Το Slamdance, απ’ όταν ξεκίνησε, πριν από 18 χρόνια, ήταν το αντί – Sundance, η κινηματογραφική διοργάνωση που συστάθηκε από ανθρώπους που απορρίφθηκαν από το Φεστιβάλ του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ή που το θεώρησαν πολύ… εμπορικό.
Από τότε μέχρι σήμερα, το Slamdance έχει εξελιχθεί σε δεξαμενή εναλλακτικής δημιουργίας. Κι ενώ οι players του αμερικανικού και διεθνούς, όχι-πια-τόσο-ανεξάρτητου κινηματογράφου ζουν τη μεγάλη χιονισμένη ζωή στο Sundance, λίγο πιο πέρα, το Slamdance έχει τους δικούς του πιστούς και το δικό του σύνθημα: anarchy in Utah! Tο πρόγραμμά του κάθε χρόνο κρύβει από απωθητικά κινηματογραφικά κακουργήματα μέχρι αριστουργήματα που δύσκολα θα συναντούσαμε αλλού.
Ο Πίτερ Μπάξτερ, διευθυντής του Slamdance, είπε στη χθεσινή τελετή απονομής: «Τι υπέροχος τρόπος να ολοκληρωθεί το 18ο Slamdance, γιορτάζοντας τις ταινίες που οι εκπληκτικοί κριτές και το απίστευτο κοινό μας επέλεξαν, τιμώντας τους ανερχόμενους δημιουργούς τους. Τα φετινά διαγωνιστικά τμήματα μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ ήταν πιο δυνατά παρά ποτέ κι αυτοί οι σκηνοθέτες αποτελούν την πρώτη φρουρά του αληθινού ανεξάρτητου σινεμά.»
Τα Βραβεία
Βραβεία Κοινού
- Ντοκιμαντέρ: «Getting Up», Κάσκεϊ Εμπελινγκ
- Μυθοπλασία: «Bindelstiffs», Αντριου Εντισον
Μεγάλα Βραβεία της Επιτροπής
Μυθοπλασία:
«Welcome to Pine Hill», Κιθ Μίλερ (δείτε παρακάτω ένα κλιπ από την ταινία), «για τη λυρική και συναισθηματικά ειλικρινή απεικόνιση του ταξιδιού ενός άντρα μέσα στη ζωή, κατασκευασμένη με πραγματικό πνεύμα ανθρωπισμού και ομαδικής συνείδησης.»
«Heavy Girls (Dicke Maedchen)», Αξελ Ράνις, Ειδικό Βραβείο Τόλμης και Πρωτοτυπίας, «για το joie de vivre του και μια απίστευτα θετική προσέγγιση της ζωής, σε μια ταινία με μοναδικό όραμα κι εκπληκτικό καστ.» Δείτε εδώ το τρέιλερ.
Ντοκιμαντέρ:
«No Ashes, No Phoenix», Γιενς Φάιφερ, «για τη διαπεραστική κινηματογραφική ματιά στην παθιασμένη μάχη μιας ομάδας μπάσκετ, όχι για τη δόξα, αλλά για την αποφυγή της ήττας.»
«The Professional», Σκάιλαρ Νίλσεν, βραβείο μικρού μήκους ταινίας, «για την ειλικρινή και νατουραλιστική απεικόνιση της δουλειάς ως τρόπου ζωής και της υπό εξαφάνιση τέχνης ενός Αμερικανού βιοποριστή.»
Μεγάλα Βραβεία της Επιτροπής / Μικρού Μήκους
«I Am John Wayne», Κριστίνα Τσο, «για τη μοναδική αφήγηση, φωτογραφία και τις ξεχωριστές ερμηνείες, συμπεριλαμβανόμενης της εκπληκτικής χρήσης ενός αληθινού αλόγου σ’ ένα αστικό περιβάλλον.»
Animation: «Venus», Τορ Φρούεργκααρντ, «για τη δημιουργική χρήση του claymation στην εξερεύνηση της σεξουαλικής περιπέτειας και την ανάλαφρη, συγκινητική και αξέχαστη ιστορία του».
Πειραματικό: «Solipsist», Αντριου Χουανγκ, «για το μοναδικό μείγμα live action υλικού του ανθρώπινου σώματος, μαριονετών και ψηφιακού κινουμένου σχεδίου που δημιουργεί έναν πολύχρωμο και διορατικό κόσμο φαντασίας.»
Ειδική Μνεία Καλύτερου Συνόλου: «I’m Coming Over», Σαμ Χάντελ, «για το εκπληκτικό σύνολο που δημιουργεί έναν κόσμο που απλώνεται πολύ πιο πέρα από τα 25 λεπτά της ταινίας.»
Ειδικά και Χορηγημένα Βραβεία
Βραβείο Spirit of Slamdance: «Heavy Girls», Αξελ Ράνις
Βραβείο Φωτογραφίας Kodak Vision: «Faith, Love and Whiskey», Κριστίνα Νικόλοβα, «επειδή καταγράφει το κάθε καρέ αυτής της ταινίας με τρόπο που όχι απλώς είναι ευχάριστος στο μάτι, αλλά υποστηρίζει δυναμικά την ιστορία που αφηγείται το φιλμ.»
Βραβείο Panasonic AF100 για το διαγωνισμό The Five Flavors of Filmmaking: «Kudzu Vine», Τζος Γκίμπον
