Εννοείται πως τα πρόσωπα που μας απασχόλησαν είναι κι εκείνα που συναντάμε στο καθημερινό μας τοπ-10 για το 2014, από τον Μάθιου Μακόναχι και την αναγέννησή του ως τους συγγραφείς του «Good Wife» και το τρελό μυστικό που κατάφεραν να κρατήσουν. Όμως, σε μια υπέροχη τηλεοπτική χρονιά, αυτοί είναι οι απόλυτοι ήρωές μας:
Διαβάστε ακόμη: Flix Top-10 TV 2014: Οι δέκα καλύτερες τηλεοπτικές σειρές της χρονιάς!
Τζον Όλιβερ
Ο μόνος λόγος που δεν εμφανίστηκε στο τοπ-10 μας το «Last Week Tonight» είναι επειδή κρατάμε το τοπ αφιερωμένο αποκλειστικά σε scripted σειρές μυθοπλασίας, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Ο Όλιβερ, στη μετακίνησή του από το Comedy Central (και την προσωρινή του αντικατάσταση στο Τζον Στιούαρτ όσο εκείνος γύριζε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο) προς το ΗΒΟ δεν επανεφηύρε τους κανόνες της late night σάτιρας- τουλάχιστον όχι κατευθείαν. Όμως συνοψίζοντας τα νέα μιας βδομάδας σε μία μόνο εκπομπή, είχε το χρόνο και την άνεση να ψάξει, αυτός και το ατρόμητο staff του, βρίσκοντας εκείνα ακριβώς τα θέματα που υπό κανονικές συνθήκες δε θα έπαιρναν μεγάλη έκθεση στη φρενήρη σατιρική τηλεόραση, και τα ανέλυσε δίχως φόβο και με διάθεση να επιμορώσει όσο και να διασκεδάσει. Από τν ουδετερότητα του διαδικτύου μέχρι τα σκάνδαλα της FIFA, ο Όλιβερ ήταν το 2014 η καλύτερη, πιο αξιόπιστη (και πιο ξεκαρδιστική) πηγή σχολιασμού των ειδήσεων. Κυρίως των ειδήσεων που δε θα έβλεπες ποτέ σε κανένα πρωτοσέλιδο. Είναι ο MVP μας για το 2014 και είμαι περήφανος που τον έχω στο ράφι μου σε action figure έστω κι αν είναι ως μάγος από το Χριστουγεννιάτικο επεισόδιο του «Community». Όλοι φίλοι είμαστε.
Μάρτιν Φρίμαν
Δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος για να μπει εδώ πέρα; Ο Φρίμαν ξεπέρασε παντελώς την καλοκάγαθη περσόνα του ως Τιμ στο αγγλικό «Office» και ξαφνικά ήταν παντού. Πρωταγωνιστής σε μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες της χρονιάς (όλοι πρέπει να ζήσουμε) και την ίδια στιγμή πρώτη μούρη σε δύο από τις σημαντικότερες τηλεοπτικές παραγωγής της περιόδου αυτής. Κι αν ο Τζον Ουώτσον στο «Sherlock» δεν είναι ακριβώς φρέσκα νέα (παρόλ’αυτά στην ανιση 3η σεζόν είδε την κεντρική ιστορία να εστιάζει πάνω του περισσότερο από παλιά), η ερμηνεία του ως Λέστερ Νάιγκαρντ στο σπουδαίο «Fargo» σίγουρα είναι. Εκεί, ο Φρίμαν ξεκινά ως ανθρωπάκι που δε μπορεί να αρθρώσει μισή επιθυμία του, χορεύει με το διάβολο, και μπαίνει στο μονοπάτι μιας κατάβασης στην κόλαση που δε μπορεί να διανοηθεί. Η γέννηση του Κακού δεν αποδόθηκε καλύτερα από κανέναν τελευταία. Για τους κόπους του βρέθηκε φέτος υποψήφιος για Έμμυ και για τους δύο του ρόλους. Κέρδισε για το «Sherlock», αλλά υποπτεύομαι πως η βράβευση ήταν περισσότερο συλλογική. Όχι ότι έχει και σημασία. Μάρτιν Φρίμαν, καλώς ήρθες.
