Δάσκαλοι που σε σηκώνουν στην τάξη, σε εξευτελίζουν, εσύ εμπνέεσαι και γίνεσαι καλύτερος. Αφεντικά που σε ξεμπροστιάζουν, σε αδικούν, εσύ πεισμώνεις και τους παίρνεις τη θέση. Εκπαιδευτές λοχαγοί στο στρατό που σε βάζουν να κάνεις πους απς στη λάσπη και στη βροχή, ενώ εκείνοι πατάνε την πλάτη σου και ουρλιάζουν προσβολές - ναι, καταλήγουν να σου σώζουν τη ζωή. Ολα τα έχουμε δει στο σινεμά. Εκτός από ένα: τον τύπο που κάνοντας όλα τα παραπάνω, σε καταστρέφει, σε λυγίζει, σε αλλάζει για πάντα.
Από την Πέμπτη, 5 Φεβρουαρίου, το «Χωρίς Μέτρο» του Ντάμιεν Σαζέλ προβάλλεται στις αίθουσες (διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για την ταινία). Ναι, είναι ο ελληνικός τίτλος του «Whiplash», μίας ταινίας που θα μπορούσε να μείνει αμετάφραστη. Και είναι από τις περιπτώσεις που η μετάφραση (η οποία φυσικά δεν είναι, και δεν μπορεί να είναι, κυριολεκτική) είναι εύστοχη. Γιατί όλη η ταινία παίζει με την έννοια του μέτρου. Το μέτρο στη μουσική, στην άναρχη τζαζ, το μέτρο στην ανθρώπινη συμπεριφορά, το μέτρο στην υπεράνθρωπη προσπάθεια να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα.
Διαβάστε ακόμη:
- «Whiplash»: η γνώμη του Flix και τα 4 αστεράκια!
- Oscars 2015: Ολοι (;) οι υποψήφιοι σε μια αναμνηστική φωτογραφία
Ο Τζέι Κέι Σίμονς, ο κάτοχος βραβείου SAG, Χρυσής Σφαίρας και το φαβορί Β' Ανδρικού ρόλου και στο Οσκαρ, ερμηνεύει έναν καθηγητή χωρίς μέτρο. Από αυτούς που στο mainstream χολιγουντιανό μελό παρουσιάζονται αρχικά ως διάβολοι και στο τέλος καταλήγεις να τους συμπαθείς, να τους ευχαριστείς με μια άβολη, βουρκωμένη, αντρίκια αγκαλιά, να βγαίνεις από την αίθουσα πιστεύοντας ότι για να γίνεις καλύτερος πρέπει να περάσεις από την κόλαση, τίποτα δεν είναι εύκολο, η ζωή είναι σκληρή κλπ. «Ξέρεις ποιες είναι οι πιο καταστροφικές λέξεις που μπορεί να πει κάποιος σε έναν μαθητή; ''Μπράβο για την προσπάθεια!"» λέει όλο ειρωνία ο μαέστρος στον τσακισμένο του μαθητή.
Το σενάριο του «Whiplash» όμως έχει γραφτεί με χειρουργική κοντοβελονιά. Αλλάζεις γνώμη συνεχώς - έχει δίκιο, έχει άδικο, είναι σοφός, είναι ψυχωτικός, τι πρέπει, τι δεν πρέπει, τι στο διάβολο μάς έχουν πια εμφυσήσει τόσες και τόσες γενιές για την «επιτυχία», την «αυτοθυσία», «την τελειότητα», την «πρωτιά». Κι ο «Φλέτσερ» του Τζέι Κέι Σίμονς, έτσι όπως τον φωτίζει αριστοτεχνικά μέσα από βίαια ξεσπάσματα, παγωμένα βλέμματα και μεγατόνους σαρκασμού είναι ένας ήρωας που μέχρι και το τελευταίο λεπτό δεν ξέρεις τι να τον κάνεις. Επανατοποθετείσαι κι εσύ μπροστά του.
Διαβάστε ακόμη: Ετσι γεννήθηκε η ιδέα του «Whiplash» με αφορμή τον Τσάρλι Πάρκερ.
Δείτε μία σκηνή, μία σκηνή ψυχολογικής βίας, όπου ο καθηγητής κόβει τα πόδια στον μαθητή: ουδείς αναντικατάστατος, πέτα τα όνειρά σου στα σκουπίδια, έφερα άλλον στη θέση σου. Είναι μόνο ένα δείγμα, πολύ μικρό, μία ελάχιστη υποψία για όσα κάνει ο Τζέι Κέι Σίμονς στο ρόλο. Και πόσο υπέροχα σπάει τα μούτρα του και ματώνει τα χέρια του και ο (αδικημένος στα βραβεία) Μάιλς Τέλερ.
Διαβάστε περισσότερα:
Tags: Oscars 2015, Whiplash, Χωρίς Μέτρο
