Ο Τόμας Βίντερμπεργκ κι ο Μαντς Μίκελσεν είναι δυο από τους πιο «διεθνείς» Δανούς. Ο καθένας ακολουθεί τη φιλόδοξη πορεία του σε άλλες χώρες, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και, κάθε τόσο, επιστρέφουν στα γνώριμα, με μια υπέροχη ταινία.
Δείτε κι αυτό: Ακόμα ένα ποτηράκι! Το πρώτο τρέιλερ του «Druk» του Τόμας Βίντερμπεργκ είναι μεθυστικό
Το 2012 είχαν δουλέψει μαζί στο «Κυνήγι», μια από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες εκείνης της χρονιάς. Τώρα συνεργάζονται ξανά, στο «Druk», ή «Another Round» - στα ελληνικά η ταινία θα έρθει στις αίθουσες από τη Rosebud.21, με τον πετυχημένο τίτλο, «Ασπρο Πάτο». Η ταινία φέρει τη σφραγίδα επιλογής του φετινού Φεστιβάλ Καννών που ακυρώθηκε λόγω πανδημίας, αλλά μόλις επέστρεψε από το Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, όπου ο Μαντς Μίκελσεν τιμήθηκε με το Βραβείο Ανδρικού Ρόλου.
Την εποχή του «Hunt», στις Κάννες
Στο «Ασπρο Πάτο», μια ομάδα καθηγητών σχολείου, τέσσερις κολλητοί φίλοι, θέλουν να δοκιμάσουν μια καινούργια προσέγγιση στη ζωή και τη δουλειά: αποφασίζουν να πίνουν σταθερά, μόνο τις εργάσιμες ώρες και να διατηρούν ένα ελαφρύ επίπεδο μέθης σε όλη τη διάρκεια της μέρας. Σκοπός τους, ν' αποδείξουν, όπως ακράδαντα πίστευαν ο Χέμινγουεϊ κι ο Τσέρτσιλ, ότι μια λίγο μεγαλύτερη περιεκτικότητα αλκοόλ στο αίμα, ανοίγει τη σκέψη στον έξω κόσμο, κάνει τα προβλήματα να φαίνονται μικρότερα και αυξάνει τη δημιουργικότητα. Ενα πείραμα που θα αποδειχθεί εξαιρετικά πετυχημένο για μερικούς, αλλά όχι τόσο πετυχημένο για άλλους. Το σενάριο υπογράφει ο Βίντερμπεργκ μαζί με τον Τομπίας Λίντχολμ (όπως και το «Κυνήγι») και με τον Μίκελσεν συμπρωταγωνιστούν, όπως και σ' εκείνη την ταινία, οι Τόμας Μπο Λάρσεν, Λαρς Ράτθε, Σούσε Βολντ, αλλά κι ο Μάγκνους Μίλανγκ από το «The Commune» και το «Kursk» - σαν να λέμε, οικογένεια.
Το Flix μίλησε με τον Τόμας Βίντερμπεργκ και τον Μαντς Μίκελσεν σ' ένα... διασυνοριακό zoom junket. Παρακάτω θα πάρετε μια ιδέα απ' όσα μας είπαν, ολόκληρη η συνέντευξη θα δημοσιευτεί όταν η ταινία «Ασπρο Πάτο» βγει στις αίθουσες, αυτόν το χειμώνα, από τη Rosebud.21.
Ο Τόμας Βίντερμπεργκ μοιάζει να δίνει εμβληματική σημασία σ' αυτήν εδώ την ταινία του: είναι γυρισμένη, ξανά, στην πατρίδα του, τη Δανία και στη χώρα του αλλά, επιπλέον, στη διάρκεια των γυρισμάτων, πέρσι, έχασε τη 19χρονη κόρη του σε αυτοκινητιστικό. «Είμαστε μια οικογένεια σε πένθος», λέει. «Στη ζωή μου υπάρχουν δυο διαφορετικά πράγματα. Οταν έκανα το «Kursk» ή το «Μακριά από το Πλήθος», αυτές είναι δουλειές με ανάθεση και σου δίνουν μια υπέροχη αίσθηση απελευθέρωσης. Δεν αναλαμβάνω εγώ τη γενικότερη ευθύνη. Μ’ έχουν καλέσει σ’ ένα σπίτι για να φτιάξω κάτι, μαζί με άλλους ανθρώπους. Είναι μια γλυκύτατη ομαδική εμπειρία, ζω σε μια άλλη χώρα, δουλεύω με σπουδαίους ανθρώπους. Οταν κάνω τις δικές μου ταινίες, τις κάνω στη δική μου κουζίνα! Δεν μπορείς, στ’ αλήθεια, να τα συγκρίνεις. Αλλά στο στάδιο που βρίσκομαι, τώρα, στη ζωή μου, τείνω προς το να κάνω τις δικές μου ταινίες.»