Έιμι Πόλερ
Καθώς το «Parks and Recreation» φτάνει φέτος στη λήξη του, η Πόλερ συνεχίζει να αποδεικνύει γιατί είναι θησαυρός. Οι παρουσιάσεις των Χρυσών Σφαιρών παρέα με την Τίνα Φέι συνεχίζουν να είναι οι μοναδικές must-watch τελετές βράβευσης στην ιστορία του είδους μας, και μιλώντας για βραβεία φέτος είδε επιτέλους να αναγνωρίζεται ύστερα από ένα πραγματικά Πίτερ Ο’Τούλ-ειο σερί την τελευταία πενταετία: Η Πόλερ φέτος παρέλαβε Χρυσή Σφαίρα και βραβείο Peabody για το «Parks». Σημαντικότερα όμως, είναι η δουλειά την οποία συνεχίζει να παράγει που μας κάνει να περιμένουμε πώς και πώς την επόμενη μεγάλη δουλειά της. Έβγαλε το βιβλιο «Yes Please» όπου άπλωσε το κωμικό της ταλέντο και στο χαρτί (έτσι λένε οι κριτικές παιδιά αλλά ΕΝΤΕΛΩΣ σκοπεύω να το διαβάσω, το υπόσχομαι μπροστά στη φιγούρα του Τζον Όλιβερ), ενώ ως executive producer (και σκηνοθέτις του τελευταίου επεισοδίου της 1ης σεζόν) συμμετείχε στη μεταφορά του «Broad City» στη μικρή οθόνη (το «Broad City» ήταν η 3η καλύτερη σειρά του 2014 για το Flix), αλλά και στην κωμωδία «Welcome to Sweden» του NBC. Αν αυτά είναι τα side-projects της, τότε πραγματικά δεν βλέπουμε την ώρα να τελειώσει το «Parks and Recreation» για να δούμε τι ετοιμάζει η Έιμι Πόλερ μετά.
Βινς Γκίλιγκαν
Τι; ΑΚΟΜΑ ΤΟ «BREAKING BAD»;;
Ηρέμησε φίλε αναγνώστη και πιες λίγη εορταστική σανγκριά. Ναι, είναι αλήθεια πως το 2014 είναι η μόνη χρονιά που ο Γκίλιγκαν δεν έκανε τίποτα εκτός από το να παίξει σε ένα επεισόδιο του «Community»(*). Αν βέβαια ως τίποτα εννοούμε το ότι ξεκινά σε ένα μήνα η spin-off σειρά του «Better Call Saul» στο AMC. Αν ως τίποτα εννοούμε το ότι πούλησε στο CBS το «Battle Creek», ένα παλιό του σενάριο που κανείς δεν ήθελε για χρόνια. Αν ως τίποτα εννοούμε πως ολοκλήρωσε τον ιστορικότερο θρίαμβο στην ιστορία των Έμμυ. (Το λένε τα νούμερα, κοιτάξτε, έφτιαξα και πινακάκια που το αποδεικνύουν.)
Ο Γκίλιγκαν φέτος εξαργύρωσε την επιτυχία του με βραβεία, συμφωνίες και χρήματα, με έναν τρόπο που (ακριβώς επειδή δεν έκανε τίποτα άλλο) υπογραμμίζει με τρία διαφορετικά φωσφοριζέ χρώματα τι ακριβώς σημαίνει το να ανεβαίνεις στην power list του Χόλιγουντ.
(*Ναι, το ξέρω πως αναφέρω το «Community» συνεχώς. Καλωσήρθατε, να σας συστηθώ.)
