Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο 603 του «Walking Dead».
Η μυθολογία είναι γεμάτη ιστορίες με θυσίες που σκοπεύουν να κατευνάσουν τους εκδικητικούς θεούς, με κάποιον αθώο ή κάποια αθώα νέα να γίνεται δώρο προς το ανώτερο ον που κοιτάζει, που περιμένει. Η σύγχρονή μυθολογία του 21ου αιώνα, οι τηλεοπτικές σειρές δηλαδή, έχουν φτάσει να αποτελούν οι ίδιες μια μοντέρνα ενσάρκωση της ίδιας αυτής αλληγορίας. Πολλές είναι εκείνες που θυσιάζουν διαρκώς τους νέους τους για να πετύχουν την αιώνια νιότη, από το «24» και το «Lost» μέχρι το «Grey’s Anatomy» και το «Game of Thrones». Θα σε πείσω πως ανά πάσα στιγμή όλοι κινδυνεύουν κι εσύ για αντάλλαγμα θα μείνεις κολλημένος στην οθόνη.
Το «Walking Dead» ήταν πάντα ελαφρώς πιο ευθύ και έντιμο ως προς αυτή τη διάσταση της κοσμολογίας του. Οι θάνατοι σε αυτή τη σειρά δεν ήταν εφέ, σχεδόν δεν αποτελούσαν καν σοκ. Ήταν πάντα η καθημερινότητα. Κάθε φορά που βάζεις να δεις ένα επεισόδιο ξέρεις πως υπάρχουν 30-40% πιθανότητες να δεις έναν σημαντικό χαρακτήρα να πεθαίνει. Αυτός είναι ο κόσμος του «Walking Dead». Δεν είναι εφέ- είναι το είναι του. Η συνεπής ενσάρκωση της ιδέας πως αυτός είναι ένας κόσμος δίχως αντικειμενικό σκοπό, δίχως ελπίδα. Με μόνη σκέψη την επιβίωση. Είναι συναρπαστική σπουδή χαρακτήρων το να βλέπεις πώς αντιδρά ο καθένας σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όπως είναι τεστ χαρακτήρα και το πώς αντιδρά ο καθένας που το παρακολουθεί. Τι περιμένει, τι ελπίζει.
Αλλά όπως και να έχει, οι συνεχείς θάνατοι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του DNA αυτής της σειράς. Το να ζητά κάποιος από το «Walking Dead» να ηρεμήσει με τους αναίτιους θανάτους είναι σα να ζητά από το «Knick» να σταματήσει να έχει τόσα αιματηρά χειρουργεία ή από το «Broad City» να σταματήσει να έχει τόσα αστεία.
Διαβάστε ακόμη: To «The Walking Dead» επέστρεψε... ενισχυμένο
Η 6η σεζόν ξεκίνησε με ένα φοβερό επεισόδιο που ακολουθούσε λεπτομερώς το σχέδιο του Ρικ να απομακρύνει από την Αλεξάντρια μια τεράστια ορδή από ζόμπι που βρίσκονταν στην παραπέρα κοιλάδα, ένα σχέδιο που κλάταρε και σωζόταν στιγμή προς στιγμή, μπροστά στα μάτια μας, καθόλη τη διάρκεια της αγωνιώδους εκείνης ώρας.
Το 2ο επεισόδιο, ας το λέμε χαϊδευτικά «Εκείνο Με Την Κάρολ Τ-1000», γύρισε πίσω στη βάση, στο σπίτι, όχι μόνο για να εξηγήσει εκείνη την κόρνα από την κόλαση που έβαλε σε κίνδυνο όλη την εφαρμγή του παράτολμου σχεδίου, αλλά και για να μας δείξει τι συνέβαινε στην Αλεξάνδρια όση ώρα απουσίαζαν από εκεί όλοι οι πολεμιστές.
Ήταν ένα 40λεπτο ακόμα πιο αγωνιώδες από εκείνο της πρεμιέρας, καθώς οι Λύκοι εισέβαλαν στην φαινομενικά ανυπεράσπιστη πόλη δίχως να υπολογίζουν στην ύπαρξη διάσπαρτων πολεμιστών (του Καρλ, του Μόργκαν) ή της μίας ασταμάτητης φονικής μηχανής που τόσο καιρό βρισκόταν undercover, δηλαδή της Κάρολ. Μπορούν τα πράγματα να πηγαίνουν τόσο κατά διαόλου και στα δύο μέτωπα; Ναι, φυσικά μπορεί επειδή είναι το «Walking Dead», κι αν δεν πήγαιναν κατά διαόλου θα βλέπαμε το «Survivor».