Διαβάστε ακόμη: Ο Τόμας Βίντερμπεργκ μεγάλωσε σε κοινόβιο. Και γι' αυτό έγινε (καλός) σκηνοθέτης
Γι' αυτό και δουλεύει με τον πιο «δικό του» ηθοποιό, τον Μαντς Μίκελσεν: «Αγαπώ να δουλεύω με τον Μαντς. Για να το πω πιο απλά, αγαπώ τον Μαντς. Είναι ένας ηθοποιός διεθνούς βεληνεκούς κι ένας πολύ-πολύ στενός φίλος. Είναι πραγματικός συνεργάτης, εξαιρετικά έξυπνος και... τρομερός χορευτής! Ήταν άλλη μια εκπληκτική συνεργασία.»
Χορευτής; Βεβαίως, ο Μαντς Μίκελσεν δούλεψε για δέκα χρόνια ως επαγγελματίας χορευτής (στην εφηβεία ασχολούνταν με την ενόργανη κι από εκεί τον επέλεξε ένας ατζέντης), όπως ξεκάθαρα μπορείτε να δείτε εδώ:
Για τον Βίντερμπεργκ, η ταινία «Ασπρο Πάτο» δεν είναι... ένα φιλμ για το αλκοόλ! «Αυτή η ιστορία έχει να κάνει με τη λαχτάρα της νιότης,» εξηγεί. «Με τη νοσταλγία της ελαφρότητας του να είσαι ένας μεθυσμένος έφηβος. Ή, απλώς, έφηβος. Θεωρώ πως υπάρχει μια βαρβαρότητα στο να είσαι, σήμερα, δάσκαλος σε σχολείο. Η φιλοδοξία κι ο φόβος που νιώθουν οι μαθητές τους κάνει συχνά μοχθηρούς. Κι αυτό μου ραγίζει την καρδιά.»
Ο Μαντς Μίκελσεν σιγοντάρει: «Αυτή εδώ δεν είναι μια ταινία για το ποτό. Είναι μια ταινία που σου λέει ν’ αγκαλιάζεις τη ζωή, να μην ζηλεύεις ούτε το παρελθόν, ούτε το μέλλον. Να ζεις στο παρόν. Το σενάριο ήταν, για μένα, μια τρομερά ευχάριστη έκπληξη. Κι η προετοιμασία ήταν... ιδιαίτερη. Το αλκοόλ επηρεάζει τον καθένα μας πολύ διαφορετικά, το 0,5% ή το 1,2% αλκοόλ στο αίμα σου λειτουργεί αλλιώτικα στον καθένα. Στις πρόβες συναντιόμασταν και πίναμε, συστηματικά και με σημειώσεις, για να δούμε σε κάθε στάδιο πώς μιλάμε, πώς κινούμαστε. Το βιντεοσκοπούσαμε και μετά το βλέπαμε, όταν πάλι είχαμε ξενερώσει και προσπαθούσαμε να το αναπαραστήσουμε υποκριτικά. Φυσικά, δεν μπορούσαμε να είμαστε μεθυσμένοι στο γύρισμα, αυτό δεν θα ήταν ταινία, θα ήταν παράνοια.»
Κι ο χορός; Πώς προέκυψε ως νεανικό χόμπι του ήρωά του, του Μάρτιν, που δίνει αφορμή στον Μίκελσεν στην ταινία για μια εκπληκτική χορευτική σεκάνς; «Δεν βλέπεις συχνά ανθρώπους να χορεύουν σε ταινίες κι υπάρχει λόγος γι’ αυτό, ο χορός δεν ταιριάζει στην ατζέντα του ρεαλιστικού κινηματογράφου, μόνο στα μιούζικαλ,» λέει. «Ο Μάρτιν χρησιμοποιεί το χορό για να εκφράσει όσα πανέμορφα και τραγικά βρίσκονται στο μυαλό του – δεν ήταν σημαντικό το πώς θα χόρευε, αλλά η ενέργεια που θ’ απελευθέρωνε. Δούλεψα μ’ έναν χορογράφο, είχαμε κάποιες ιδέες και τις προσαρμόσαμε σε μια σκηνή γεμάτη με κόσμο, παγκάκια, εμπόδια. Ευτυχώς δεν προσπάθησα να ξαναποκτήσω το γυμνασμένο σώμα του χορευτή, γιατί ο ήρωας δεν είναι χορευτής, προσπάθησα οριακά να βγάλω τη σκηνή χωρίς να τραυματιστώ! Ο Τόμας χρησιμοποίησε αυτή την ιδιότητα στον ήρωα, επειδή εγώ χόρευα όταν ήμουν μικρός, αν έπαιζα μπόουλινγκ, θα είχε επιλέξει αυτό. Ποτέ δεν ονειρεύτηκα να γίνω χορευτής, αλλά πραγματικά απήλαυσα αυτά τα δέκα χρόνια, ήταν σαν ν’ ανοίγεται μπροστά μου ένας ολόκληρος κόσμος, το να εκφράζεσαι με κάτι άλλο από τα λόγια, η σκηνή, τα φώτα.»
Το Flix θα δημοσιεύσει ολόκληρη τη συνέντευξη με τον Τόμας Βίντερμπεργκ και τον Μαντς Μίκελσεν όταν η ταινία «Ασπρο Πάτο» βγει στους ελληνικούς κινηματογράφους, τη χειμερινή σεζόν, από τη Rosebud.21.