Κάιλ ΜακΛάχλαν
Χέι, καλή χρονιά να σας ευχηθούμε και ευτυχισμένο το 1986! Όχι πως ο Κάιλ ΜακΛάχλαν ήταν στην οθόνη μου φέτος κάθε φορά που την άνοιγα, αλλά να, εμφανίστηκε σε 4+1 σειρές. Εν έτει 2014. Αρχικά, τον είδαμε ξανά στο «How I Met Your Mother», το οποίο by the way είχε κι ένα τρομερά ενδιαφέρον series finale. Μετά τον είδαμε στο «Believe» του Αλφόνσο Κουαρόν το οποίο ναι, υποθέτω είναι κατάχρηση της λέξης ‘είδαμε’. Αλλά! Αυτά ήταν μόνο η αρχή, γιατί αφού ως Τζος Περότι σχημάτισε με την fan favorite Έλσμπεθ Τασιόνι το απόλυτο τηλεοπτικό power couple στο «Good Wife», στη συνέχεια ήρθε να παίξει τεράστιας σημασίας ρόλο στο αναγεννημένο «Agents of S.H.I.E.L.D.», όπου συνέβαλε τα μέγιστα στη νέα κατεύθυνση της σειράς, με μια φανταστική ερμηνεία ως διχασμένο καλόκαρδο τέρας σε αναζήτηση εκδίκησης.
Και μέσα σε όλα αυτά, ανακοινώθηκε η αναβίωση του «Twin Peaks» που σημαίνει πως όχι μόνο ο ΜακΛάχλαν θα κάνει φουλ επάνοδο σε κάτι παραπάνω από ένα χρόνο από τώρα, αλλά ήδη οι οθόνες μας τον απολαμβάνουν στον σπουδαιότερό του πρωταγωνιστικό ρόλο, ξανά, από την αρχή. (Κάνουμε ξανά recaps όλων των επεισοδίων της σειράς από την αρχή, δεν ξέρω αν το κατάλαβατε.) Ο Κάιλ Μακλάχλαν ήταν ο πιο απρόσμενος πρωταγωνιστής του 2014.
Οι auteurs
Μιλώντας για το «Twin Peaks»: Ο Ντέιβιντ Λιντς θα σκηνοθετήσει όλη την 3η σεζόν της σειράς, ο Ντέιβιντ Φίντσερ θα σκηνοθετήσει όλο το δικό του (και της Τζίλιαν Φλυν) «Utopia» για το ΗΒΟ, ο Γουίτ Στίλμαν φλερτάρεται ασύστολα από το amazon που τον θέλει σαν τρελό με το «Cosmopolitans» του, η Τζέιν Κάμπιον ετοιμάζεται για δεύτερο γύρο «Top of the Lake». Κι αν αυτά ακόμα είναι μελλοντικά σχέδια, τότε ας κοιτάξουμε μία και στο παρόν. Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ σκηνοθετεί κάθε επεισόδιο του «The Knick» ανεβάζοντας την τέχνη της τηλεοπτικής σκηνοθεσίας μερικά σκαλιά, ο Κάρι Φουκουνάγκα γύρισε μόνος του όλο τον πρώτο κύκλο του «True Detective» με αποκορύφωμα το απίστευτο μονοπλάνο του 4ου επεισοδίου (που έδειξε πως λίγα πράγματα πια δεν μπορείς να κάνεις στην τηλεόραση), ο Νιλ Μάρσαλ σκηνοθετεί αν διετία κάποιο απίστευτο επικό μπλοκμπάστερ επεισόδιο πολιορκίας του «Game of Thrones», η Τζιλ Σόλογουεϊ φτιάχνει με το «Transparent» της στο amazon το σπουδαιότερο αριστούργημα που δεν είδε ποτέ το Σάντανς στα 2000ς, ο Μπράιαν Φούλερ με εκλεκτή παρέα ανθρώπους σαν τον Ντέιβιντ Σλέιντ και τον Γκιγιέρμο Ναβάρο αποτυπώνουν στην οθόνη το ψυχολογικό θρίλερ του «Hannibal» με μια οπτική στάμπα που δε μπερδέψεις ποτέ με τίποτα άλλο.