(Όχι ότι υπάρχει πρόβλημα με το «Survivor» φυσικά. Ακριβώς το ότι το «Walking Dead» έχει αυτή την πτυχή εθιστικού ριάλιτι, το όλο ‘ποιος θα ψηφιστεί εκτός νησιού την επόμενη βδομάδα’, είναι που το κάνει τόσο αμείωτα καθηλωτική τηλεόραση.)
Δεν ξέρω αν σκοπεύουν να διατηρήσουν αυτή τη δομή αφηγηματικού πινγκ πονγκ για όλη την ημι-σεζόν, όχι πως θα με εξέπληττε φυσικά. Από τότε που ανέλαβε τη σειρά ο Σκοτ Γκιμπλ έχουμε δει κάθε λογής πειράματα στη σειρά, με αποκορύφωμα την ημι-σεζόν 4β όπου στην ουσία παρακολουθούμε μια σπονδυλωτή μίνι σειρά από αυτοτελή πορτρέτα χαρακτήρων, χαμένων στο ίδιο δάσος. Είναι τέλειο αυτό, γιατί ποτέ δεν μπορείς με ευκολία να προβλέψεις πού θα σε πάει μετά η σειρά και, κυρίως, πώς.
Στο 3ο επεισόδιο η δράση επιστρέφει έξω από τα τείχη, στην ορδή των ζόμπι που ο Έιμπραχαμ και η Σάσα οδηγούν με ασφάλεια και υπομονή μακριά από την πόλη, με τον Ντάριλ να κρατάει τσίλιες. Με το που ακούστηκε όμως η κόρνα του φορτηγού, το πίσω μισό της ορδής ξεκόλλησε και άρχισε να επιστρέφει προς την πηγή του ήχου. Ο Ρικ αναγκαζόμενος να αυτοσχεδιάσει επί τόπου, αποφασίζει να πάει να βρει το βαν και με αυτό να μαζέψει και να επανακατευθύνει τα αποσπασμένα ζόμπι ξανά προς την ασφαλή κατεύθυνση. Όσο γίνεται αυτό, το γκρουπ των υπόλοιπων επιζήσαντων θα προσπαθήσει να γυρίσει στην Αλεξάντρια.
Στην αρχή, πριν χωριστούν, ο Ρικ παίρνει κατά μέρους την Μισόν και τον Γκλεν και τους εξηγεί το σχέδιο. «Δεν θα επιβιώσουν όλοι», υπενθυμίζει. «Συνεχίστε να προχωράτε.» Ναι. Ούτε αυτός δεν φανταζόταν πόσο πολύ δε θα επιβιώσουν όλοι.
Η αντίθεση με την πρεμιέρα είναι γραμμένη σε κάθε λέξη του επεισοδίου. Εκεί είχαμε ένα επεισόδιο όπου σε γενικές γραμμές όλα ακολούθησαν το σχέδιο παρά τις μικρές διορθώσιμες αποκκλίσεις. Εδώ, έχουμε ένα 40λεπτο όπου τα πάντα πηγαίνουν στραβά. Αλλά μιλάμε τα πάντα. Είναι κι αυτό μια αποχώρηση. Συνήθως στο «Walking Dead» μια ελεγχόμενη κατάσταση πάει κατά διαόλου όταν ένα μικρό ατύχημα απειλεί να τα γκρεμίσει όλα, αλλά αυτή τη φορά δεν υπάρχει το παραμικρό πράγμα που να πηγαίνει σωστά. Το παραμικρό.
Το γκρουπ της Μισόν χάνει διαρκώς μέλη, στην προσπάθεια να διασχίσουν το δάσος και προσπερνώντας στην πορεία διάσπαρτα ζόμπι. Μία redshirt στραβοπατάει ή κάτι τέτοιο και στραμπούληξε τον αστράγαλό της, τελοσπάντων η ουσία είναι ότι πάει αργά. Ένας τρελός redshirt τα χάνει και αρχίσει να πιστολιάζει χωρίς λόγο, αφήνοντας ανήμπορο έναν τρίτο redshirt. Φεύγει πανικόβλητος κια τον βρίσκουν λίγες σκηνές μετά ανοιγμένο στο δρόμο σα μπουφέ για τα τριγύρω ζόμπι. Γενικά το προτζεκτάκι ‘εμφανίζουμε χαρακτήρες που δεν θυμάσαι αν έχεις ξαναδεί για να τους ξεκοιλιάσουμε δέκα λεπτά μετά καλά’ πάει πολύ καλά φέτος.
