Το να προβλέπει κανείς τα βραβεία του Φεστιβάλ Καννών είναι σαν να προσπαθεί να μπει στο μυαλό εννέα ανθρώπων, όσων δηλαδή απαρτίζουν την κριτική επιτροπή που θα αποφασίσει για τις ταινίες που θα κερδίσουν το Χρυσό Φοίνικα και τα υπόλοιπα βραβεία: σκηνοθεσίας, σεναρίου, ανδρικού και γυναικείου ρόλου, Μεγάλο Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής και Βραβείο της Επιτροπής.
Το μόνο στοιχείο που έχουμε για το πώς θα κινηθεί η φετινή κριτική επιτροπή, είναι τα όσα δήλωσαν τα μέλη της στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν την πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ (διαβάστε εδώ περισσότερα για το τι ειπώθηκε).
Θα αρκούσε βέβαια να μπει κανείς στο μυαλό και μόνο του Στίβεν Σπίλμπεργκ, Προέδρου της φετινής κριτικής επιτροπής προσπαθώντας να ανιχνεύσει ποιο απ' όλα τα χαρακτηριστικά του θα είναι αυτό που θα κρίνει τον μεγάλο νικητή. Πορωμένος σινεφίλ, auteur με σαφή εμπορικό προσανατολισμό, μεγάλος παραμυθάς και αιώνιο παιδί, ο Σπίλμπεργκ θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, έχοντας από τη μία στο μυαλό του να μην ψηφίσει - χωρίς δεύτερη σκέψη - κάποιον Αμερικάνο, εφόσον βρίσκεται σε ευρωπαϊκό έδαφος, αλλά και να μπορέσει να ισορροπήσει ανάμεσα στο καλλιτεχνικό όραμα και την επικοινωνία με το κοινό των ταινιών που διαγωνίζονται.
Inside Llewyn Davis των αδελφών Κοέν
Αν εμπιστευόταν κανείς μόνο το buzz που υπήρξε υπέρ του δέοντος ανεβασμένο στις φετινές Κάννες, οι οποίες μπορούν πλέον να μνημονεύονται ως αυτές με ένα από τα πιο μέτρια διαγωνιστικά προγράμματα των τελευταίων χρόνων, τότε οι δύο μεγάλοι διεκδικητές του Χρυσού Φοίνικα είναι... με διαφορα το «Inside Llewyn Davis» των αδελφών Κοέν και το «La Vie D' Adele» του Αμπντελατίφ Κεσίς που υπήρξαν καθολικής αποδοχής και αναγνωρίστηκαν αυτόματα ως οι δύο καλύτερες ταινίες του Φεστιβάλ και ταυτόχρονα δύο σύγχρονα αριστουργήματα.
La Vie D' Adele του Αμπντελατίφ Κεσίς
Με το προβάδισμα στον Κεσίς, κυρίως γιατί οι Κοέν έχουν κερδίσει ξανά Χρυσό Φοίνικα (το 1991 με το «Barton Fink»), οι ταινίες που ακολουθούν και θα μπορούσαν να απειλήσουν τα δύο αυτά φαβορί είναι το «Παρελθόν» του Ασγκάρ Φαραντί που έρχεται με τη φόρα της γαλλικής παραγωγής και ακόμη πιο πίσω το «Only Lovers Left Alive» του Τζιμ Τζάρμους που τον βρίσκει να επιστρέφει σε φόρμα στο υπέροχο σινεμά που μας τον σύστησε (ο Τζάρμους δεν έχει κερδίσει ποτέ Χρυσό Φοίνικα - το 2005 είχε κερδίσει το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής για το «Broken Flowers»), το «Like Father, Like Son» του Χιροκάζου Κορεέντα (πολλοί είπαν πως ο Σπίλμπεργκ θα συγκινηθεί από την τρυφερή αυτή οικογενειακή ιστορία) ή ακόμη και το «Grigris» του Μαχάματ-Σαλέχ Χαρούν, ένα αφελές μελόδραμα που δεν αποκλείεται να συγκινήσει τον Πρόεδρο και τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής.