Με όλα αυτά θέλουμε να πούμε πως οι εποχές του τηλεοπτικού σκηνοθέτη που απλώς μετακινεί την κάμερα από πρόσωπο σε πρόσωπο, έχουν παρέλθει οριστικά.
Οι υπερήρωες
Με τη Marvel να έχει τόση επιτυχία στο σινεμά με τις περιπέτειες των υπερηρώων της, σχεδον μπορεί να ξεχάσεις το γεγονός πως το φυσικό μέσο γα τέτοιους είδους ιστορίες, είναι… well, τα κόμικς προφανώς, αλλά μετά η τηλεόραση. Όπου μια μεγάλη αφήγηση μπορεί να απλωθεί σε διαφορετικούς τίτλους, μεθοδικά, μέσα από πολλές βδομάδες. Φυσικά οι εταιρείες το ξέρουν αυτό, και γι’αυτό μέχρι το 2017 υπολογίζεται πως το 59% των σειρών στην τηλεόραση θα είναι υπερηρωικές. Επίσης: Πολλές από αυτές δεν είναι καθόλου κακές. Όπως και νά’χει, οι υπερήρωες είναι εδώ για να μείνουν.
Η Σόντα Ράιμς
Μιλώντας για υπερήρωες. Το καλύψαμε αυτό εκτενέστερα στο δικό του κείμενο γιατί το άξιζε. Η Σόντα Ράιμς είναι η απόλυτη uber-παραγωγός στην τηλεόραση.
Ο άγνωστος θεατής
Ναι φίλε μου, εσύ. Κι εσύ. Κι εσύ. Κι αυτός ο φιλαράκος εκεί στη γωνία. Όλοι μας είμαστε πρωταγωνιστές, γιατί κανείς πια δεν ξέρει τι είναι επιτυχία και ποιος την ορίζει. Το amazon μπήκε στο κόλπο κορτάροντας ανεξάρτητους δημιουργούς για να κάνουν το κομμάτι τους, πράγματα που δε θα ανέβαιναν ποτέ σε καμία άλλη οθόνη του κόσμου. Το χειμώνα ξεκίνησαν μερικές ντουζίνες νέες σειρές μέσα σε 10 μέρες και πέρασε ένας μήνας πριν κοπεί η πρώτη επειδή κανείς δεν ήταν σίγουρος αν ήταν αποτυχίες ή όχι. Τo Cinemax πήρε τον Σόντεμπεργκ και τον Κλάιβ Όουεν για να γυρίσουν μια σειρά εποχής και την ανανέωσαν για 2ο κύκλο πριν κάν κάνει πρεμιέρα. Τα νούμερα που επέστρεψε κυμαίνονται στις 300-400 χιλιάδες. Το Yahoo! κράτησε ζωντανό το «Community» επειδή οι 18 άνθρωποι που το βλέπουν είναι τόσο φανατικοί που αγοράζουν πράγματα και μιλάνε για αυτό όλη την ώρα στο twitter. Και, μέσα σε όλα, το CBS (το μόνο δίκτυο που συνεχίζει να έχει επιτυχία με τους παλιούς, παραδοιακούς, «NCIS»-τύπου όρους) συνεχίζει να φέρνει πίσω ξανά και ξανά το «Good Wife» παρότι του κοστίζει λεφτά. Και δεν το κάνει μόνο τώρα που όλοι ανακάλυψαν (ξανά) πόσο σπουδαία σειρά είναι, αλλά το έκανε και πριν 2-3 χρόνια, απλώς και μόνο επειδή το λατρεύουν εντός της βιομηχανίας.
