Update 25.06 Απρόσμενο; Οχι στ’ αλήθεια. Η Anti-Defamation League, η ένωση κατά της δυσφήμισης των Εβραίων, εξοργίστηκε από τις δηλώσεις του Γκάρι Ολντμαν και τον οδήγησε σε μια απολογία, πάντα με το σαρκαστικό του ύφος, τόσο πολύ που ίσως χρειαστεί… να ξαναπολογηθεί, την οποία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη στο τέλος του κειμένου.
Κάτι μας λέει ότι η πρόσφατη συνέντευξη του Γκάρι Ολντμαν στο περιοδικό Playboy για το τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου, με αφορμή την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα του «Dawn of the Planet of the Apes», θα προκαλέσει αναταράξεις. Ο Βρετανός ηθοποιός μιλά έξω από τα δόντια, αλλά το κάνει σε μία μικροκοινωνία που δεν έχει ακόμα τα φίλτρα για να ακούσει με ψυχραιμία όσα λέει. Η Αμερική πέρασε απότομα από τη ρατσιστική γλώσσα (κάτι σαν τη δική μας τωρινή κατάντια) στην νομικά καλυμμένη πολιτική ορθότητα και φυσικά το αποτέλεσμα των τελευταίων 25 χρόνων μοιάζει φορσέ, ψεύτικο και υποκριτικό. Οτιδήποτε λες, ακόμα κι αν είναι επιπόλαιο χιούμορ της στιγμής, σε καλεί σε λαϊκό δικαστήριο, σου στοιχίζει καριέρα και υπόληψη. Κάποιοι απλώς ξεσκεπάστηκαν (γιατί είναι όντως ρατσιστές), κάποιοι ίσως καταδικάστηκαν με περισσότερη αυστηρότητα από ό,τι τους άξιζε. Ενα είναι σίγουρο: ειδικά στον κόσμο της showbiz, όπου η επιφάνεια μετράει, κανείς δεν τολμά να μιλήσει ελεύθερα, καθώς πίσω από την κάθε δήλωση διακυβεύονται σκάνδαλα που κοστίζουν εκατομμύρια δολάρια.
Ο Γκάρι Ολντμαν όμως είναι διαβόητα ωμός στις συνεντεύξεις του. Δεν μασάει. Οταν ρωτήθηκε λοιπόν, κατηγόρησε τους «αριστερούς του Χόλιγουντ» για «υποκρισία». Παραδείγματα που επικαλέστηκε; Από την μία τον Μπιλ Μέιχερ και τον Τζον Στιούαρτ κι από την άλλη τους Μελ Γκίμπσον και Αλεκ Μπόλντγουιν.
Είναι γνωστή η ιστορία του Μελ Γκίμπσον. Εχουν περάσει 8 ολόκληρα χρόνια από τον Ιούλιο του 2008 και το μεθυσμένο, ρατσιστικό παραλλήρημά του σε γυναίκα κι Εβραίο αστυνομικό «Γ*@&^μένοι Εβραίοι... οι Εβραίοι είναι υπεύθυνοι για όλους τους πολέμους...» Μέχρι να κάνει ξανά το -όποιο- come back του με τους «The Expendables 3» ήταν στην μαύρη λίστα. Συνάδελφοί του (εκτός από τη Τζόντι Φόστερ που του είχε δώσει αμέσως τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Ο Αλλος μου Εαυτός»), στούντιο, παραγωγοί και ατζέντηδες τον αποκήρυξαν δημόσια. Η φωτογραφία της σύλληψής του έκανε το γύρω του κόσμου και η κατάντια στο βλέμμα του αλλά και το μίσος των ρατσιστικών του λόγων ήταν αρκετά για να σβήσουν το άστρο του.