Τώρα, όλοι αυτοί κλείνονται μέσα σε ένα μαγαζί επειδή στην πόλη που φτάνουν έρχονται ζόμπι από παντού και δε μπορούν να τρέξουν να τους ξεφύγουν επειδή οι μισοί του γκρουπ έχουν τραυματιστεί σκουντουφλώντας μεταξύ τους. Όταν κλείνονται μέσα ο Γκλεν έχει την όχι-φρικτή ιδέα να πάει να βάλει φωτιά σε ένα κτίριο ώστε να μαζευτούν εκεί τα ζόμπι και να μπορέσουν να δραπατεύσουν, αλλά και να συγκεντρωθούν όλα τα διάσπαρτα ζόμπι σε ένα σημείο. Είναι τρομερό το χάρισμα της σειράς να κάνει σχεδόν λογικές ιδέες να μοιάζουν με πανωλεθρίες μετά την εκτέλεσή τους.
Το γκρουπάκι της Μισόν που μένει πίσω θεωρητικά θα περιμένει τη φωτιά, όμως φυσικά και στη ντουλάπα υπάρχουν 2 ζόμπι που κάνουν τόση φασαρία που όσα τριγυρίζουν απέξω αρχίζουν να κατευθύνονται προς το μαγαζί. Η Μισόν τους παίρνει όλους και τρέχει αλλά τελικά γλιτώνουν μόνο τρεις, που φτάνουν σε μια ρημαγμένη Αλεξάντρια.
Διαβάστε ακόμη: Η επιβίωση είναι μόνο ένα ζητούμενο στον έκτο κύκλο του «The Walking Dead»
Στο μεταξύ ο Γκλεν έχει πάρει μαζί του τον Νίκολας που σε αυτό το σημείο πια είναι εμφανές πως θα έκανε κάποια χοντράδα επειδή πάνε όποτε τον βλέπουμε από πέρσι μοιάζει α) τρελός, β) παραπολυμετανιωμένος και γ) ΤΡΕΛΟΣ. Ακόμα χειρότερα, ο Γκλεν εμπιστεύεται τυφλά τον Νίκολας ως προς το ποιο κτίριο να κάψουν και προς τα πού να τρέξουν για να γλιτώσουν όταν διαπιστώνουν πως το κτίριο ήταν καμένο ήδη. Ο Νίκολας τους οδηγεί σε αδιέξοδο, ανεβαίνουν σε ένα κάδο για να γλιτώσουν κι εκεί που αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι ταρζανιά θα κάνει ο Γκλεν για να γλιτώσει(*), ο Νίκολας αποφασίζει πως eleoc kapu και τραβάει πιστολιά στο κεφάλι του αφού λέει στον Γκλεν το «thank you» του τίτλου του επεισοδίου.
(*Στοιχημάτιζα στο ότι θα πέταγε τον Νίκολας στα ζόμπι και θα πάταγε πάνω του για να φτάσει να σκαρφαλώσει στα πλαϊνά κάγκελα αλλά μετά θυμήθηκα ότι ο Γκλεν δεν είναι Ρικ, και δες τώρα τι έγινε.)
Πριν προλάβεις να αναρωτηθείς πώς μπορεί να βοηθήσει τον Γκλεν αυτό, ο Νίκολας τον συμπαρασύρει μες στο χαμό των ζόμπι κι έπειτα παρακολουθούμε αυτό που μάλλον είναι μια ορδή από ζόμπι να τρώει τα σωθικά του Γκλεν ενώ αυτός κοιτάει. Η ζωή μετά τον μη-θάνατο!
Μπορεί η σειρά μόλις να σκότωσε τον Γκλεν; Πριν προλάβεις να αναλογιστείς τον φρικτό φαινομενικό θάνατο ενός από τους αγαπημένους χαρακτήρες του κοινού, το επεισόδιο σου θυμίζει πως έχει κι άλλα πράγματα που μπορούν να πάνε στραβά. Ο Ρικ είχε φύγει για να βρει το βανάκι και στο δρόμο συναντά κάτι διάσπαρτα ζόμπι. Κατά τα φαινόμενα κάποιο από αυτά του γρατζουνάει το χέρι γιατί ο Ρικ περνάει το μισό επεισόδιο κρατώντας το χέρι του ψηλά και με σφιγμένη γροθιά. Τι κάνουν; Ζόμπισαν τον Ρικ; Θα τρελαθούμε;
Εν τέλει φτάνει στο βανάκι, όπου αφού του ορμάνε κάποιοι Λύκοι που λογικά είχαν δραπατεύσει μόλις και μετά βίας από την Οργή Της Κάρολ στο προηγούμενο επεισόδιο, και αφού τους ξεκάνει με ένα πολυβόλο, διαπιστώνει πως η μηχανή δεν παίρνει μπροστά. Φυσικά. Έτσι, όχι μόνο δε μπορεί να ολοκληρώσει το σχέδιό του και άρα τα μισά ζόμπι πάνε όντως προς την Αλεξάντρια, αλλά και βρίσκεται τώρα μόνος του, με ένα γρατζουνισμένο χέρι, μέσα σε ένα ακινητοποιημένο αμάξι, περικυκλωμένος από ζόμπι.
