Ο Χιλιανός Νίκολας Λοπέζ, που υπογράφει αυτή την ελαφρώς σαχλή, συχνά πολύ τρομακτική και μαζί αστεία ταινία τρόμου, ξεκίνησε από το τοπικό MTV για να κατακτήσει το σινεμά με τα υλικά που αποτελούν τη βάση και αυτής της ταινίας: αίμα και πλάκα. Το «Aftershock» έχει μπόλικα κι από τα δύο, όπως και υπέροχες παραλίες της Χιλής, μοντέλα από τη Ρωσία και άλλες τοπικές ή μη ομορφιές.
Μπορεί να μην έχει ένα πρωτότυπο σενάριο: ένας preppy Αμερικάνος επισκέπτεται ένας κολλητό του στη Χιλή, και παρέα με έναν ακόμη ντόπιο που θα μπορούσε να περιγραφεί ως η τοπική εκδοχή του Ζακ Γαλιφιανακη με λιγότερα μαλλιά και λιγότερο χιούμορ, γυρίζουν τα κλαμπ της χώρας. Οταν γνωρίζουν τρεις υπέροχες γυναίκες, αποφασίζουν να ταξιδέψουν μαζί ως το Βαλπαράιζο, μόνο που η πρώτη νύχτα τους εκεί, θα συμπέσει με έναν τεράστιο σεισμό που θα μεταμορφώσει το κλαμπ που διασκεδάζουν σε εκατόμβη.
Οσοι μείνουν ζωντανοί, θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν σε μια πόλη υπό κατάρρευση, μια κοινωνία που βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο και την απειλή ενός τεράστιου τσουνάμι. Το φιλμ του Λοπέζ μπορεί να θέλει να περάσει ακόμη και μηνύματα οικολογικής ή κοινωνικής αφύπνισης, αλλά είναι πολύ απασχολημένο να κινηματογραφεί κορμιά να χορεύουν ή να διαλύονται κάτω από τοίχους που γκρεμίζονται.
Πιστό σε μια κινηματογραφική νοοτροπία που δεν ασπάζεται τίποτα ιερό και όσιο και βρίσκει διασκεδαστικό το να πατάει γκάζι στον κυνισμό, το «Aftershock» είναι ακριβώς ότι περιμένεις από μια low budget ταινία τρόμου, δίχως να προσθέτει τίποτα και καινούριο ή αληθινά ενδιαφέρον στο είδος.
Tags: Toronto 2012