Ο γνωστός οξύθυμος βωμολόχος Αλεκ Μπόλντγουϊν τη γλίτωσε κάπως φθηνότερα, έχασε απλά το τηλεοπτικό του σόου, αλλά δεν μπήκε σε πλήρη απομόνωση. Τον Φεβρουάριο, ένας Αφροαμερικάνος φωτογράφος κατηγόρησε τον Μπόλντγουιν πως τον αποκάλεσε «νέγρο», αμέσως μετά το lifestyle σάιτ ΤΜΖ πρόβαλε αποκλειστικά ένα βίντεο στο οποίο ο Μπόλντγουιν διώχνει δύο παπαράτσι με βιντεοκάμερες που προσπαθούν να πλησιάσουν το αυτοκίνητο στο οποίο βρίσκεται η οικογένειά του, αποκαλώντας τον ένα από τους δύο «cocksucking fag».
Πριν από λίγες μέρες, ο Τζόνα Χιλ εκνευρίστηκε με έναν παπαράτσο, τον είπε «αδερφή» και μετά πήρε σβάρνα τα talk shows κλαίγοντας και ζητώντας συγγνώμη για την άθλια συμπεριφορά του. Η υπερβολή της συγγνώμης του, τον έσωσε.
Ολα αυτά τα περιστατικά φαίνεται πώς έχουν εκνευρίσει τον Γκάρι Ολντμαν, ο οποίος βρίσκει μία άνιση αντιμετωπίση και μία υποκρισία πίσω από αυτά: οι αριστεροί κωμικοί παρουσιαστές πολιτικής σάτιρας της late night television μπορούν να πουν οτιδήποτε αλλά οι Μελ Γκίμσπον και Αλεκ Μπόλντγουιν αυτού του κόσμου, όχι;
«Δηλαδή αν εγώ αποκαλούσα την Νάνσι Πελόζι (πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων) ''μνί", ή μάλλον ένα "γ*&^μένο μνί", θα με τουφέκιζαν. Ομως οι Μπιλ Μέιχερ και Τζον Στιούαρτ μπορούν και κανείς δεν τους σταματά. Κανείς δεν τους απολύει, όταν το κάνουν. Ο Μπιλ Μέιχερ είχε καλεσμένο τον Σεθ ΜακΦάρλαν και του είπε ''Νόμιζα ότι θα ξαναέκανες τα Οσκαρ, αλλά τελικά πήραν μία λεσβία στη θέση σου''. Εκείνος μπορεί να το πει αυτό; Είναι λιγότερο προσβλητικό από το να αποκαλεί κάποιον ο Αλεκ Μπόλντγουιν ''αδελφή"; Δεν το καταλαβαίνω!»
«Ο Μελ Γκίμπσον ζει σε μία πόλη και μία βιομηχανία που τη διοικούν Εβραίοι. Είπε το λάθος πράγμα γιατί δάγκωσε το χέρι που τον έτρεφε. Και τώρα είναι εξορισμένος, λεπρός - καταλάβατε; Δεν τον ξέρω τον Μελ. Μέθυσε και είπε ένα δυο μαλακίες, αλλά όλοι έχουμε πει μαλακίες μαθυσμένοι. Νιώθω ότι είμαστε όλοι υποκριτές. Ακόμα και ο αστυνομικός που τον συνέλαβε είμαι σίγουρος ότι έχει αποκαλέσει κάποιον ''νέγρο'' στη ζωή του...»
«Η πολιτική ορθότητα είναι μια μαλακία και μισή. Εδώ πριν από λίγους μήνες, όσοι δεν ψήφισαν το ''12 Χρόνια Σκλάβος'' στα Οσκαρ αντιμετωπιζόντουσαν αυτόματα ως ρατσιστές! Για ποια δημοκρατία μιλάμε;»
Χμμ... Ενα άλλο κοινό καταλαβαίνει ακριβώς τι εννοεί ο Ολντμαν, αλλά πόσο ανοιχτοί είναι οι Αμερικανοί να ακούσουν; Η ουσία των πραγμάτων μάς έχει ξεφύγει μέσα στην πολιτική ορθότητα. Το πολυ σοβαρό θέμα είναι πως οι λέξεις στιγμάτιζαν και εξευτέλιζαν επί ολόκληρες δεκαετίες κοινωνικές μειονότητες. Τις χρησιμοποιηούσαν οι ρατσιστές μεθοδευμένα με οργή και στόχο και μίσος. Κι αυτό χρειάζονται κανόνες (και νόμοι) και χρόνος για να εκλείψει το φαινόμενο - όχι απλά για να «ξεμάθουμε» τι έχουμε συνηθίσει να λέμε ως χιούμορ, ως βρισιά, ως «πείραγμα», αλλά και να ακούσουμε , με διαύγεια και ψυχραιμία, τι χοντράδες έχουμε συνηθίσει να λέμε. Ομως η κοινωνική παιδεία, η οποία είναι απαραίτητη (κι έχει αργήσει κιόλας) δεν μπορεί να καταντά αντίστοιχο τροχοπέδη. Να καταλήγουμε σε πλαστικό, άψυχο λόγο από φόβο. Γιατί το θέμα δεν είναι να λέμε τα σωστά επίθετα και ουσιαστικά στη ζωή, αλλά πώς ζούμε τη ζωή μας και πώς δείχνουμε το σεβασμό μας.
