Θα έλεγε κανείς ότι ο Ερμάνο Ολμι ήταν ένας «χειρωνάκτης» σκηνοθέτης. Ενας δημιουργός που όπως έλεγε προτιμούσε να βλέπει τον κόσμο από την ίδια θέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους, δίχως την αίσθηση ενός διανοούμενου που τον παρατηρεί. Μεγαλωμένος σε μια αγροτική οικογένεια στο Μπέργκαμο, τον τόπο όπου θα λάμβανε χώρα η πιο διάσημη ταινία του «Το Δέντρο με τα Τσόκαρα», ο Ολμι έμαθε σινεμά με τον τρόπο που ένας αγρότης μαθαίνει να καλλιεργεί την γη, με σκληρή δουλειά. Πολύ πριν γυρίσει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του είχε γυρίσει ήδη δεκάδες μικρού μήκους φιλμάκια και εταιρικά ντοκιμαντέρ για την εταιρία ηλεκτρισμού του Μιλάνο στην οποία δούλευε.
Η πρώτη του μεγάλου μήκους «Il Τempo si è Fermato» μάλιστα θα διαδραματιζόταν σε ένα υδροηλεκτρικό φράγμα, αλλά όπως όλες σχεδόν οι ταινίες του θα είχε περισσότερο να κάνει με την «ηλεκτρισμό» μεταξύ των ανθρώπων και την σχέση τους με την φύση, παρά με οτιδήποτε άλλο. Η ταινία που τον καθιέρωσε εν τούτοις θα ήταν «Η Θέση», η δεύτερη μεγάλου του μήκους η ιστορία ενός νεαρού που θα κάνει τα πάντα για να προσληφθεί σε μια εταιρία στο Μιλάνο θέλοντας να πραγματοποιήσει ένα όνειρο που τελικά δεν ήταν δικό του.
Τα κύρια θέματα με τα οποία καταπιάνονταν ο Ολμι στις ταινίες του αφορούσαν κυρίως την αγροτική ζωή, την ταξική δομή και τον Καθολικισμό. Το 1965 ο Ολμι σκηνοθέτησε ένα φιλμ για τον Αντζελο Ρονκάλι πριν γίνει ο Πάπας Ιωάννης ο 23ος, με τίτλο «Α Man Called John» με πρωταγωνιστή τον Ροντ Στάιγκερ.
Σκηνή από την ταινία «Η Θέση».
Μεταξύ του ιταλικού νεορεαλισμού και του επόμενου βήματος του Ιταλικού σινεμά ο Ολμι ακολούθησε μια πορεία που ήταν διακριτά ξεχωριστή, κερδίζοντας στην πορεία σημαντικές διακρίσεις που εκτός από τον Χρυσό Φοίνικα για το «Δέντρο με τα Τσόκαρα» στο φεστιβάλ των Καννών περιλαμβάνουν ακόμη το Χρυσό Λιοντάρι της Βενετίας το 1988 για το «Ο Θρύλος του Αγιου Πότη», αλλά και μια σειρά από Ντονατέλο, τα κορυφαία βραβεία του Ιταλικού σινεμά.
Από το 1980, ο Ολμι ίδρυσε και μια καινοτόμα κινηματογραφική σχολή, την «Ipotesi Cinema», στο Μπασάνο ντελ Γκράπα στη βόρεια Ιταλία όπου και δίδασκε μέχρι και τον θάνατό του. Η τελευταία του ταινία ήταν το 2017 όταν γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για τον Καρδινάλιο Κάρλο Μαρία Μαρτίνι με τίτλο «Vedete, Sono uno di Voi».
O Ερμάνο Ολμι μαζί με τους πρωταγωνιστές στα γυρίσματα της ταινίας «Το Δέντρο με τα Τσόκαρα».
Η τελευταία μεγάλου μήκους ταινία του, «Torneranno I Prati», ένα αντιπολεμικό δράμα στα χαρακώματα του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου βγήκε στις αίθουσες της Ιταλίας τον Νοέμβριο του 2014 ενώ προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο 65ο Φεστιβάλ του Βερολίνου.
O Ερμάνο Ολμι, άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα σε ένα νοσοκομείο στο Ασιάγκο της βόρειας Ιταλίας, σε ηλικία 87 ετών. Δίπλα του ήταν η γυναίκα, Λορεντάνα Ντέτο η οποία πρωταγωνίστησε μάλιστα και στην πρώτη του επιτυχία «H Θέση», και τα παιδιά του, αλλά η αιτία του θανάτου του δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή. Πολιτικός, ρομαντικός, έτοιμος να διακόψει την αφήγηση για να απλώσει το βλέμμα του σε πράγματα που κανονικά δεν θα ταίριαζαν σε μια συμβατική αφήγηση και σίγουρος πως οι πραγματικές απαντήσεις δεν βρίσκονται σε διακηρύξεις, προπαγάνδες ή σε μελοδραματικούς μονολόγους, στον Ολμι άρεσε πάντα να κινηματογραφεί τον άνθρωπο μέσα στο σύστημα.
Tags: Ερμάνο Ολμι, RIP