Nebraska του Αλεξάντερ Πέιν
Οι ίδιες παραπάνω ταινίες (αν δεν κερδίσουν το Φοίνικα) είναι τα πιθανά φαβορί για τις τέσσερις άλλες μεγάλες (και πάντα απρόβλεπτες) κατηγορίες των βραβείων: της σκηνοθεσίας, του σεναρίου, του Μεγάλου Ειδικού Βραβείου της Επιτροπής και του Βραβείου της Επιτροπής. Στις οποίες μπορούμε να προσθέσουμε το «Nebraska» του Αλεξάντερ Πέιν, το «Behind the Candelabra» του Στίβεν Σόντερμπεργκ, το «Jeune et Jolie» του Φρανσουά Οζόν, το «Jimmy P.» του Αρνό Ντεπλεσάν και το «La Grande Bellezza» του Πάολο Σορεντίνο, χωρίς να αποκλείει φυσικά κανείς και κάποιο βραβείο για τον πιο δυνατό Ασιάτη του προγράμματος, τον Ζία Ζάνγκε του «A Touch of Sin».
Αν, ωστόσο, θέλετε να στοιχηματίσετε κάπου τα χρήματά σου με ελάχιστες πιθανότητας ανατροπής, αυτό μπορείτε να το κάνετε άνετα στα βραβεία ερμηνείας, καθώς υπάρχουν δύο φαβορί σε ανδρικό και γυναικείο ρόλο που αν φύγουν με άδεια χέρια από την τελετή λήξης του 66ου Φεστιβάλ Καννών θα κλονίσουν ανεπανόρθωτα τη φήμη του.
H Μαρίν Βακτ στο «Jeune et Jolie» του Φρανσουά Οζόν
Αυτά είναι για το γυναικείο ρόλο η Αντέλ Εξαρχόπουλος για το «La Vie D' Adele» του Αμπεντελατίφ Κεσίς που εκτός από μεγάλη αποκάλυψη του Φεστιβάλ υπήρξε και στην πραγματικότητα η πιο εκρηκτική γυναικεία παρουσία όλων των ταινίων που διαγωνίστηκαν. Την απειλεί μόνο η Εμανουέλ Σενιέ που σηκώνει στους ώμους της όλον τον αισθησιαμό του «Venus in Fur» του Ρομάν Πολάνσκι, από πολύ κοντά η Μαρίν Βακτ, η άλλη αποκάλυψη του φετινού Φεστιβάλ στο «Jeune et Jolie» του Φρανσουά Οζόν, η Μπερενίζ Μπεζό από το «Παρελθόν» του Ασγκάρ Φαραντί και φυσικά η Τίλντα Σουίντον αιθέριο rock 'n' roll βαμπίρ στο «Only Lovers Left Alive» του Τζιμ Τζάρμους και πάντοτε μια πολύ καλή επιλογή για οποιοδήποτε βραβείο ερμηνείας!
O Μάικλ Ντάγκλας στο «Behind the Candelabra» του Στίβεν Σόντερμπεργκ
Στον αντρικό ρόλο, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ δεν χρειάζεται να μαγειρέψει τίποτα για να δώσει το βραβείο στον Μάικλ Ντάγκλας για το tour de force του ως Λιμπεράτσε στο «Behind the Candelabra» του Στίβεν Σόντερμπεργκ, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως ο Ντάγκλας δεν θα μπορεί να είναι υποψήφιος για την οσκαρική κούρσα (αφού το φιλμ δεν θα προβληθεί στις αίθουσες στην Αμερική, αλλά κατευθείαν στο ΗΒΟ στις 9 Ιουνίου) με ένα ρόλο που είναι με διαφορά ο καλύτερος της καριέρας του. Για το μόνο που θα δυσκολευτεί ο Σπίλμπεργκ είναι να αγνοήσει τον Μπρους Ντερν, στην μεγάλη επιστροφή του στο «Nebraska» του Αλεξάντερ Πέιν, τον Τόνι Σερβίλο, φαντασμαγορικό πρωταγωνιστή στο «La Grande Bellezza» του Πάολο Σορεντίνο αλλα και τον Μπενίσιο Ντελ Τόρο στο «Jimmy P.» του Αρνό Ντεπλεσάν. Στο φόντο των τριών αυτών σπουδαίων ηθοποιών, διαφαίνεται μόλις ο περσινός νικητής (για το «Κυνήγι») Μαντς Μίκελσεν για τον δυνατό πρωταγωνιστικό του ρόλο στο αδιάφορο «Michael Kohlhaas» του Αρνό Ντε Παλιέρ και ο Σουλεμάν Ντεμέ, ανάπηρος πρωταγωνιστής του «Grigris» του Μαχάματ-Σαλέχ Χαρούν.
Tags: cannes 2013
