Αν και το «The Gifted» δε μοιράζεται στην ουσία τίποτα με το «Legion» πέρα από την οικογένεια προέλευσης ιστοριών (το χάρτινο σύμπαν των X-Men), έχουν ένα κοινό στοιχείο που οδηγεί και τις δύο σειρές σε μια πετυχημένη προσέγγιση: Δεν προσπαθούν να αναπαράγουν τυφλά αυτό που δεκαετίες τώρα περνά ως τυπική X-Men ιστορία.
Για το «Legion» τα έχουμε πει στην ώρα του - ήταν μια σειρά που λειτουργούσε με μια τελείως διαφορετική ματιά σε σχέση με κάθε άλλη υπερηρωική ιστορία που έχουμε δει στην τηλεόραση, αλλά ακόμα και δίχως να προσπαθεί να παίξει με τους ίδιους κανόνες, το «Gifted» καταφέρνει να μοιάζει φρέσκο καθώς επιχειρεί μια ελαφρώς παραλλαγμένη προσέγγιση του τι σημαίνει μια ιστορία X-Men στο σήμερα.
Καταρχάς, για να το ξεκαθαρίσουμε. Το «Gifted» δεν είναι οι X-Men. Η υπερηρωική ομάδα του Τσαρλς Εξέιβιερ έχει - όπως ακούμε έναν χαρακτήρα να λέει στον πιλότο - χαθεί εδώ και καιρό. Χαρακτήρες γνωστοί από τα κόμικς υπάρχουν διάσπαρτοι, απλώς δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί, και σίγουρα όχι στον περιστασιακό θεατή. (Η Blink είναι από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες ας πούμε, και σίγουρα χαίρομαι που εδώ παίρνει κεντρικό ρόλο, την ώρα που στο «Days of Future Past» ήταν εκεί απλά για τα εφέ.)
Αντιθέτως, κεντρική θέση στη δράση παίρνει μια οικογένεια φυγάδων. Είναι οι Στράκερ, μια φαινομενικά τυπική οικογένεια που όμως στην πραγματικότητα είναι κάθε άλλο παρά συνηθισμένη. (Κι ας είναι αυτή η μία και μοναδική αναφορά αυτού του άρθρου στο «No Ordinary Family».) Η κόρη, Λόρεν, έχει την ικανότητα να δένει μεταξύ τους τα μόρια του αέρα, σχηματίζοντας κάτι σαν ασπίδες από το τίποτα. Ο γιος, Αντι, μπορεί να τα απομακρύνει μεταξύ τους σε μια μορφή τηλεκίνησης, υποθέτω. Η σειρά δεν είναι 100% σαφής στο τι ακριβώς κάνουν τα παιδιά, αλλά σε γενικές γραμμές αυτές είναι οι δυνάμεις τους, σχεδιασμένες ξεκάθαρα ώστε η μία να είναι το αντίθετο της άλλης. Η μία δένει ο άλλος λύνει, σα να λέμε.
Δείτε ακόμη: To τρέιλερ του «The New Mutants» υπόσχεται να σας τρομάξει
Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως τόσο τα εφέ όσο και η δράση, είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά. Δε χρειάζεται καν να συγκριθεί το «Gifted» με προσβλητικά σκουπίδια σαν το «Inhumans» ή με κάτι φτηνιάρικο σαν το «Agents of S.H.I.E.L.D.» που μοιάζει διαρκώς σε syndicated σειρά των ‘90s. Τα εφέ του «Gifted» είναι όμορφα χωρίς να τραβούν την προσοχή ποτέ πάνω τους, όπως και οι σκηνές δράσης. Ποτέ δε θα μείνει το στόμα σου ανοιχτό, αλλά δε θα αισθανθείς και ποτέ πως παρακολουθείς κάτι φτηνιάρικο.