Βέβαια ο Ολντμαν χρησιμοποίησε τα λάθος παραδείγματα για να υποστηρίξει το επιχείρημά του. Τα ξεσπάσματα των Μπόλντγουϊν και Γκίμπσον δεν ήταν ούτε μεμονωμένα περιστατικά, ούτε καθιστούν ακριβώς «παρεξήγηση».
Καλά ξεμπερδέματα Κύριε Ολντμαν και καλή τύχη. Κάτι μας λέει ότι θα τη χρειαστείτε.
Update 25.06 Απρόσμενο; Οχι στ’ αλήθεια. Η Anti-Defamation League, η ένωση κατά της δυσφήμισης των Εβραίων, εξοργίστηκε από τις δηλώσεις του Γκάρι Ολντμαν και τον οδήγησε σε μια απολογία, πάντα με το σαρκαστικό του ύφος, τόσο πολύ που ίσως χρειαστεί… να ξαναπολογηθεί, την οποία μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη εδώ.
Αγαπητοί κύριοι της ADL:
Μετανιώνω βαθύτατα που σχόλιά που έκανα πρόσφατα στη συνέντευξή μου στο Playboy ήταν προσβλητικά για τόσους Εβραίους. Διαβάζοντας τα σχόλιά μου τυπωμένα – βλέπω πόσο αναίσθητα μπορεί να είναι και πώς μπορεί, πράγματι, να συμβάλλουν στη διαιώνιση ενός ψευδούς στερεότυπου. Οτιδήποτε συμβάλλει σ’ αυτό το στερεότυπο είναι απαράδεκτο, συμπεριλαμβανομένων και των δικών μου λεγομένων γι’ αυτό το θέμα. Εάν, στη διάρκεια της συνέντευξης, μου είχε ζητηθεί να εμβαθύνω σ’ αυτό το ζήτημα θα είχα επισημάνει ότι μόλις τελείωσα το εξαιρετικό βιβλίο του Νιλ Γκάμπλερ για τους Εβραίους και το Χόλιγουντ, με τίτλο «Jews and Hollywood, An Empire of Their Own: How the Jews invented Hollywood». Το γεγονός είναι ότι η δουλειά μας και η δική μου καριέρα ειδικά, οφείλουν ένα τεράστιο χρέος σ’ αυτή τη συμβολή.
Ελπίζω ν’ αναγνωρίσετε ότι αυτή η απολογία είναι από καρδιάς, ειλικρινής κι ότι έχω μια τεράστια προσωπική συμπάθεια για τους Εβραίους εν γένει κι όσους, συγκεκριμένα, βρίσκονται στη ζωή μου. Ο Λαός των Εβραίων, που καταδιώχθηκε στη διάρκεια των αιώνων, ήταν ο πρώτος που άκουσε τη φωνή του Θεού και είναι, με βεβαιότητα, ο εκλεκτός λαός.
Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας «Shalom Aleichem» (Ειρήνη Υμίν) - αλλά κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, ίσως σήμερα να έχασα το δικαίωμα να χρησιμοποιώ αυτή τη φράση, οπότε εύχομαι σε όλους σας ειρήνη. Γκάρι Ολντμαν
Διαβάστε περισσότερα:
