Τορόντο 2012, «Mr. Pip»: O Χιου Λόρι μετά το «House»

Τοποθετημένο στο Μπούγκενβιλ, της Παπούα Νέας Γουινέας, στα 1990, όταν οι διαδηλώσεις των ντόπιων απέναντι στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του χαλκού από αυστραλιανές εταιρίες οδήγησαν στον ολοκληρωτικό αποκλεισμό του νησιού και σε συγκρούσεις ανάμεσα στον στρατό της χωράς και τους ντόπιους αντάρτες, το βιβλίο του Λόιντ Τζόουνς και φιλμ του Αντριου Ανταμσον, χρησιμοποιεί την τεταμένη εποχή, για να κάνει μια τρυφερή, εν δυνάμει συγκινητική ιστορία ενηλικίωσης.

Ηρωίδα του, η Ματίλντα ένα νεαρό κορίτσι που ζει με τη μητέρα της στο νησί, ελπίζοντας ότι σύντομα θα ταξιδέψει στην Αυστραλία για να συναντήσει τον πατέρα της που δουλεύει εκεί. Ομως οι ελπίδες της σβήνουν όταν το νησί αποκλείεται από τον έξω κόσμο, τα καράβια σταματούν να πηγαινοέρχονται και οι μόνες επισκέψεις είναι από τον στρατό που αναζητά επίμονα τους αντάρτες της περιοχής.

Με την δασκάλα του σχολείου να έχει επίσης φύγει, ο μοναδικός λευκός του νησιού αναλαμβάνει να την αναπληρώσει, ξεκινώντας να διαβάζει καθημερινά στους μαθητές του ένα κεφάλαιο από τις «Μεγάλες Προσδοκίες» του Τσαρλς Ντίκενς, εξάπτοντας τη φαντασία της Ματίλντα, αλλά και προξενώντας την οργή της μητέρας της που θα προτιμούσε η κόρη της να μαθαίνει αποσπάσματα από τη βίβλο. Κι όταν οι στρατιώτες της κυβέρνησης πείθονται ότι ο Κος Πιπ για τον οποίο μιλούν οι μαθητές του σχολείου, μπορεί να είναι υπαρκτό πρόσωπο και να βοηθά τους αντάρτες, τα προβλήματα που θα προκαλέσει η φαινομενικά αθώα ανάγνωση του βιβλίου, θα είναι πολύ μεγαλύτερα.

Με φόντο την εξωτική ομορφιά του απομακρυσμένου νησιού και με την αίσθηση μιας γλυκόπικρης μελαγχολίας, ο Ανταμσον (στην πρώτη ενήλικη ταινία του μετά από δύο «Σρεκ» και δύο «Χρονικά της Νάρνια»), θα δοκιμάσει να στήσει μια πολυεπίπεδη ταινία ενηλικίωσης που πατά με το ένα πόδι στην πραγματικότητα και το άλλο σε ένα ονειρικό, λογοτεχνικό πεδίο, αλλά το αποτέλεσμα θα τον προσδώσει.

Χωρίς να είναι κακό, το «Mr. Pip» έχει το ύφος και την συναισθηματική παλέτα μιας εφηβικής τηλεοπτικής δουλειάς, με προφανή διαδρομή, προβλέψιμη εικονογράφηση και ικανοποιητική, αλλά όχι εξαιρετική δουλειά στους ρόλους. Ακόμη κι ο Χιου Λόρι δεν έχει κάτι αληθινά ενδιαφέρον να κάνει εδώ, διατηρώντας σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του φιλμ μια ερμηνεία χωρίς διακυμάνσεις, ενώ και η υπερβολικά μεγάλη διάρκεια του φιλμ που ξεπερνά τις δύο ώρες δεν βοηθά να κρατήσει ψηλά το ενδιαφέρον.

Διαβάστε περισσότερα για τις ταινίες, τους καλεσμένους, τα όσα συμβαίνουν στο φεστιβάλ του Τορόντο, στο ειδικό τμήμα του flix.