Τα παιδιά λοιπόν, αποκαλύπτουν στον κόσμο τις δυνάμεις τους στη διάρκεια ενός σχολικού χορού που μοιάζει να ξεπήδησε από την «Carrie». Η Λόρεν ήξερε καιρό τώρα τι μπορεί να κάνει αλλά το έκρυβε, όχι μόνο επειδή ο κόσμος γενικά είναι εχθρικός (περισσότερα για αυτό σε λίγο) αλλά και επειδή συγκεκριμένα ο πατέρας τους, Ριντ (ο Στίβεν Μόγιερ του «True Blood»), είναι επαγγελματίας κυβερνητικός σπιούνος, μαζεύοντας μεταλλαγμένους όπου τους βρίσκει και χώνοντάς τους στη φυλακή- στην καλύτερη περίπτωση. Η εσωτερική σύγκρουση του Ριντ, αλλά και της γυναίκας του Κέιτλιν (Έιμι Άκερ, πάντα φανταστική), είναι από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της σειράς, καθως η κυριολεκτική μετάλλαξη των παιδιών τους, τους φέρνει αντιμέτωπους με το βάρος της ανηθικότητας τους. Στην καλύτερη περίπτωση παθητικοί θεατές μιας συστημικής καταπίεσης και στη χειρότερη ενεργά μέλη της (ο Ριντ παραδέχεται σε ένα σημείο πως κατά περιπτώσεις οι κατηγορούμενοι μεταλλαγμένοι απλά “εξαφανίστηκαν”), οι γονείς Στράκερ πρέπει τώρα να μετατραπούν σε underground φυγάδες ώστε να προστατέψουν αυτό που ως τώρα έβλεπαν ως Ξένο.
Είναι εδώ που η σειρά, την οποία δημιούργησε ο Ματ Νιξ του «Burn Notice», πετυχαίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα ισορροπία. Οι ιστορίες X-Men παραδοσιακά αφορούσαν μια Μεγάλη Αλληγορία για μέλη της κοινωνίας διαφορετικά, απόβλητα, που το mainstream έβλεπε πάντα ως το Απειλητικό Αλλο. Οι ιστορίες αυτές ενδυναμώθηκαν σε μια περίοδο κοινωνικών αναταραχών και μεγάλων διεκδικήσεων ατομικών δικαιωμάτων. Στα ‘90s, μετά τον Ρίγκαν, μετά το Τείχος, την κατ’επίφασιν απολιτίκ περίοδο του μεγάλου παγκόσμιου ονείρου, οι X-Men μετατράπηκαν σε κιτς μπλοκμπάστερ που αναφερόταν και αφορούσε πρωτίστως τον ίδιο τον εαυτό του μην έχοντας απαραιτήτως πολιτικοκοινωνικό έρεισμα, πλέον.
Δείτε ακόμη: Εφηβοι με ειδικές δυνάμεις εναντίον σατανικών γονιών στο τρέιλερ του «Runaways»
Οταν ο Μπράιαν Σίνγκερ εγκαινίασε την εποχή του κινηματογραφικού υπερηρωικού μπλοκμπάστερ με το κλασικό «X-Men» του 2000, επανεισήγαγε τους καταδιωκόμενους μεταλλαγμένους ως μια παρέα outsiders που αναζητούν τη θέση τους στον κόσμο, έχοντας να αντιμετωπίσουν μια μονομανή ρατσιστική ρητορική αντρών κολλημένων στον Παλιό Κόσμο. Ο Σίνγκερ (που έχει σκηνοθετήσει τον πιλότο του «Gifted») έμεινε αρκετά πιστός στα λόγια που καθόρισαν τους X-Men της κλασικής περιόδου, όμως ακόμα κι εδώ ήταν πάντοτε σαφές πως οι εκάστοτε ανταγωνιστές τους ήταν πράγματι, Aντρες Του Παλιού Κόσμου. Οι επακόλουθες ταινίες έμοιαζαν όλο και πιο πολύ ως θεάματα εσωτερικής κατανάλωσης, με μεταλλαγμένους να μάχονται μεταλλαγμένους, με όλο και λιγότερη σημασία να έχει το οποιοδήποτε κοινωνικό context.
Το «Gifted» δεν επανεφευρίσκει τον τροχό, αλλά κάνει μια μικρή ευφυή κίνηση που το κάνει - στα μάτια μου - άμεσα σημαντικό στην εξέλιξη της X-Μυθολογίας. Τοποθετεί το σκοτεινό του μέλλον, στο εδώ και τώρα. Hρωες εδώ δεν είναι οι μυθικοί θεοί X-Men με τις στολές τους και τις κωδικές τους ονομασίες και τις αδιανόητες δυνάμεις τους. Αυτοί, είναι εξαφανισμένοι. Το παρόν της σειράς είναι ο κόσμος που οι X-Men πάντα προσπαθούσαν να αποτρέψουν, και είναι - καθόλου συμπτωματικά - πολύ όμοιο με το δικό μας παρόν.