Κανείς δεν έχει ιδέα για τίποτα- και γι’αυτό ακριβώς τον λόγο βλέπουμε την καλύτερη τηλεόραση που έχουμε δει ποτέ μας. Καλύτερη κι από την Χρυσή Εποχή, ναι. Όταν η σκόνη καθίσει και βρουν όλοι μια λογική σε αυτό που συμβαίνει, τα ρίσκα θα μειωθούν, η ανοχή θα παύσει. Όταν υπάρχει συνταγή για επιτυχία, οι πάντες λίγο ως πολύ την ακολουθούν, κι αυτό θα έχει φυσικά ως αποτέλεσμα περισσότερα καλά μα λιγότερα σπουδαία πράγματα. Όσο όμως κανείς δεν ξέρει καν πώς μοιάζει η επιτυχία, θα ζούμε μια ιστορική εποχή για τη δημιουργία στην τηλεόραση, που δεν ξέρω αν θα ξαναέρθει ποτέ. Είμαστε τυχεροί.
Και οι 5 αγαπημένες μου ερμηνείες το 2014:
5, Kάρι Kουν, «The Leftovers». Δεν ξέρω από που ήρθε η Κουν, αλλά εκτός του ότι ήταν κρυφά φανταστική στο «Gone Girl», είναι και το καλύτερο στοιχείο αυτού του τόσο παράξενου, πανέμορφου, άνισου «Leftovers». Το «Guest» ήταν το καλύτερο επεισόδιο της χρονιάς, όχι;
4, Πίτερ Ντίκλειτζ, «Game of Thrones». Αν πρέπει να το θέσουμε σε Oscar Moments όρους, το επεισόδιο με την απολογία του ήταν το απόλυτο one man show της χρονιάς. Θέλουμε κι άλλο έξαλλο Τύριον!
3, Κάρεν Γκίλαν, «Selfie». Η σειρά της Έμιλι Κάπνεκ ακροβατούσε ανάμεσα στο γλυκό και το ανόητο με πολύ προβληματικά αποτελέσματα, αλλά ακόμα και το ότι μετά τη μέση βρήκε το πάτημά της οφείλεται στην Γκίλαν, η οποία έδωσε ανθρωπιά και πάθος σε ένα πλάσμα-καρικατούρα που δεν ξέρω από ποιο επίπεδο της κόλασης προσγειώθηκε στις οθόνες μας.
2, Κρίστοφερ Έβαν Γουέλς, «Silicon Valley». Πιο δυσάρεστο TV moment του 2014: Η στιγμή που, συλλογικά, όλοι μας, ψάξαμε να βρούμε ποιος είναι αυτός ο τρομερός τύπος που παίζει τον ιδιόρρυθμο επιχειρηματία Πίτερ Γκρέγκορι που κλέβει την παράσταση στην κωμωδία του ΗΒΟ, μόνο για να διαπιστώσουμε πως πέθανε στη διάρκεια των γυρισμάτων.
1, Τζέφρι Τάμπορ, «Transparent». Άσε το σίγουρο Έμμυ. Είμαστε σίγουροι πως δεν υπάρχει τρόπος να κερδίσει Όσκαρ ο Τάμπορ; Δηλαδή υπάρχει περίπτωση όποιος το πάρει να έχει δώσει καλύτερη ερμηνεία;
Διαβάστε ακόμη:
Tags: community, sherlock, fargo, agents of shield, the knick, βινς γκίλιγκαν, selfie, the leftovers, breaking bad, game of thrones, good wife, σόντα ράιμς, twin peaks, μάρτιν φρίμαν, best of 2014, best of tv 2014, broad city, transparent, τζον όλιβερ, έιμι πόλερ, last week tonight, parks and recreation, στίβεν σόντεμπεργκ, κάρεν γκίλαν, πίτερ ντίνκλεϊτζ, κάρι κουν, κρίστοφερ έβαν γουέλτς, τζέφρι τάμπορ, silicon valley, κάιλ μακλάχλαν