Όλα καλά;
Διαβάστε και δείτε ακόμη: Οταν το «The Walking Dead» συνάντησε τα «Φιλαράκια»
Τώρα, πολύ αμφιβάλω πως η σειρά θα σκότωνε ποτέ τον Ρικ, και είμαι περίεργος να δω πώς θα τη γλιτώσει από αυτή την κατάσταση που βρέθηκε. Ταυτόχρονα, αναμένουμε υποθέτω την τελεσίδικη απόφαση του θανάτου Γκλεν γιατί το μισό ίντερνετ ψάχνει τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να τη γλιτώσει, όπως το να καλυφθεί με τα εντόσθια του Νίκολας ή, δεν ξέρω, να τον αναστήσει η Μελισάνδρη.
Αλλά εδώ που τα λέμε δεν είναι και πολλές οι σειρές που θα μπορούσαν να επιβιώσουν ή έστω να δοκιμάσουν να επιβιώσουν σκοτώνοντας τον πρωταγωνιστή τους. Όμως χρειάζονται έμπρακτες υπενθυμίσεις καμιά φορά για το τι σημαίνει ο κόσμος του «Walking Dead», που από ένα σημείο και μετά είναι δύσκολο να πετύχεις σκοτώνοντας απλά τυχαίους redshirts- ή ακόμα και ντεμί σημασίας και μεγέθους ήρωες όπως ας πούμε ο Ταϊρίς (σε εκείνη την επεισοδιάρα της 5ης σεζόν, που παραμένει το καλύτερο της σειράς μες στο 2015).
Πάντα σε αυτού του τύπου τα μακελειά επιβίωσης ισχύει ο κανόνας της Έλεν Ρίπλεϊ. Παρακολουθώντας το πρώτο «Alien», τουλάχιστον θεωρητικά, χωρίς να γνωρίζεις την ύπαρξη των επόμενων, δεν έχεις ιδέα ποιος ή ποια θα επιβιώσει. Είναι όλοι ισότιμοι απέναντι στο τέρας και στον θεατή, κάθε θάνατος είναι ένα σοκ, κάθε επιβίωση μια άσκηση στην αγωνία. Αλλά από τη στιγμή που η Ρίπλεϊ επιβιώνει, μετά ξέρεις πως η ιστορία είναι δική της. Μετά, δεν γίνεται να πεθάνει. (Ακόμα κι όταν πέθανε δεν την άφησαν να πεθάνει.)
Σε ένα ensemble δράμα σαν το «Walking Dead» η Ρίπλεϊ είναι περισσότερο συλλογική οντότητα. Είναι ο Ρικ φυσικά, αλλά είναι και ο Ντάριλ, η Κάρολ, ο Γκλεν και η Μάγκι, και ο Καρλ. Είναι το γκρουπ που επιβίωσε από την ας πούμε πρώτη ταινία (να το οριοθετήσουμε στο τέλος της 2ης σεζόν αυτό; νομίζω ναι) και που έκτοτε ξέρεις πως όσοι κι αν τριγύρω τους πεθάνουν, πως όσοι νέοι χαρακτήρες έρθουν και φύγουν, αυτοί είναι εκεί, η ιστορία αυτή τους ανήκει.
Το «Walking Dead» θα ήθελε τώρα να σου θυμίσει πως αυτή η ιστορία δεν ανήκει σε κανέναν παρά μόνο στους νεκρούς.
Διαβάστε ακόμη:
- To «Gilmore Girls» επιστρέφει κι εμείς το γιορτάζουμε με 45 απολαυστικές στιγμές
- Είναι η τελευταία σεζόν του «Downton Abbey» η καλύτερη της σειράς;
- To «Scream Queens» συντρίβει τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό
- Το δύσκολο δεύτερο άλμπουμ: Τσεκάρουμε πώς επέστρεψαν για 2η σεζόν 8 περσινές επιτυχίες
- Φθινοπωρινό preview, Μέρος 2: Οι 74 σειρές που επιστρέφουν
- Φθινοπωρινό preview, Μέρος 1: Οι 36 νέες σειρές που ξεκινούν
Tags: walking dead
