι Αβάτι, του Νάνι Μορέτι, του Σίλβιο Σολντίνι, πριν γίνει διεθνής σταρ με τη συμμετοχή της στο «Είμαι ο Ερωτας» του Λούκα Γκουαντανίνο - κι αυτό επειδή ο Ιταλός σκηνοθέτης έβρισκε πως έμοιαζε με την πρωταγωνίστρια Τίλντα Σουίντον.
Στα 37 της χρόνια σήμερα, η Αλμπα Ρορβάκερ αναμετριέται μόνο με τον εαυτό της, τις προκλήσεις που βρίσκει στους ρόλους που ερμηνεύει και στην πίστη πως το σινεμά υπάρχει για να μας κάνει να πάμε ακόμη πιο ψηλά και μιλάει στο Flix με αφορμή τη συγκλονιστική της ερμηνεία στο «Ορκισμένη Παρθένα» της Λάουρα Μπισπούρι στο ρόλο μιας γυναίκας που ζει σαν αγόρι αφού είναι ο μοναδικός τρόπος για να ζήσει ελεύθερη , κομμάτι μιας άγνωστης πραγματικότητας που συναντάει κανείς ακόμη και σήμερα στην Αλβανία.
Η Λάουρα Μπισπούρι (αριστερά) με τις πρωταγωνίστριές της στην «Ορκσιμένη Παρθένα», Φλόνια Κοντέλι και Αλμπα Ρορβάκερ
Θεώρησα πως ήταν μια επικίνδυνη αποστολή. Αφησα τη Λάουρα να μου διηγηθεί την ιστορία. Με συνεπήρε. Δεν ήξερα πολλά πράγματα γι' αυτές τις γυναίκες, όπως και οι περισσότεροι. Διάβασα πολλά για την ιστορία αυτών των γυναικών, είδα φωτογραφίες, ντοκιμαντέρ, μου φαινόταν απίστευτο ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Δεν μπορώ να σας πω ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι του ρόλου, γιατί ήταν όλος ο ρόλος πολύ δύσκολος. Αλλά τα δύσκολα πράγματα που κάνεις με πάθος καταλήγουν να είναι τα πιο εύκολα. Και συνήθως είναι κάτι που είναι αδύνατον να εξηγήσεις.
Υπάρχουν πολλές καλές ταινίες με ιστορίες γυναικών που γίνονται άντρες. Εμείς θέλαμε να δείξουμε μια γυναίκα παγιδευμένη σε ένα αντρικό σώμα, σε μια αντρική συμπεριφορά, σε κάτι από το οποίο θέλει να αποδράσει. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να βρω την αλήθεια του χαρακτήρα. Ο Μαρκ δεν καταλαβαίνει, νιώθει πως μετά από 15 χρόνια αυτή η κατάσταση είναι κάτι που τον εμποδίζει να εξελιχθεί.
To όνειρό μου ήταν να γίνω ακροβάτης, αλλά όταν ήμουν 17 ετών, μετακόμισα στη Φλορεντία για να σπουδάσω ιατρική. Περίπου εκείνη την εποχή ξεκίνησα να παίζω, άλλα μόνο όταν έγινα δεκτή στην Εθνική Κινηματογραφική σχολή στα 21 μου το πήρα στα σοβαρά. Με κάποιο τρόπο νομίζω πως η Ιατρική και η υποκριτική μοιάζουν. Με το ένα προσπαθείς να κατανοήσεις τι συμβαίνει μέσα στο σώμα και με το άλλο προσπαθείς να το εκφράσεις.
Οι επιλογές ενός ηθοποιού λένε πολλά για έναν ηθοποιό. Ταυτόχρονα, θεωρώ ότι είμαι και απλά τυχερή.Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να κάνω ταινίες που πιστεύω, ταινίες που λένε κάτι στην καρδιά μου. Ταινίες που θα ήθελα να δω σαν θεατής. Και μου αρέσει πάντα να ξεχωρίζω το ταλέντο του σκηνοθέτη. Μου αρέσει να μοιράζομαι το όραμα του σκηνοθέτη και να γίνομαι κι εγώ αφηγητής στην ιστορία που θέλει να πει. Μια ταινία δεν είναι τύχη, γιατί απαιτεί πολλή σκληρή δουλειά.
Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για το σινεμά στην Ιταλία. Οπως και για τις τέχνες γενικότερα. Γεννήθηκαν όμως πολύ δυνατές φωνές μέσα στην κρίση και το ιταλικό σινεμά δείχνει να έχει ξαναγεννηθεί. Είναι ωραίο να βλέπεις τις ιταλικές ταινίες να ταξιδεύουν στον κόσμο, αλλά και το ίδιο το σινεμά της χώρας να αναγνωρίζεται παγκοσμίως.
Είναι παρεξήγηση ότι μου αρέσουν μόνο οι γυναίκες ηρωίδες που βρίσκονται σε πολύ δύσκολες δραματικές καταστάσεις. Θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω ένα μιούζικαλ. Ενα από τα μεγάλα μου όνειρα είναι να παίξω σε μια ταινία φαντασίας, να είμαι η κεντρική ηρωίδα σε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που ο κόσμος με έχει συνηθίσει μέχρι σήμερα. Να γίνω μια φανταστική σούπερ ηρωίδα.
Tags: Αλμπα Ρορβάκερ