Eνα παρόν δηλαδή όπου η κυβέρνηση χωρίζει πολίτες σε πρώτης και δεύτερης τάξης όχι μόνο μέσω νομοθεσίας αλλά και κανονικοποίησης του ρατσισμού στη γλώσσα, στους θεσμούς, στην καθημερινότητα. Υπάρχει μια σκηνή στο δεύτερο επεισόδιο όπου ένας μεταλλαγμένος εξηγεί πώς αντιμετωπίζονται οι μεταλλαγμένοι στα νοσοκομεία και θα μπορούσε να μιλάει για κάθε πρόσφυγα ή μετανάστη.
Η οικογένεια του αμερικάνικου ονείρου ανακαλύπτει λοιπόν τίποτα δεν είναι όσο ρόδινο ήθελε να πιστεύει, και καθώς τρέχει να ξεφύγει από τις έξαφνα καταπιεστικές κυβερνητικές δυνάμεις που θέλουν να φυλακίσουν τα δύο παιδιά, έρχεται σε επαφή με ένα underground δίκτυο μεταλλαγμένων που μοιάζει σαν τελευταίο απομεινάρι των X-Men που κάποτε ξέραμε. Εκεί συναντάμε μια μίξη παλιών και φρέσκων χαρακτήρων: Ηγέτης του γκρουπ μοιάζει να είναι ο Eclipse τον οποίο παίζει ο Σον Τιλ (αν αγόραζες ηθοποιούς στις εκπτώσεις, αυτό θα ήταν ο 50% off Όσκαρ Αϊζακ) και δεν είναι προϋπάρχων χαρακτήρας, όμως γύρω του συναντάμε γνώριμα πρόσωπα. Η σειρά μάλιστα ξεκινά με μια επιχείρηση διάσωσης του γκρουπ, που προσπαθεί να βοηθήσει την Μπλινκ (Τζέιμι Τσανγκ), μια μεταλλαγμένη που δημιουργεί πύλες στο χώρο. Στο τέλος της επιχείρησης ένα άλλο μέλος συλλαμβάνεται, η Πολάρις της Έμμα Ντάμοντ (που τη θυμόμαστε από το αδικοχαμένο «Bunheads»), ένας χαρακτήρας με πολύ συγκεκριμένους δεσμούς με τη μυθολογία των X-Men που με κάνει να αναρωτιέμαι αν επελέγη τυχαία ή λόγω ακριβώς αυτών. (Κλίνω προς το δεύτερο: Η σειρά έχει τώρα τη δυνατότητα να επανεισάγει έναν από τους σημαντικότερους μεταλλαγμένους όπως και όποτε το θελήσει.)
Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η προσέγγιση. Οι κάθε λογής X-Men ιστορίες πάντα έβαζαν στο κέντρο μια λίγο-πολύ ήδη σχηματισμένη ομάδα αντίστασης σε ένα κύμα κοινωνικού συντηρητισμού που δεδομένα έμοιαζε παρωχημένο. Το «Gifted», αντιθέτως, μας εισάγει στον κόσμο του μέσω της επαφής μιας ταραγμένης οικογένειας σε μια, εικάζω, διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης, σε έναν κόσμο σκοτεινό, δίχως ελπίδα. Πολλές φορές έχουμε δει και διαβάσει X-Men ιστορίες μελλοντικής δυστοπίας, αλλά στο «Gifted», η δυστοπία είναι το εδώ και τώρα. Και ανυπομονώ να δω το πώς οι νέοι αυτοί μεταλλαγμένοι, θα επιβιώσουν ετούτη τη φορά.
To «The Gifted» κάνει πρεμιέρα την Τρίτη 17 Οκτωβρίου στις 21.50, αποκλειστικά στο FOX. Τα νέα επεισόδια θα προβάλλονται κάθε Τρίτη στις 21:50, ενώ θα είναι επίσης διαθέσιμα on demand μέσω FOX Play. Το FOX είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω COSMOTE TV, Nova και Vodafone TV.
Διαβάστε ακόμα:
